Maybe This Time

Chapter 21

"Xzarina baby come here. Your brother are still sleeping"-tawag ko saanak kong limang taon na.

"Mom, im playing Barbie"-saad nya na ang itinutukoy ay ang kanyang aso.

She grown up a good girl, madali syang natutuong magsalita at halatang matangkad na bata. Nakuha nya ang kakulitan at katawan ko. Pati ang mahaba nyang buhok ay akin din.

"Fritz baby, come on wake up we'll going to your lola in Philippines."-yes. Pupunta kaming pinas. Sa loob ng anim na taon ay hindi pa kami nakakauwi. Ngayon lang dahil pinipilit ako nilang umuwi.

"Mom's right brother. Come on wake up"-saad ni Xzarina na nakisali narin sa paggising sa kuya nya.

"Ugh! You two. Why are you so annoying"-pagalit na saad nya. His attitude is just like his father. Lahat ay hinubog ng kagaya sa tatay nya. Kaya natatakot akong magpakita,dahil isang tingin palang ay alam ng pag aari nya ito.

Bumangon narin naman sila kaya kumain nakami.

"Where do you want us to go when we are in the Philippines?"-tanong ko at ngingiting tiningnan sila.

Sa tagal naming nagkakasama ay alam ko na kung ano ang gusto nila, they are into something adventurus. They love eating sweet. Madalas kaming mag bonding.

"I want to go to tagaytay mommy"-saad ni Xzarina.

That place remind me of someone. At mukhang magpaparamdam iyon saakin. Sa anim na taon ay lumaking walang ama. But we can live. Pero alam kong may kulang,kulang ang pagmamahal na nadarama nila.

"Sure baby. Maganda duon malamig."-saad ko. " How about you baby?"-tanong ko kay Fritz.

"Wherever mom."-saad nito at kumain na ng cereals.

"Okay we'll going to El Nido and Tagaytay."- saad ko at nakita ko silang nagkatinginan at yumakap saakin. I know them they like some adventures.

Sumakay na kaming taxi at pumuntang airport. Susunduin kami nila Chelsea at Mrs. Agatha.

Sa byahe ay nakatulog silang dalawa at binantayan ko. Naaawa ako sa dalawang angel na ito, they don't deserve it. Nararapat sakanila ang masayang pamilya, may tatay at nanay. Plano ko ding ipaalam kay Xyrel na may anak sya, pero hindi muna ngayon. Mangangapa muna ako ng tamang sitwasyon, ayoko silang biglaan na may tatay sila pero hiwalay kami. Kaya ko naman na palakihin sila na kami lang, kinaya nga namin ng anim na taon.

Lumapag ang eroplanong sakay namin at nasa pinas na kami. My true home, ito nanaman yung lugar kung saan ko narananasang magmahal at masaktan. Lugar kung saan ko nahanap ang mga taong bumuo sa pagkatao ko.

"Babies we're here."- gising ko sa kanila at lumabas na kami. Nalasap kong muli ang klima ng pinas. Ang init nito.

"Mom are we here?"-tanong ni Xzarina at humakaw sa kamay ko.

"Yes baby. Hahanapin natin sila Tita Chelsea nyo"- saad ko at pinagsuot na sila ng shades.

"Xzia here"- sigaw ng isang magandang babae sa malayo. Binaba ko pa ang salamin ko upang makita sya ng klaro at si Chelsea iyon kasama si Mrs. Agatha.

Sa anim na taon ay maraming nagbago sa kanila. Nagsigandahan sila pero medyo umitim dahil na rin siguro sa kabilaan nilang Swimming ngayong summer.

"Omygash ikaw nabayan Xzia"- inikutan pa ako ni Chelsea upang kumpirmahing ako nga ito.

"Oo naman"-tinawanan ko lang sya at nakipagbeso kay Mrs. Agatha nakatulala din.

"Gumanda ka lalo at pumuti. Hindi halatang dumaan ka sa panganganak. I wonder kung ano anong pinaggagagawa mo duon ng wala kami."-saad nito at bineso na din ako.

"Heh! Babies this is your tita Chelsea and tita agatha."-sabay mano nila. I grown up there to be good children.

"Ito na ba sila. Ang ganda at gwapo na nila. I remember nung bata pa sila ay ang ku-cute nila."-saad nito at hinalikan sa pisnge silang dalawa. Ganun din si Mrs. Agatha.

"Ang akala namin ay hindi kayo makakauwi. Is this for good?"-tanong ni Mrs. Agtha habang hila nila ang aming mga bagahe.

"Yes. Dito na muna kami , naisip ko ding mas magandang palakihin sila dito"-saad ko.

" Paano kung."- hindi nya tinapos ang kaniyang sasabihin pero i know kung gusto nyang ipahiwatig.

"Ipapaalam ko din pero hindi muna ngayon, tsetsempo muna ako "-saad ko at pumara na ng taxi para makarating sa bahay nila Chelsea. Gusto nya kasing duon muna kami upang magkaroon din daw sya ng kasama.

" May alam ka ba tungkol saknya"-saad ni Chelsea habang ibinababa na ang aming bagahe dahil nasa tapat na kami ng bahay nya.

"Wala. Wala akong kaalam alam nung nasa ibang bansa kami."-umupo ako dahil sa pagod na natamo ko kanina.

"Ibang iba na sya ngayon. Hindi na sya marunong ngumiti. Simula ng umalis ka ay nagbago sya, tila ba galit sya sa lahat ng tao sa mundo."-saad nito at tinatansya ang magiging reaksyon ko.

"Kung magalit man sya ay tatanggapin ko. I know may mali din ako. Tinago ko na may anak sya saakin"- inaya ko muna ni Chelsea sila Xzarina at Fritz upang matulog.

"Madalas iyong nagmumukmok sa kanyang kwarto nung nawala ka. Bugnutin sya at laging kunot ang noo."-saad nito at tila may naalala pa,-" Naalala ko pa nung halos mapatay nya ang kanyang kapatid dahil nalaman nitong may ikinuwento sya saiyo, what is it?"-tanong nya at inayos ang kanyang maikling buhok.

"He said that my father is the reason why his father died years ago. Nalaman ko ding plano nya ang lahat ng ito, this is not a coincidence. Ako ang pinagbabayad nya sa kasalanang hindi ko naman alam, wala akong kamuwang muwang sa lahat ng plano nya. I was so worried that time,tapos nalaman ko pang buntis ako. For my safety,lumayo ako para sa akin at para sa anak ko din. Natatakot akong madamay sila sa lahat ng ito. They don't deserve to be hurt, masyado silang bata. Inosente pa sila."-napaiyak ako dahil sa posibilidad na madalamay sila.

"Mas lalong magagalit iyon pagnalaman nyang may anak sya."- dun palang ay kinabahan na ako. I know it at handa ako.

" I will face it. Hindi ako aatras. Aatras pa ba ako kung kelan may dalawang nagpapalakas saakin."-saad ko.

I will fight. No matter what.