Fiance for Sale!

Chapter 4: Premiere

Motovation in writing this are the songs of A rocket to the Moon

Ilan araw na rin ang lumipas noong nakapag desisyon ako na sumangayon sa huling hiling ni papa para sa akin. Na itext na rin sa akin ni Atty. kung saan ko makikita ang aking Fiance at ang kanyang pamilya.

Mahahalata talaga na mayaman sila. Sa isang "Premiere" umano kami kakain. At sa pagkakaalam ni Mark ay 5 star restaurant daw iyon...at kung paano niya iyon na laman ay hindi ko na rin alam.

Bukas ko na makikita ang aking fiance at damang dama ko na ang kaba sa aking puso. Pano pag hindi niya ko siya magustohan? Paano kung hindi ko siya type?

Oo siya talaga, perfect na kaya ako msayado. Matangkad, maputi, maganda ang pigura, masarap magluto so on and so forth. Kung iisahin ko pa ay baka abutan pa tayo ng bukas...mehehehe...joke lang

Pero di sa totoo lang, hindi talaga ako maka pakali pag-iniisip ko na bukas na ang araw ng pagbabago sa aking buhay. Ang lalim eh no. Ana kuya itsura niya? mabait kaya siya o gaya ng ibang mayaman na matapobre...Ay ewan ipagbubukas ko na lang ito. Bahala na si kapitan barbel.

"Ate andito na kami? asan ka ba?" Nadinig kung sigaw ni Angela na halatang galing pa sa labas ng bahay namin.

Andito kasi ako ngayon sa kwarto ko na eemote... hehhe... nag-away kasi kami ni Mark bakit daw hindi ko sinabi na nagkaboypren na ako. At ang alam ko na si Angela lang ang tanging nakakaalam ng tungkol sa lovelife ko.

"Ate ayaw mo pa ba rin akung ka usapin?"

Katok niyang tanong mula sa kwarto ko. Oo, nagtatampo ako, nagtatampo ako na prang bata na hindi binigyan ng isang laruan. Eh sa sekreto ko iyon eh, ayan tuloy hindi rin aku kinakausap ni Mark.

"Ate naman eh, sorry na nga diba. Hinid ko naman sinasadya. Lumabas lang siya sa bibig ko" halata na nasa apologetic na boses na si Angela

"Ewan ko sa iyo, sinabi mo sekreto ko para di mo masabi sekreto mo. Ang daya mo namin eh"

Wala na napikon na talaga ako. Ang bata ko pakingan masyaddo.

"Eh ate naman eh, sorry na. Gusto mo para fair na tayo sabihin ko kay bunso na maynanliligaw na sa akin?"

"OO!!!"

"Eh ate naman, ako nanaman hindi kakausapin non"

Sabi na nga ba hindi niya kayang  sabihin kay bunso na may nanliligaw na sa kanya. Halatang takot yun pag magalit si bunso. Eh kahit ako, hindi ko ginagalit si bunso at baka maging kawawa lang ako.

"Bahala ka!"

"Ate wag kanang childish, 18 ka na for Mr. beans sake. Pls. act as if you are indeed 18"

At yun na nag english na nga si Angela. Pero hindi parin ako sumagot.

"You know what ate if you don't want to talk to me well fine... I will not force you. I have said my apology for so many times. I think it is your time to swallow that pride of yours cause I am tired of apologizing to a child brain like you"

At yun nga...sunog ko na lang narining ay ang yabag ng yapak ni Angela at ang pagsara ng pinto ng bahay namin...

Huhuhu...mag kaway nanaman kami ni Angela at hindi ako kinakausap ni Mark. huhuhu I feel so alone.

Ma pride nga ba talaga ako? Parang hindi naman ah... oh sige kunti? hindi medyo? aaaarggghhhhh ewan. Pero hindi ko kayang makita na galit kapatid ko. Ito pa ang letseng kaba sa dibdib ko. Bakit ba kasi bukas na ang pagtatagpo namin.

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!........" hinid ko mapigilan mapasigaw sa galit.

{grrrbb..} <imagine niya na tunog yan ng stomach na nagugutom>