O ŞARKI *ASKIDA

5.bölüm

Selaam :') Biliyorsunuz ki hikayeyi 2 kişi beraber yazıyoruz , üstelik farklı şehirlerdeyiz ve kurguyu beraber ortaya koymak yeterince zor.Bir de birimiz 9 birimiz 11iz.Yeni okul ve ygs maratonu başlangıcı bizi oldukça yoruyor.Bu bölüm diğerlerine göre geç geldi farkindayiz.ikimizde sinav haftasindaydik, Berfin rahatsızdı iletişim kurmakta zorlandık bir kaç gün. Bundan sonra 2 günde yb koymayı umuyoruz , gecikme icin özür dileriz.Iyi okumalar ^^

En son Moda da oturmuş orada Zeyneple yaşadıklarımızı yazıyordum..Şimdi ise kendimi Masal Evinde buluyorum.Zeynep'in kimseyle paylaşamadığı ama her canının sıkkın olduğunda beni de alıp getirdiği kafa dinleme mekanında..Her zaman çok huzurlu ve içten bulmuşumdur burayı.Dinginliğini seviyorum , belki de Zeyneple geldiğim içindir sadece.Oturuyorum her zamanki minderlerden oluşan sevimli ama huzurlu köşemize , Zeyneple spesiyalimiz olan karışık bitki çayından söylüyorum bizim tabirimizle 'huzurumuzun çayı' ..

-Flashback-

Kerem'in Ağzından,

Son zamanlarda da olduğu gibi yine Zeynep'imi görecek olmamın sevinciyle erkenden uyanıp hazırlanıyorum salona gitmek için.Daha dün görsem de nasıl özledim meleğimi.Her saniye özlüyorum ki onu.Hiç yanımdan ayrılmasa keşke..Hep benimle kalsa.'O olmasa n'aparım?' diye düşündükçe içinden çıkamıyorum sanırım nefes alamam ben Zeynepsiz.O benim nefesim çünkü.Yaşama sebebim Zeynep.

Zeynep'in en sevdiği parfümümü sıkıp çıkıyorum evden.Zeynep hanımı bekletmeye gelmez.Sonra nefes almadan beni azarlamaya başlıyor hanımefendi.Geciktirmeden her sabah olduğu gibi kimseler gelmeden başlıyorum salonu temizlemeye , işim bu sonuçta.Ve günümü aydınlatan o sesin sahibi geliyor..Zeynep.Ama bugün bir farklı her zamanki gibi neşeyle "Ben geldiiim" demiyor sonra her zamanki gibi Zeynep'i gıcık etmek için 'gelmesen nasıl burada olacaksın' diyemiyorum.Hemen gidiyorum tabi yanına , yüzü bile solmuş meleğimin.

"Zeynep neyin var güzelim? Ne oldu?"

"Hiiç, yok bir şey yorgunum sadece biraz Kerem n'olucak." Tabi ki ben yer miyim.Yemem. "Hadi ama Zeynep seni kendimden bile iyi tanıyorum ben anlamaz mıyım sanıyorsun.Anlat işte kim üzdü benim güzelimi"

"Tamam anlatacağım ama bugünlük çalışmasak? Çok huzursuz hissediyorum çünkü.O yüzden başka bir yere gidelim."

"Tamam hadi gel Cennet'e gidelim.Hem bir şeyler yersin yüzün solmuş.Yine mi kahvaltı etmedin sen?!"

"Yedim annecim yedim."

"Ha-ha-ha.Çok komik ciddi bir şey söylüyoruz şurada hanımefendi."

"Tamam hadi çıkalım.Ama Cennet'e gitmeyelim ben başka bir yer biliyorum bugün sadece orası iyi gelir bana."

"Hani ben yanındayken her yer güzeldi Zeynep hanım n'oldu?"

"Of Kerem.Hiç uğraşamayacağım bugün senin triplerinle.Geliyor musun? gidiyim mi?"

"Bak ya bir de üste çıkıyor.Neresiymiş bakalım sana tek iyi gelebilecek yer, görelim."

***

El ele hiç konuşmadan Moda Sahili boyunca yürüyoruz.Zeynep duruyor küçük bir yerin önünde.Sanırım burası bahsettiği yer.Küçük ama çok sıcak bir yer gibi duruyor.Kapıda ki garson bizi fark edince gülümseyerek geliyor yanımıza. "Hoş geldiniz Zeynep Hanım buyurun."

"Hoş bulduk ama hani bana Zeynep diyecektiniz öyle anlaşmamış mıydık?" Demek ki çok sık geliyor Zeynep buraya.Bu çocuk Zeynep'in adını nerden biliyor? Bide Zeynep Hanım değil Zeynep diyecekmiş bak bak.Sen kimsin? Tabi hemen konuşmaya dahil olma gereği duyarak "Zeynep , sen çok mu sık geliyorsun buraya? Benim neden haberim yok? Adını da biliyorlar bakıyorum."