Θα με Παρακαλάς

Part 47

Π-"γεια σου Κατερίνα."

Τον κοιτάω άφωνη.Του κλείνω την πόρτα στην μούρη. Άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω στο σαλόνι. Καθώς περιφερόμουν εδώ και εκεί το μικρό μου δάκτυλο του ποδιού χτυπάει πάνω στην κούτα. Βγάζω ένα αθόρυβο λυγμό και παραπατάω σκοντάφτοντας σε μια άλλη κούτα κάνοντας με να πέσω και να βρεθώ στο πάτωμα. Αυτό ακούστηκε πολύ. 

Π-"Κατερίνα;" άκουσα τον Παναγιώτη να φωνάζει έξω από την πόρτα και να την χτυπάει. Δεν του απάντησα. Συνέχισα να βρίσκομαι στο πάτωμα και να πονάω. 

Π-"Κατερίνα άνοιξε. είσαι καλά;" Δεν θέλω να του μιλήσω. 

Π-"Καλά θα φύγω."

Μάζεψα όλη την δύναμη μου και σηκώθηκα. Πήγα στην πόρτα και κοίταξα από το ματάκι.Είδα τον Παναγιώτη να βγάζει μέσα από την τσέπη του κάτι κλειδιά. Γύρισε προς την απέναντι πόρτα και αφού έβαλε τα κλειδιά στην πόρτα μπήκε μέσα. Κάτσε τι έγινε μόλις τώρα; Γιατί μπήκε στο απέναντι σπίτι.  Αυτός είναι ο γείτονας μου; Αυτός είναι Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΜΟΥ;;;;;  Όχι όχι όχι όχι.

Άφησα τα πράγματα έτσι όπως ήταν και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο. Έκανα ένα χαλαρωτικό ντουζ και μετά από μιάμιση ώρα βγήκα. Αφού τυλίχτηκα με μια πετσέτα άκουσα το κουδούνι να χτυπάει σαν τρελό. Έτρεξα γρήγορα στην πόρτα και την άνοιξα.

Πίσω της αντίκρισα τον Παναγιώτη να στέκεται. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω κάνοντας με να κοκκινίσω αλλά δεν πρόλαβε να το δει ή να πει τίποτα γιατί του έκλεισα για άλλη μια φορά την πόρτα στα μούτρα. Ακούμπησα την πλάτη μου στην πόρτα και κύλισα προς τα κάτω και κάθισα στο πάτωμα. Μετά από λίγα λεπτά σηκώθηκα, πήγα στο δωμάτιο και ντύθηκα. Ξαναγύρισα στο σαλόνι και αποφάσισα να ξεκινήσω να συμμαζεύω τα πράγματα γιατί αλλιώς δεν θα τελειώσουν ποτέ. 

Η ώρα έχει πάει περίπου έντεκα με δώδεκα και ακόμα δεν έχω κάνει ούτε τα μισά. Αλλά δεν αντέχω άλλο. Κάθισα στον καναπέ και άνοιξα την τηλεόραση να δω μια ταινία. Έβαλα αυτή την ταινία με τα παιδιά που βρίσκονται μέσα σε μια κοιλάδα και τους περιβάλλει ένας τεράστιος τοίχος και προσπαθούν να βρουν την έξοδο και πίσω από τον τοίχο υπάρχουν κι άλλοι τοίχοι οι οποίοι κάθε βράδυ εμφανίζουν κάτι τέρατα. Πως τη λένε; Αχ δεν μπορώ να θυμηθώ. Αυτή που παίζει ο Dylan O'Brien.  Αχ δεν θυμάμαι τον τίτλο. Έλααα. Ααα ναι θυμήθηκα The Maze Runner την λένε νομίζω. Τέλος πάντων. 

Η ώρα πήγε δύο και αποφάσισα να βάλω και την δεύτερη ταινία. Την στιγμή που ξεκινάει ακούω φωνές έξω από την πόρτα μου. Κάποιος θα ανεβαίνει. Οι φωνές δεν απομακρύνονται από την πόρτα μου. Εκείνη την στιγμή ακούγεται μια γυναικεία φωνή και στο καπάκι ένα γέλιο.