Maybe This Time

Chapter 1

Sitting pretty. Flip hair. Yan ang ginagawa ko 5 minutes na. Why? Im waiting for the man of my life. Yes! Im waiting for my boyfriend. May usapan kasi kaming magdedate. He promise that we will eat then watch our favorite movie.

Im wearing a formal peach dress,at pinartneran ko ng 2 inches high heels. I look to my purse and grab it. I look for my make up kit and look to my self while puting some mascara . Nang nakuntento na ako binalik ko sa dati yung bag ko then look to my cellphone. Antagal naman nya.

He doesn't call or text me. Giniginaw na ako sa suot ko. Sleeveless kasi ang dress na binili ko. Nasaan na ba sya?

Bawat bukas ng pinto ng restaurant na kinalalagayan ko ay nagbabakasakali akong darating na sya. But he's already damn 20 minutes late.

Nakatingin ako sa mesa ng biglang umingay sa mesa ng grupo ng mga kaedaran ko. And it catch up my attention.

Biglang huminto ang pintig ng puso ko. Even my world suddenly stop. Nakatingin ako sa magkaparehang masayang pinagsasaluhan ang kanilang matamis na halik. The man is holding the girls back,and the girl is holding his neck. Uminit ang gilid ng mata ko. The man look at me then he suddenly push the girl. Umiiyak na ako ngayon. Unti unting nanginid ang labi ko. The man of my life is now infront of me and cheating on me.

How could this life be so unfair? Ano bang kasalanan ko? I already give all my love to him. In 3 years of our love,saka pasya nagloko?

Tumayo sya at onti onting naglakad patungo sakin. Tumayo ako habang umiiling,i don't know if i can forgive him.

Inayos ko ang aking damit na medyo nagusot. Pagkaharap ko ay nasa harap ko na sya.

"Xzia let me explain"-he said in concern voice,medyo namumula na din ang mata nya.

"You don't have to explain,i already see it. Dalawang mata ko na."-ngumiwi na ako sa sobrang sakit. It couldn't be like this! I don't deserve it.

"Xzia ilove you. What you see is all wrong. Hindi yun sinasadya"-saad nya ngunit sa babaeng kahalikan nya ako nakatingin. Pinipisil ng babae ang kanyang kamay habang dinidilaan ang labi nya. Para bang sinasabi nyang labi ng boyfriend ko ang pinakamasarap na putahe na natikman nya.

"Drake lets not make our self blind. Wag mo kong gawing tanga. Babae ako. I know does kind of movement"-hindi ko na sya masyadong makita sa sobrang daming luha sa aking mata.

"No not like this. Wag please im begging"-lumuhod na sya sa harap ko. Tumingala ako upang pawiin ang lahat ng sakit. Tadhana bat naman ganito. I love this man so much pero panong nagawa nya to. Damn!

Tinayo ko sya at hinaplos ang kanyang pisnge. Ang gwapong mukha na ito ay sinaktan ako sa lahat ng pagmamahal na ginawa ko. Ngumiwi ako. But then i smile. Gusto ko syang iwan ng physical na sakit bago ako umalis.

I slap him! Hard as i can. Sinapak sapak ko sya. Kulang pato sa sakit na pinaramdam nya. Akala ko mahal nya ako pero bakit nya ako ginago ng ganito. Anong tingin nya sakin bulletproof na pag binaril mo hindi matataman o masasaktan man lang.

"Kulang pa yan drake! Sobrang sakit nito"-sabay turo sa dibdib ko"wala tong ginawa kundi ang mahalin ka, pero na bulag sya hindi na nagtira para sa sarili. And now its already death. I wish it will be heal someday"-sabay hablot ko sa bag ko. Pero bago ako lumabas sa loob ng restaurant tumungo muna ako sa babae nya.

"I hope na hindi nya gawin sayo ang ginawa nya sakin. I wish all the best for the both of you."-saad ko sakanya sabay head to foot. Hindi naman nalalayo ang ganda nya sa ganda ko. But still i dont care.

A/N:(Play I Was Made For Loving You By: Tori Kelly)

Run. Run.Run.

Ilang beses kong sigaw sa isip ko. Bwiset! Wala na atang mas sasakit pa sa ginawa nya. Ilang beses na akong tumakbo sumabay pa ang ulan. Ilang beses na din akong na tapilok pero bumabangon pa din ako.

Ngunit natumba din ako. Hindi pala ganun ka daling maging matatag,magpapahinga at magpapahinga ka din pala. Nasa kalsada ako nakaupo na para bang ito na ang huling araw sa mundo. Hindi ko na ata kayang tumayo pa. Shit this feeling!

Gusto ko ng magpakamatay. Nanginginig ang kamay ko. Nangangalay nadin ang paa ko. Pinaltos na ako lahat lahat ngunit wala na talagang mas sasakit sa puso ko ngayon. I felt so hopeless right now!

"Ugh!!! Bwiset ka bwiset!"-sigaw lang ako ng sigaw. May mga dumadaan na ding kotse na binunusinahan ako.

"Hoy magpapakamatay ka ba!"-sigaw ng isang driver.

"Ikaw ang mamatay kung hindi ka titigil jan!"-sigaw ko habang ngumingiwi na.

May isang ilaw akong nakitang paparating direderetso ito papunta saakin. Mamatay na ba ako. Then everthing goes black.