Dangerous Blonde | Harry Styles (Bitti)

#26 | Family Time

Estella

Gemma ile konuşmam beni beklediğimden fazla etkilemişti. Onunla ortak bir yönümüz vardı. İkimiz de babalarının sevmediği çocuklardık. Gemma'nın tüm o yaşadıkları, buz tutmuş sayılabilecek kalbimde bir kibritin alev almasına neden olmuştu. Tabi ki klişe aşk romanlarında olduğu gibi birden dünyanın en iyi kızı olup etrafıma iyilik saçmayacaktım ama en azından bebeğin yurtta büyümemesi o aile yemeğine katılacaktım.Tek sorun Harry'i ikna etmemdi ve bunu Gemma'nın yaşadıklarını ona anlatmadan yapmalıydım. Ona anlatırsam benimle aile yemeğine kesinlikle gelirdi ama yemek olarak masadakileri yer ve onların kanını falan içebilirdi.

"Artık konuşacak mısın?" Dedi Harry. Louis ve Laim, Harry ile ne konuşacağımı öğrendikleri an evden kaçmışlardı. Onlar iki haindi ve bununla ilgili o ikisiyle daha sonra hesaplaşacaktım ve bu hesaplaşma muhtemelen onlar kazığa falan oturmuşken yapılacaktı. Gemma ise sabah erkenden, babasının evine gitmişti. Giderken de bana Harry'i buna ikna edebilecek tek kişi olduğumu söylemişti. Ama ben o lanet tek kişi olmak istemiyordum. Harry tek elini hava kaldırıp salladı.

"Beni endişelendiriyorsun." Dedi.

"Harry, bana güvenmeni istiyorum." Dedim aniden, buda neydi şimdi?

"Sana zaten güvendiğimi biliyorsun ve bu da nereden çıktı?" Dedi.

"Bak, şimdi sana söyleyeceğim şeyleri sinirlenmeden dinlemeni istiyorum... Biliyorsun ki annem hamile, bu durum senin kadar bana da çok saçma geliyor ama artık bunu değiştiremeyiz. Annemin, babanın çocuğuna hamile olması ikimizi nasıl bir duruma sokuyor farkındasındır. Yani tüm o diğer insanlara karşı, biz birlikteyiz demek... Herkesin ne düşüneceğini ikimiz de biliyoruz. Ama sana yemin ederim ki insanların ne düşündüğü umurumda değil. Hiçbir zaman olmadı ve olmayacak. Tuhaf bir ilişkimiz olduğunun ve bunun nereye gideceğini bilmediğimizin farkındayım. Açık konuşmak gerekirse aramızdaki bu bağ beni hala korkutuyor çünkü böyle bir şeye alışık değilim ve birine karşı bu tarz duygular beslemem, benim kendime olan yeminimi bozmam demekti. Bunun senin için de bu anlama geldiğini biliyorum. Senin de kendi sınırlarını aştığının farkındayım. İkimiz de berbat bir çocukluk geçirdik. Bunu artık düzeltemeyiz. Çocukluğumuzu tekrar ama bu sefer normal bir şekilde yaşayamayız. Kaybettiklerimizi geri getiremeyiz. Ama birinin benim için çabaladığını, benim yanımda olduğunu bilseydim belki şuan olduğum kişiden tamamen farklı birisi olabilirdim. Sen de olabilirdin. Birinin çocukluğumu güzel yaşamam için bir şeyler yapabileceğini bilseydim, tüm kalbimle onun bunu yapmasını isterdim. Ailelerimizin elinde bu şans vardı ama onlar bu şanslarını bizden yana kullanmadılar. Kullansalardı her şey çok farklı olabilirdi. Ne bileyim belki en azından psikopat falan olmayabilirdik. Şimdi başkası için bir şeyler yapabilme şansı bizim elimize geçti. Artık sıra bizde. Yıllar sonra annemin karnındaki bebeğin, oturup hayatı için bizi suçlamasını, ona bir şans vermediğimizi söylemesini istemiyorum. Bu akşam, ailemizin geçmişinden ötürü sosyal hizmetler babanın evine kontrol amaçlı gidecek. Bebeğin sağlıklı bir ortamda büyüyeceğinden emin olmak istiyorlarmış. Eğer bebeğin güvende olmadığını düşünürlerse, doğumundan kısa bir süre sonra onu alacaklarmış. Gemma bunun için gelmiş. Bizim de aile bireyleri olarak orada bulunmamızı istiyorlarmış. Bu gerekliymiş. Ben orada olacağım. Anneme ne kadar kızgın olursam olayım, kendi yaşadıklarımı doğmamış bir bebeğe yükleyemem. Senin de gelmeni çok istiyorum. Bunu sensiz yapmak benim için işleri daha da zorlaştıracak."

Harry bir süre öylece durdu. Muhtemelen geçireceği büyük çağlı sinir krizi için güç topluyordu.

"Geleceğim."

"Tanrı aşkına! Bu benim için de zor tamam mı? Ne? Geleceğim mi dedin sen?" Şoka uğramıştım. Harry'nin uyuşturucu kullanıp, kullanmadığını falan sorma ihtiyacı duyuyordum.