A Love Timeline

Chapter 13

February na. To be specific 13 na.

Ang bilis talaga ng oras.

After 3 days simula nung naospital ako, pumasok na ako. Mids na kasi nun at kelanga ko na rin mag-review.

Nakapasa naman sa tests.

Nag-ready na rin ang lahat para sa x-mas party.

Kaso di rin ako nakasali sa pag prepare dahil nga bawal mapagod that time dahil under med pa ako :(

Nung christmas eve nag-out of town kami kasama ung pamilya ni Zia at Lieanne. Ok lang naman ung mga nagyare.

Nung new year nasa bahay kami after pumunta kay ate.

Tumawag din ung mga classmate ko pati sila Zia at Lieanne.

At saktong 12 mn sya ang tumawag sa akin kasabay ang putokan ng Fireworks.

Si Steve ang huling taong pinangarap ko katawagan that time pero natuwa naman ako kasi hindi sya nakalimut na batiin ako.

Back to reality...

*KRIIIIING*

''YES!!!! RECESS NA!''' nagtayuan ang mga classmate ko at nagsilabasan.

nakatungo lang kasi ako simula kanina.

''Sasama ka ba samin?'' tanong ni Zia.

''Hindi.''

''Namumula ka. May problema ba?'' Tanong naman ni Lieanne.

''Hehehe... wala naman. Bili nyo na lang ako.'' nginitian ko sila para tumigil ang kakulitan nila.

''Sige. Sandali lang kami.'' umalis na sila.

Ako na lang ata sa loob ng room. Mas gusto kasi nila sa labas.

''Hey.''

''Masama pakiramdam ko, steve.'' Di na ako umangat ng ulo.

''Namumula ka. Ano ba nararamdaman mo?'' Pangungulit niya.

''....''

''Sabihin mo na.'' ay. ang kulit.

''Kasi po ganto yun! Kaninang umga pa ako hindi makahinga ng maayos. At bukas pa ako ipapacheck up ni Papa at Mama.''

''Ayan. Sasagot din pala.''

''So, lumayas kana.''

''Sama! Bili na lang kita pagkain.''

''Bumubili na sila.'' bumalik na ako sa pagkasubsob.

''Pagaling ka... Aalis na ako.'' Pinat niya ung ulo ko at naramdaman ko na umalis nasya.

ang sikip ng puso ko. ang hirap huminga. Nakakaasar naman!

Bumalik din naman kaagad silang dalawa at binili ako ng pagkain.

Bukas. Bukas na ang valentines.

At 33 days na lang. birthday kona. I'm 16. Katulad ni ate.

ganundin kaya ang mangyare sa akin? Natatakot ako.

I knnow history repeats itself pero gagawa pa rin si God ng way. I believe in Him.