İntikam Ateşi

1

#Flashback(Geçmiş)

-Çocuklarımızın hayatı için bunu yapmalıyız, yapmak zorundayız. Başka çaremiz yok.

-Olmalı... Olmak zorunda! Sadece biraz düşünmeye ihtiyacımız var.

-Peki ya zaman..? Zamanımız var mı ?

- ...

-Zamanımız, çaremiz, çocuklarımızın hayatı, umutlarımız- hepsi- yavaş yavaş tükeniyor.Bir şey hariç : düşmanlarımız!

-Benim bir fikrim var.

-?

GÜNÜMÜZ

Mira'nın ağzından

Okuldan dönerken yaz yağmuruna yakalandım.Can havliyle bir otobüse atladım.Otobüste belkide yağmurdan ıslandığı için çok sinirlenmiş bir adam vardı.Aynı durakta inmiştik, sanırım bizim mahalleye yeni taşınanlardandı.Bizim evin karşı tarafına doğru epey bir yol gitmişti.Aaa bir dakika o ses de neydi?Camdan gelen tıkırtıya baktığımda taşın etrafına sarılmış bir not gördüm  :        KAÇ
                               *                       *                      *
Bu notun anlamı neydi ? Bunu kim gönderdi ? En önemlisi niye gönderdi? Acaba bunu anneme,babama söylemeli miydim?Yoksa  bu bizim için bir tehdit anlamına mi geliyordu? Olayın üstünden neredeyse 5 gün geçti.Bugün Cumartesi olduğu için okula gitmedim.Bu notun nereden geldiğini araştırdım ama hiçbir şey bulamadım.Sanırım bunu aileme söylemeliyim ve böyle de yapacağım ; söyleyeceğim.

#Flashback(Geçmiş)

-Çocuklar tamam artık ağlamayın onlar sizi yıldızlardan mutlaka izliyorlardır sizin böyle ağladığınızı görürlerse çok üzülürler.
Çocukların ikisi bir ağızdan :
-Ama Ayfer Teyze bizim anne ve babamız öldü.

Uzaktan birileri bu üzgün çocukları izliyor ve şunları söylüyordu : BU DAHA BAŞLANGIÇ

GÜNÜMÜZ

Pera'nın Ağzından

2 gün önce annem ve babamın isteğiyle hava değişimi için yola çıkmıştık. İlerde aniden bir gölge belirdi  ve sonra çığlık sesiyle karışık bir hayvan sesi geldi. Çok korksam da bir hayvana kötü bir şey olmuş olma ihtimali aklıma gelince annemle babama durup bakmamızı söyledim. Ama kesin bir dille reddettiler. Çok şaşırdım. Hayvanları hepimiz seviyorduk. Niye böyle yaptıklarını sorduğumda bana yalnızca acelemiz olduğunu söylediler. Ama bana hiç inandırıcı gelmedi. Küçükken de sorduğum ilginç sorulara genelde kısa ve net cevaplar verip sanki konuyla ilgili bilmemem gereken bir şeyler varmış gibi davranıyorlardı. Ama bu sefer kestirip atmayacaktım ve ısrar ettim. Annem ve babam bu ısrarıma rağmen benden daha ısrarlı ve kararlı bir şekilde ayak diretiyorlardı. Ben de uğraşmayı bıraktım.
Yaklaşık 20 dakika sonra arabanın tekeri patladı. Neyse ki şanslı günümüzdeymişiz babam çekiciyi aradıktan sonra birisi bizi kamyonuyla gideceğimiz yere kadar götürebileceğini söyledi. Çok iyi bir adamdı. Yalnız kamyondaki bir şey ilgimi çekti.