Dangerous Blonde | Harry Styles (Bitti)

#1 | Fight

*Başlamadan önce Taehyung hayran kurgusu"Winter Tale" kitabıma şans verebilir misiniz? Profilimdeki çalışmalar kısmından ulaşabilirsiniz.*

Winter Tale | Taehyung (Kesit) ;

"Biz bir masalın içinde falan değiliz Ellaine! Bu tamamen gerçek hayat. Ben senin psikoloğunum ve evliyim!" Diye bağırdı Taehyung.

Masallarda ki prensin her defasında prensesi kurtarmaya geldiğini düşünenler, tamamen yanılıyordu. En azından bizim masalımızda bu böyleydi.

...

"Merhaba anne, iki haftadır gelemediğim için üzgünüm. Klasik bir bahane uydurup, işlerim olduğunu falan söylemeyeceğim. Aslına bakarsan pekte bir işim yoktu. Sadece kafamda bu konuşmayı seninle nasıl yapacağımı planlıyıp duruyordum. Sanırım bugün diğer gelişlerime oranla biraz farklı olacak çünkü uzun zamandır sana söylemem gereken bir şeyi söylemek istiyorum. Daha önceden buna cesaret edemediğim için üzgünüm ama bunu kendime bile itiraf edemezken sana söylemek çok zor geldi. Anne, ben senin sevdiğin, koruduğun küçük oğlun olarak kalamadım. Hatalar yaptım. İnsanların canını yaktım. Bulaşmamam gereken bütün pisliklere bulaştım ve kabullenmek istemesemde bunların hepsini seni aklımdan bir an olsun çıkartabilmek için yaptım. Bütün bu olanların sorumlusunun babam olduğunu aklımdan çıkartabilmek için yaptım. Seni ölüme iten o adam yıllardır gözümün içine bakarken, pişman olduğunu her şekilde gösterirken ona karşı içimde bir yaprak bile kımıldamadı anne. Biliyorum sen olsan, onu bile
affetmemi söylerdin. Ben sana laik bir çocuk olamadım. İçimde ki anne özlemini bastırmak için batağa bulaştım. Bunları sana neden şimdi söylediğimi merak ediyor olabilirsin. Çünkü artık çabalamak istiyorum. Senin oğlun olmak istiyorum. Artık senin yaptığın gibi vicdanımla düşünmek istiyorum. Ama bunu yapamayacağımı ikimizde biliyoruz anne. O yüzden buraya özür dilemek için geldim. Olduğum ve bundan sonra da olacağım kişi için özür dilerim ama biliyorsun, küçük oğlun o gece, sen babamın attığı tokatla evden çıkarken ve kaza yaparken o merdivenlerin başında kaldı. Sonrada herkes babamın seni öldürmediğini söyleyip durdu. Babam seni yıllarca yavaş yavaş öldürdü anne. İçti, vurdu, kırdı. Cinayetin en korkunç olanı cinayet silahı olmayanıdır anne. Anne, sen herkesi affedersin bunu biliyorum. Ama artık beni affetmeyeceğini de biliyorum. Ama şunu bil aslında bu yaptıklarımın hepsi o merdivende annesinin eve dönmesini bekleyen 8 yaşındaki çocuk için."

...

Pekala, klasik bir badboy hikayesindeki annesini kaybetmiş ve dünyaya isyan kusan kötü çocuk girişi yapmayacağım. İlk dersten bir çocuğu dövmeyecek, basketbol takımı kaptanı olduğumu söylemeyeceğim. Zaten basketboldan nefret ederim ve bir şeylerin kaptanı olamayacak kadar sorumsuzum.

Aslında bakarsanız ben okulun başlarında konuşmayan, kendi halinde hatta ezik sayılabilecek bir tiptim. Lisenin ikinci yılında büyük bir klişeyle okul takımı kaptanı -hadi ama illa ki olacak?- Kafeteryada -her zaman kafeterya olur- üzerime yürüdü. Tabi ki benim de uzaktan bakıldığında sessiz görünen, içsel problemleri olan bir çocuk olarak temiz bir şekilde dayağımı yiyip, esas kız ve okul takımı yaptanı hikayesinde geçen dayak yiyen çocuk olmam gerekiyordu. Teknik olarak benim rolüm bu sanılmıştı. Dayağını ye ve ortadan kaybol! Ama öyle olmamıştı işte. Josh denen çocuğa kafa atmıştım ve çocuğuk o hızla revire bile uçmuş olabilirdi. Aslında o ana kadar kavgacı bir tip değildim desem yılın yalancısı diye oscar alabilirdim. Her zaman şiddet yanlısı biriydim zaten. Sadece bunu okuldan uzak tutma kararı almıştım ama bunu da sadece bir sene uygulayabilmiştim. Okul takımı kaptanını, esas çocuk olmaktan alıkoyduğumda gözler benim üzerime dönmüştü. Okulun sikik dedikodu sayfası bile benim hakkımda ortaya iddialar atıp durmuştu. Okulda beni tanıyan sadece iki kişi vardı onlarda benim çocukluk arkadaşlarım Liam ve Louis'ti. Bu yüzden okulda kimse benim hakkımda bir şey bilmiyordu. Zaten hakkımda bilinecek bir şey de yoktu. Barlarda sızarak sabahlayan, kızlara düşkün, psikopat birinin hakkında kim ne merak edebilirdi ki? Normalde okula gidecek bir tip değildim ama annemin bu konu hakkında ne kadar istekli olduğunu biliyordum. Onun için en azından bunu yapmaya çalışıyordum. Yoksa okul bittikten sonra hiçbir sikim iş yerinde avukat veya başka bir bok olmayacaktım. Ben sızıp kalan, etrafı takmayan çocuktum benim olayım buydu.