KAYIP CENNET

1.Bölüm

Taksiden hızla inip arka bagajdan bavulumu aldigim gibi hava alanina dogru ilerlemeye başladım. Bir zamananlar çok hevesli bir şekilde geldigim amerikadan 5 yılın sonunda böyle kaçmak isteyeceğimi hiç düşünmezdim. Tabi biraz daha böyle yavaş yavaş yürürsem uçağı kaçırmama hiç şaşırmam doğrusu.

Bütün işlemleri halledip uçağa dogru elimdeki kemerimle yürümeye başladım. Ne var, her seferinde kemerin demirini unutup takıyorsam?

Uçağa oturduğum gibi elimdeki kemeri cantama koymaya üşenip kotumun kenarliklarindan gecirip taktim ve telefonumu elime alarak uçuş modunu açtım.

Sonunda burdan da gidiyordum. Buraya 5 yıl önce Mimarlik okumak icin gelmistim ama üniversitenin 2 yılında okuldaki moda tasarim bölümünün düzenlediği bir defileye zaman geçirmek için katılırken dünyaca ünlü olan Victoria Secret markasindan mankenlik için teklif almış ve bu güzel teklifi geri çevirmemiştim ama bilseydimki hayatima bu kadar müdahele olunacağini ilk basta kabul edermiydim.. hiç sanmıyorum.

Yaklaşık 3 yıldır ilk Türk Victoria Secret  'meleği' olduğum için baya bir tanıdık oldum. Her gittiğim yerde magazinciler görmekten ve yanimda görülen her erkek arkadaşlarıma 'sevgili' damgasi yapıştırmalarindan çok sıkılıp anlaşmanın dolduğu gibi mankenliği bıraktım. Zaten Amerika'ya geliş amacim bu değildi burda iyi bir eğitim görüp Türkiye'ye dönüp babamın yanında Mimarlik  yapmak istememdi. Ama hayat yine cilveliğini göstermişti.

Aslında şöyle bir geçmiş 5 yılıma baktığımda hiç yoktan yaşlandiğimda torunlarima anlatacağım zamanlarim var diyerek kendimi avutuyorum.

Sonunda uçak Türkiye'ye iniş yaptığında derin bir nefes alip kemerimi açıp uçaktan inmek için beklemeye başladım. Annemin veya babamın geleceğimden haberleri yoktu. Şu meşhur süpriz birde ben yapayim dedim.

Hava alanından çıkıp taksi aramak için etrafa bakındım. İnsanların garip bakışlarını hissediyorum ama ilgilenmeyip gördüğüm taksiye doğru yürümeye başladım.

Arka kapıyı açıp 'boş mu?' Diye sordum sürücü  koltuğunda gazetesini okuyan adama. Adam hemen gazetesini kenera bırakıp 'boş ablam, bavul var mi?' Diye sordu, amcam yaşındaki adamın abla demesine gülüp 'var amca' dedim.

Adam arabadan inip bavulumu bagaja koyup yerine geçti. Kemerini takarken 'nereye abla' demesine göz devirdim. Bir kere güldük diye abla demesi hoşuma gidicek değil ya.

''Ayy amca ne ablası' deyip adresi verip geriye yaslandim. Amcada üstelemeyip arabayi sürmeye başladı.

Camdan dışarısını izlerken canım ülkemi ne kadar özlediğimi daha net anladim.

İyi ki gelmişim!

Sonunda araba durunca taksimetredeki parayi ödedikten sonra bavulu alıp eve doğru yürümeye başladım. İkı katlı müstakil bir evdi. Bu arada annem avukatken babam mimar. Zaten babam sayesinde bu meslege aşık olmuştum.

Yeni yerler çizmek, binalar, alışveriş merkezleri yapmak ve altında sizin imzaniz olması harika bir şey.

Bu bölümü okurken ne kadar gecemi gündüzüme katsamda, sevdiğim işi yaptigim için hiç bir şikayetim olmamisti  şimdiye kadar.

Kapının önüne gelince zile basmayıp kendi anahtarımla sesizce kapıyı açtım. Ee ilk defa süpriz yapıyorum güzel olsun bari deyip sesiz sesiz eve girdim ama evin içinden tek bir nefes alış veriş sesi bile gelmiyordu. Ne yani ben o kadar süpriz yapip eve sesiz sesiz giriyim ailem evde olmasın.

Bendekide harika şans!

Bavulumu içeri alıp sinirle kapiyi sertçe üstüne kapatim ve bavulumu alıp üst kataki odama çıkarmaya başladım.

Bu bavul ne zaman bu kadar ağırlaşmişti ya! Sonunda nefes nefese merdivenleri bitirince yavaş adımlarla odama doğru yürümeye başladım. Ee yoruldum sonuçta.

Odamdan iceriye girince etrafa göz gezdirdim gecen yil geldiğim beş günlük arada nasil biraktiysam hâlâ aynı. Buna sevinip telefonumu yatağın yanindaki küçük komidinin üstüne birak banyo ya doğru yürüdüm. Beni bu yorgunluktan ancak sıcak bir banyo arındıra bilirdi.

Banyodan çıkıp üzerime şort ve kısa tsort pijamami giyip yataga girdim. Asla uyurken uzun bir şey giyemezdim.

Gözlerimi yavaşca aralayip komidinin üstündeki telefonumu alip saate baktim. Akşam sekize geliyordu. Aşağıdan gelen seslere göre annem ve babam yemek hazırlıyor.

Yavaş adımlarla merdivenden inip mutfak kapisinin önüne geldim. Babam  yemeğin altını kısarken annem tezgahtan aldigi tabaklari masaya getiriyordu.

Derin bi nefes alip sesim cıktığı kadar 'BEEEN GELDİMMM' diye bağırdım.

Annen bir anlık refleksle elindeki tabaklari bırakıp çırlayıp babama doğru koşup arkasına saklandi.

Gözlerimi sonuna kadar açıp babamla anneme bakarken annem daha yeni yeni olayi fark edip 'MİLEN KIZIM' deyip yere düsüp kırılan parçaları hiç önemsemeyip yanima gelip sımsıkı sarıldı.

Babam galiba şimdi şoku atlatmıştı ki oda yanimiza gelip annemle beni ayırmayıp bizde sarildi.

İşte beklediğim karşılama!

HELLLOOO YENI BIR HİKAYEYLE TEKRAR SAHALARDAYIIM. SIZCE İLK BÖLÜM NASILDI? VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLIYORUM BEBEKLERIIIIM. INSALLAH BEĞENİRSİNİZ