A Bizarre Kind Of Love (LGBT) COMPLETED

34

**Gianni Bien's POV

Unti-unti nang sumisilip ang panibagong umaga pero hindi ko pa rin magawang iwan ang mapait na nangyari kahapon. Nakatitig lang ako sa maamong mukha ni Farrah, iniisa-isa ang mga sugat sa katawan niya. Pinipigilang isipin ang pagdapo ng mararahas na mga kamay sa kanya.

"If only you can share your pain, Farrah Gil. I will take them all. Bakit ba ikaw na lang palagi? Hindi na makatarungan 'to." Although at this point I am certain she could no longer comprehend the words. I know deep down that if it was me, I will break down.

May buhay kang kailangan protektahan, naalala ko ang pagbisita namin kay Madam Sosa noon.

It all makes sense now.

Simula nang magkakilala kami ni Farrah naging malagim na ang buhay niya. That witch...

All this time... it was you all along,  Farrah.

Kinuha ko ang kamay ni Farrah at hinawakan ng mahigpit. Naalala ko pa ang mga nabitawang mga salita ni Martin, 'Natatakot umamin iyong security guard kahit kanina pa siya pinapahirapan ng mga Pulis dito.'

If that's the case, then he should fear both. Lie or truth will either give him harm.

Hinihintay ko si Taylor na tumawag para bigyan din ako ng impormasyon. Maybe there's nothing.

Naramdaman ko ang pag-galaw ng kamay ni Farrah at unti-unting bumukas ang mga mata nito. Her eyes met mine and a cold chill froze my heart, it is like someone sucked the happiness; they are lifeless.

"I'm gonna call the Doctor." Inalis ko ang kamay ko pero pinigilan ako nito.

"Gian, 'wag mo akong iwan." May halong takot ang boses nito. Napaupo na lang akong muli sa tabi ni Farrah at hinawakan dahan-dahan ang kamay niya.

"Hindi ko hahayaang may mangyari sa'yo ulit na masama. Mamamatay muna ako bago mangyari iyon, Farrah." I gave her a reassuring smile. Narinig ko ang pag-iyak nito.

Nagising si Nanay Neti na nakahiga sa isang extra bed at lumapit sa amin, "Anak..." naluluhang muli si Nanay. "Salamat sa Diyos at gising ka na."

"Nanay..."

"Tahan na anak, tahan na." Niyakap dahan dahan ni Nanay Netti si Farrah. Parang isang eksena ito ng mag-ina sa mga soap opera kung saan nagsusumbong ang anak sa ina nito dahil sa mga umapi sa kanya. Pero isang yakap lang ng isang ina ay sapat na para bawasan ang pighati na dinadala ng ating mga puso.

Iniwasan kong makagawa ng ingay habang naglalakad palabas at sinenyasan iyong isang guard na nagbabantay sa labas ng pinto na tumawag ng Doktor. I let them have their moment and stayed at the back.

"Gian?" Tawag ni Farrah sa akin. "Maraming salamat sa'yo." Ngumiti lang ang ako ng pilit sa kanya.

I don't deserve her gratitude, I could've prevented this from happening.

I cautiously went close to her. I want to ask her about what happened but it's too soon. Even if it bothers me so much and it's all I could think about, "Magpahinga ka ng maigi. Andito lang ako sa gilid at magbabantay sa iyo."

-Knock Knock-

Bumukas ang pinto at pumasok ang nasa murang edad na babaeng Doctor.

"Good morning." She greeted brightly, "I'm Doctor Uytengsu." She turned to Farrah. "How are you feeling, Ms. Gil?"

"Ang tinatanong mo ba ay ang pagtulog ko, ang sakit na nararamdaman ko sa buong katawan, o ang binubuhat kong emosyon?" Medyo galit na tugon ni Farrah. Hindi namin inaasahan ang magiging sagot nito.