ÂŞEKA SERİSİ 1:GELECEKTEN GEÇMİŞE

🌿 Âşeka ~5 Karanlık!!!Ne Çok Anlıyorsun Sesimi...

    
Yüreğindeki beklentileri yüreğindeki kırıklarla harmanlamış herkese ithafen...

                                     🌿

"Üstüne bastığım toprak ağır geliyor ruhuma,yine ölmeyi diliyorum yaşayarak..."

                                                          İlknur~

  

Ölümü diledim hep.Geldiğim bu dünyada lanetlenmiş gibi hissettim sürekli.
Kayboldum duygularımda,hissettiklerimde,
hissedemediklerimde...

  Güneşin aydınlattığı, yaprakların savrulduğu,gökkuşağının göğe çizgi çizgi kazındığı bu evrende boğuluyorum...

   Buna son vermek istedim.Doğum günümde,onu tanıdığım saatte ruhumun yıldızlara dokunmasına hazırdım.

  Artık çok geç...

Güneş'in nazlı Işığı narince kirpiklerimden sızdı.Kalbimde hissettiğim acı gözlerimi  açmaya beni zorlarken saçlarımın okşandığını hissedebiliyordum.

Ölmüştüm...

Yaşadığım acılara son verdiğimi düşünüyordum oysa acım bitmemişti
bir yük var kalbimde.Hissediyorum.

Canımı yaktığını biliyorum ve bu acıya inat gözlerimi açmıyorum.Bıraktım ve gözyaşım sessizce aktı.Öldüm,biliyorum.

Ruhum can çekişiyor...

Gözyaşımdaki ıslaklığa dokundu.Ama... öldüm ki biliyorum.Sadece rüya olmalı bu.Saçlarımı okşuyor.Belki de annem okşuyor saçlarımı.Geçmişteki acıları saç tellerime işlediğimi biliyor sanki.Okşuyor...Acıtmaktan korkarak dokunuyor her bir saç telime.

Artık açmalıyım gözlerimi.Nasıl olsa bu ellerle silindi gözyaşım.Görmedi kimse ondan başka.

Rüya da olsa hayal de olsa açıyorum gözlerimi seni görebilmek için.

Rüya da olsa hayal de olsa açıyorum gözlerimi akan gözyaşımı gamzelerime doldurduğum için.

~

Kirpiklerimi hızla açtım.Gördüğüm yüz bulanık bir haldeydi.Gözlerimi ellerimle ovuşturarak görüntünün netleşmesini bekledim bi kaç saniye.Görüntü netleştiğinde ise onun dizindeydim.Onun kolları arasında...

Kafamı kaldırdığımda etraftaki papatyalar dikkatimi çekti.Yanan ateşin külü ise esen rüzgarla savrulmuştu odanın dört bir yanına.

"Bırak beni" dedim tiksinircesine iterken.
Benim bırak dememe rağmen onu itmeme rağmen kolları arasına aldı beni.Yine itmek istedim ama gücüm yetmiyordu.Sarmalamıştı sımsıkı. Saçlarımı koklayıp okşadı tıpkı o geceki gibi.Yine başım kalbinin tam üzerinde sabitlenmişti.
Kalbini duyabiliyorum adam...

   Dakikalarca sustum öylece.O zaten konuşmuyordu.Ormandaki kuş sesleri bize karışırken duyduğum su sesi içimi gıdıklamaya yeltenmişti.

   Sardığı kolları diğer seferkinin aksine narince ittim.Ama onu bi uçurumdan itsem canı daha az acırdı sanki.Gözleri boşluğa daldı,tepkisizce boyun eğdi onu bırakışıma.Bense parmak uçlarımda cam odanın çıkışına doğru süzüldüm.

    Tahta kapının üstündekileri papatyalara değdi elim.Sonra evin etrafına sarmalanmış sarmaşıklara...Çıplak ayaklarımla bastım toprağa.Eğer dün kurtarmasaydı beni.Altında olacağım toprağa...