Aklımdakiler ve sen

KISA...

Her şey çok güzeldi yine...

   Kitabını okumuş,tekrar yapmış ve kuzenimle muhabbet ediyorduk.Aslında ben Mahmut'un bana mesaj atmasını bekliyordum.Bugün biraz daha mutsuz gibiydi.Sanırım ailesiyle sorunları vardı.Onu sıkboğaz etmemek için hiç mesaj etmiyordum.Kuzenim bana bir şey anlatırken mesaj geldi.

  "Eğer çocuğumuz olursa adını sen koy." Ne anlama geldiğini anlamadım.Biraz gariptir ve acaba ne alakası vardı.Kuzenim anlatmaya devam ederken onu dinlediğini,devam etmesini ve telefonla bir işim olduğunu söyledim.

  "İkimiz koyarız." Mantık aramamalıydım ve ona sormamalıydım belki daha sonra iyi olunca sorabilirdim.Ama mesaj gelmiyordu.Endişeleniyorum.Daha fazla ve daha fazla.Tüm gece ona ulaşmaya çalıştım ama ulaşamadım.

                        Yarın sabah yastığımın altından telefonu aldım ve mesaj geldiğini gördüm. Bakmadım kahvaltımı yapıp öyle konuşmam gerekliydi bence .Kahvaltımı yaptım,giyindim ve merdivenlerde telefonu elime aldım.Mesajlara girdim yazan şeyi okudum.

   "Sana söylemiştim ben kısayım sende öyle.Seni daha fazla kandırmamalıyım çünkü bunu hak etmiyorsun. Seni sevmiyorum."

  Kısa olduğumu söylemişti,gerçekten öyle değildi . Sadece öyle olmasını istiyordu.

"Tam."

"Tam."

              Bu iki kelimeyle her şey bitebilirdi.Zaten öyle de oldu.Daha şoku yaşamamışken servisim hemen gelmişti. O kadar düşündüm ki...Yola baktım aslında yoldan bi farkı yoktu onunda ,sadece diğer kaldırıma geçmemdeki yardımcıydı.Kısa,Bir daha hiçbir şeyi kısa yaşamamalıydım...