O ŞARKI *ASKIDA

6.bölüm

Eveeet.İşte yb ile karşınızdayız.Biliyoruz bölüm çok gecikti ama aksiliklerden kurtulamıyoruz maalesef.Bu ara Berfin'in koşu yarışları, benim sınav haftam bölümü anca yetiştirebildik.Hepinizden gecikme için çok özür dileriz. İyi okumalaar ^^

 kayipmikrofonn & kivirciiikdelisi.

Rüyadaydım sanki dün gece.Kanepede beraber uyuya kalmışız.Kokusunu içime çekerek uyuduğum uyku, şu ana kadar uyuduğum en huzurlu uykuydu sanırım.Güzelim hala uyanmamıştı sessizce çıktım.Şimdi ise ilgilenmem gereken daha büyük vardı..

***

Zeynep’in yanından ayrıldığım gibi geldiğim yer belli.Zeyneplerin evine geliyorum.Babasıyla konuşmanın vakti geldi de geçiyor belli ki.Aslında çok sinirliyim şuan ama Zeynep’in babasına ne kadar bağlı olduğunu bildiğimden kendimi sakinleştirip öyle kapıyı çalıyorum.Zeyneplerin her zaman güler yüzlü yardımcısı Hafize Teyze kapıyı açıyor bana.

“Hoş geldin Kerem evladım.Ama Zeynep yok evde maalesef dünden beri.Sahi sen biliyor musun nerde?”

Hafize teyzenin ard arda söylediği şeylere gülümsemeden edemiyorum. “Merhaba Hafize teyze.Zeynep için gelmedim zaten ben nerede olduğunu biliyorum ve merak etme şuan çok iyi.Ben Zeynep’in babasıyla görüşecektim.Evde mi acaba?”

“Tabi evladım gel.Ben haber vereyim bey efendiye.”

Baktım Zeynep’in babası geliyor kalktım ve direk söze girdim. “Engin Bey,  benimle ne alıp veremediğiniz var inanın bilmiyorum ama sırf benim yüzünden Zeynep’i üzmenize izin vermem.Sorun neyse benimle halledin Zeyneple sorununuz değil bu.” Sesimi her ne kadar kısık tutmaya özen göstersem , sakinleşmeye çalışsam da Engin Beyin bakışlarına bakılırsa becerememişim.

“Bak Kerem.Tamam Zeynep’i kandırmış olabilirsin.Ama ben kanmam genç adam.Asla bir Sayer’in daha aileme zarar vermesine izin vermem.”

“Sayer mi ? Siz neyden bahsediyorsunuz?!” Sayerler de kim? Ne?? Ahh! Ne diyordu bu adam.

“Şimdi de saklamaya mı çalışıyorsun.Sırrın açığa çıktı Sayer.Artık oyunu bırak.”

“Bakın neyden bahsettiğinizi bilmiyorum.Ne oyunundan bahsedi….” Lafımı bitiremeden kırılan bir şeyin sesini duymamla birde Zeynep’in olduğunu tahmin ettiğim çığlık sesini duyuyorum.Hemen salonun girişine koşuyorum.

“Zeynep.Zeynep uyan.Uyan hadi güzelim.” Zeynep bizi duymuş olmalı ki bayılmış.Ahh! Bu adam Zeynep’in babası ve en sevdiği insan olmasa yapacağımı biliyorum da ben.Şimdi önemli olan Zeynep.Neden uyanmıyor du ki? Acaba kafasını mı vurdu? Zeynep’i kucakladığım gibi kapıya yöneliyorum ama tabi ki babası durur mu.

“Hey hey.Nereye? Bıraksana kızımı ben hastaneye götürürüm.”

“Şuan ne siz ne de ben bunun kavgasını yapacak durumda değiliz Engin Bey.Şimdi çekilin de bir an önce hastaneye gidelim” Bunun üstüne bir şey diyemiyor tabi ki.Hemen Zeynep’i hastaneye götürmek için yola koyuluyoruz.

***

Hastaneye geleli ne kadar oldu bilmiyorum ama bana sanki bir ömür gibi geliyor ve sonunda Zeynep’i aldıkları acil müşaade odasındaki doktor çıkıyor ve ne ara yanına gittiğimi anlamadan sorularımı sıralıyorum. “Doktor Bey, noldu? Zeynep iyimi? Kötü bişeyi mi var?”  doktor ise sorularıma aldırmadan başka bir soru yöneltiyor bana. “Siz Kerem misiniz bey efendi?” “Evet.Noldu? Zeynep iyimi? Konuşsanıza!” Ben burada güzelimin merakından ölüyorum adam hala bana adımı soruyor ya herife bak. “Zeynep hanım iyi.Sizin adınızı söylüyordu, isterseniz yanına girebilirsiniz.” Ben tam yanına gidecekken yine Engin Bey engeline rastlıyorum.Eeh! Yetti artık ya bu ne. “Engin Bey Zeynep beni istemiş izin verirseniz yanına gireceğim.Zorluk çıkarmasanız?”