Bana Sen Gerek

1. bölüm

Bugün yine uyuyamamıştım çünkü yazın sıcaklığı insanı öldürücekti. Annemin beni çağırmasıyla yatağımdan kalkıp salona geçtiğimde küçük kardeşim emreyle kahvaltı sofrasını kuruyorlardı. Küçük dediğime bakmayın 12 yaşındaydı yeterince büyümüştü bile ... Biz annem, ben ve kardeşimle kalıyorduk , taaaa ki babam iflas edene kadar ...

Evet doğru duydunuz babam iflas etti çünkü iş durumları hiç iyiye gitmedi daha sonra bunları kaldıramadı ve kendini vurdu ... Biz o günden sonra kendimizi zorda olsa toparlamaya çalışıyorduk. Gerçi aramızda en güçlü olan annemdi belki de o da güçlü görünmeye çalısıyordu çünkü bize karşı güçlü olursa bizde dim dik ayakta dura bilecektik. Bi an bu olanları düşünürken kardeşimin üstüme atlayıp yanaklarımı iki eline alıp sarsmasıyla kendime gelmiştim annem mutfaktan bağırmaya başlamıştı;

"Küçük hanım kardeşinle sofrayı kurduk artık isterseniz kahvaltımızı yapalım"diyordu...

"Tamam" diyerek.

Yerimden kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve sofraya geçtim , daha geceliklerimi bile çıkatmamıştım. Yarım saat içinde kahvaltıyı yaptıktan sonra sofradan kalkıp anneme yardım ettim. Orada işim bittikten sonra odama çıktım. Geceliklerimi değiştirip güzel bir kıyafet seçtim çünkü bugün arkadaşlarla gezmeye gidecektim alış-veriş merkezine ...

Hemen üstümü giymeye başladım üstüme bordo renkli alt tarafları kıvır kıvır olan düz sade bir elbise giydim.
Ayakkabı olarak düz siyah topuklularımı giydikten sonra hazırdım. Artık evden çıkabilirim.

Anneme baktığımda kardeşimle birlikte kanepenin üstüne oturmuş dizi izliyorlardı. Anneme bakış atarak;

"Ben çıkıyorum"

"Nereye gidiyorsun?"

Annem nereye diye sordu. Acaba annemde unutkanlık mı başlamıştı.

"Anne hatırlamıyor musun bugün arkadaşlarla alışveriş merkezine gidecektik ve sende izin vermiştin"

"Hmmm hatırladım, peki paraya ihtiyacın var mı?"

Annem bana paraya ihtiyacın var mı dedi ... Bu soru kalıbını duymayalı çok uzun zaman olmuştu .
Evet çok uzun zaman oldu dedim çünkü biz bu eve taşındığımızdan beri ne doğru dürüst sokağa çıkmıştım ,ne de doğru dürüst para istemiştim annemden gerçi annem iş bulup çalıstığı için kardesime bakıyorum. Sokağa çıkmaya fırsatımda olmuyordu ki...
Akşama kadar kardeşimle vakit geçiriyordum pek ev işlerini bilmesemde en azından az boz yemek yapıp kardeşime baka biliyordum.

Anneme sorusundan dolayı takdir edip yok diyerek dışarıya çıktım. Sokakların arasından yürumeye başladım, bizim mahallemiz gecekondu mahallesi değilde ama herkesi ikişer katlı evleri vardı .. Çoğunun arabaları gibi gibi ...

Bizim ise tek katlı kendimize uygun bir evimiz vardı çünkü babamdan kalan tek yer burasıydı aslında bursıda olmaya bilirdi ama allahtan amcamlar insaflıydi ki bu evi annemin üstüne yapıp bizi buraya yerleştirmişlerdi.

Ben uzunca kendi kendime konuştuktan sonra taksinin geldiğini görüp taksiyi çevirdim.

Yarım saat aradan sonra 3 kız ve 2 erkek arkadaşım gelicekti ama kimse daha gelmemişti. En yakın arkadaşim olan yeliz 'i aradım.

"Alo"

"Alo Ezgi"

"Canım nasılsın daha gelmemişsiniz?Ben geldim sizi bekliyorum."

"Tamam canım ben zaten arabadayım geliyorum. Bu arada sadece Çınar ile Gözde gelicek diyerlerinin işi çıkmış."

Ne yani şimdi kalabalık olmıycakmıydık.