Θα με Παρακαλάς

Part 28

Π-"Λοιπόν ο πατέρας μου όπως γνωρίζεις είναι ναυτικός και πρέπει να ταξιδεύει συνέχεια. Η μητέρα μου από την άλλη από τότε που ο μπαμπάς μου ταξιδεύει εκείνη φέρνει άνδρες στο σπίτι. Το κάνουν συνέχεια. Όταν ήμουν μικρός γύρω στα 6 η μαμά μου έφερνε έναν άνδρα συνέχεια. Τον έλεγαν Κυριάκο. Το έκαναν παντού. Στην κουζίνα, στο μπάνιο, στο καναπέ, μέχρι και στο δωμάτιο μου. Μια μέρα ο Κυριάκος με είχε βάλει με το ζόρι να κάτσω και να τους βλέπω να πηδιούνται. Η μητέρα μου δεν είπε τίποτα. Το απολάμβανε κιόλας. Ο Κυριάκος με χτυπούσε πολύ συχνά. Κάθε μέρα πήγαινα στο σχολείο και με μια καινούρια μελανιά και μια πληγή. Δεν χτυπούσε μόνο εμένα όμως αλλά και την μαμά μου. Η μάνα μου με εκβίαζε και μου έλεγε ότι εάν το πω είτε στον πατέρα μου είτε σε κανένα άλλο όλα αυτά θα με έστελνε σε ορφανοτροφείο. Τότε ήμουν μικρός και φοβόμουν. Μακάρι να είχα πάει τότε όλα θα ήταν καλύτερα τώρα. Μια μέρα που γυρνούσα από το σχολείο, ήμουν χάλια ψυχολογικά εκείνη την ημέρα γιατί βλέπεις εκτός από την κατάσταση στο σπίτι τα παιδιά στο σχολείο με κορόιδευαν και μερικές φορές με χτυπούσαν και αυτά,τέλος πάντων. Γυρνούσα από το σχολείο και βρήκα στο δωμάτιο μου, πάνω στο κρεβάτι μου την μάνα μου και τον Κυριάκο να πηδιούνται. Εκείνη έκλαιγε και έλεγε πως την πονάει και εκείνος έμπαινε όλο και πιο δυνατά μέσα της. Εγώ εκείνη την στιγμή δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Έδρασα ενστικτωδώς. Ήταν μητέρα μου δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι. Έπιασα ένα γυάλινο βαζάκι που είχα στο γραφείο μου και με όση δύναμη είχα, τον βάρεσα στο κεφάλι. Εκείνος έπεσε στο έδαφος αναίσθητος. Η μαμά μου σταμάτησε να κλαίει με πλησίασε και άρχισε να με βρίζει. Με έβαλε τιμωρία 5 μήνες. 5 μήνες χωρίς να βγαίνω από το δωμάτιο μου. Μόνο σχολείο πήγαινα. Μια μέρα μου είπε ότι εάν ο πατέρας μου μάθει όσα εκείνη κάνει θα πει στην αστυνομία ότι εγώ σκότωσα τον Κυριάκο. Δεν μίλησα σε κανένα. Κλείστηκα στον εαυτό μου και δεν είπα τίποτα. Η μάνα μου συνέχισε να φέρνει μέχρι και σήμερα γκόμενους. Στον πατέρα μου το είπα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Δεν άντεχα να το κρύβω άλλο.Κάποια στιγμή έπρεπε να το μάθει.

Μόλις τελείωσα το δημοτικό άλλαξα. Άρχισα να γυμνάζομαι και να προσέχω τον χαρακτήρα μου. Τα αισθήματα μου σκλήρηναν και έγινα απότομος και άγριος. Κανείς πλέον δεν μπορούσε να μου φερθεί άσχημα. Οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί. Στην τρίτη γυμνασίου άρχισα το ποτό. Στο σχολείο όλοι με φοβόντουσαν. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Άλεξ. Με τράβηξε από την παλιά μου παρέα και με βοήθησε να σταματήσω το αλκοόλ. Πια πίνω μόνο όταν είμαι χάλια. Αυτά για το παρελθόν μου." είπε και με κοίταξε. Άπλωσε το χέρι του και σκούπισε ένα δάκρυ που δεν είχα καταλάβει ότι είχε τρέξει.