Aklımdakiler ve sen

Dönüt

Zil sesini açık bıraktığım zaman hep pişman olacak mıyım diye düşündüm.Dilara arıyordu sessizce aldım çünkü kaçmak daha kolaydı.Telefon ısrarla çalmaya devam etti.

  "Efendim".

  "Konuştum onunla ".

"Pek sevinmişe benzemiyorsun".

"Sevdiği birisi varmış".

   "Bilmiyordum.Üzüldüm ancak ben sana zaten söylemiştim demeyi eksik etmemeliyim sanırım".

  "çok mutsuzum".

      "Sanırım bu gece sizde kalmalıyım".

   "Neden beni bu kadar iyi tanıyordum?".

  "Gelince konuşuruz" dedim ve Mahmut'un benden bahsetmediğine çok sevindim.Hava çok kararmamıştı.Bütün gece ona öğüt verdim ama hiç ihtiyacı yokmuş gibiydi.Çok çabuk ekliyordu ya da şıpsevdi dedikleri bu olmalıydı.Sabah olduğunda çok pozitifti ve telefonu elindeydi."Sırıttığın zaman senden korkuyorum".

  "Sanırım ben Mert'le çıkmaya başladım".

   "Bana bak buna sinir ile karar verdiysen hemen durumu açıkla ve ayrıl ondan.Kimseyi üzmeye hakkın yok!".

  "Sinirlenmeeeeeee ". Nasıl bu kadar hızlıydı çapucak kahvaltıyı hazırlamıştı.Hemen yemek yedik ve okula gittik.Tabiki bu hız Dilara'nın Mert'i görme isteğinden kaynaklanıyordu.Mert ve Dilara çok hızlıydılar.şaşırdım,elimden gelen tek şeyi yaptım.Kantine su almaya inerken bile Dilara'nın neden böyle bir şey yaptığını hayal ediyordum.Mahmut'a kızabilir.Başka bir şey yok.Ahh yine orda.Bu sefer onunla konuşmak istemiyordum gerçekten.Kendimi farkettirmeden usulca kapıya doğru yöneldim. Ancak karşımdaydı.

   "Su almak yok mu?".

  "Sen gerçekten beni mi izliyorsun ?". 

    "Eh işte çoğu tenefüs.Okuldan atılmamam için bazı teneffüslerde gelemiyorum.E malum bu okulda kalmam lazım".

  "Ah şaka gibisin biliyor musun?.Dün gece Dilara'ya ne söyledim?".

  "Birine aşık olduğumu ve onun da bana aşık olduğunu söyledim".

"Ve Dilara bunu kabul etti ".

"Evet".

   "İyi o zaman".

  "Yani artık benimle çıkabilir misin?"

    "Hayır".

   "Neden?".

  "Seni seven kıza ayıp olur".

  Hiç bu kadar sırıtmamıştı."Sanırım o kız sensin".

   "Ben senin gibi bir aptalla çıkmazdım ama ".

  "Bende".

   Sanırım ona aşık olmuştum bile. "O zaman".

" O zaman bu gece her zaman geldiğin yere gelmeni bekliycem gibi duruyor".

  Sevindim.Bana oraya gelmemi söylemişti.Güldüm.Bununla yetinmesi gerekirdi çünkü ben daha fazla ilerleyebileceğimi zannetmiyordum.

   Gün boyunca ne Mahmut ne Dilara Ne de Mert'le konuşmuştum fakat sadece çıkışta Dilara'yı görebildim.

  "Neden yanıma gelmesin ?".

   "Okulda değildim ki Mert'le gezdim biraz.Özürdilerim ama sende bir sevgili edinmezsen yalnız kalacaksın".

  "Yeğlerim saol."

  "Ayşşş yerim senii !".diyerek gitti. Güldüm. 

Orda oturuyordu.Sanki birazda bana benzer gibi uzaklara benim gibi bakıyordu biraz.

"Erken değil mi?".

  Konuşmadı.Biraz daha yaklaştım ama kötü durmuyordu.

  "Bir şeymi oldu ?"

"Sadece beklerken korktum.Benden ayrılmadan."

  " Ne çabuk." Demekle beni yanına çekmesi bir oldu.

  "Sanırım..."

  "Bu kadar korumanın gereği yok."

Sustu.Bana baktı ama baktığında gözlerinin kahverengisi boş durmuyordu.

  "Birinin gözlerine hıc bakmamış gibisin."

   "İlk defa bu kadar anlamlı geldi yaradılışları."

İkimizde önümüze döndük ancak beni bırakacak gibi durmuyordu.

"Sanırım bu gece eve gidemeyeceğim." dediğimde ise bana bakakaldı.Ve daha çok kalmanı isterdim,gerçekten dermişçesine ona baktım.

"Gitmem gerek."

  "Neden"

"..."

" Özür dilerim.Ama yarın okulda yani biz artık..."

"Tamamlamana gerek yok."

  "..."