Lost

Κεφάλαιο 9

Πίσω στο σήμερα λοιπόν και στην πραγματικότητα. Μια κλασσική "καλοκαιρινή" Πέμπτη. Σήμερα το πρωί παραλίγο να ξεχάσω ότι αύριο ξεκινάνε τα σχολεία. Αγιασμό έχουμε βέβαια αλλά ναι, σιγά σιγά μπαίνουμε στην ρουτίνα. Ετσι όταν κατά τις 11:13 το πρωί ανακάλυψα ότι αύριο έχω σχολείο πήρα κατευθείαν τηλέφωνο την Ντινα και της είπα σε μια ώρα να είναι έτοιμη να πάμε στα Jumbo να ψωνίσουμε όλα τα απαραίτητα. Σε 5 λεπτά περίπου θα είναι εδώ.

Τι κουδούνι χτυπάει και εγώ κατεβαίνω τις σκάλες γρήγορα για να της ανοίξω. Ένας θεός ξέρει πόσο γυμναστική έχω κάνει ανεβαίνοντας και κατεβαινοντας αυτές τις σκάλες. Φοράω καθημερινά ρούχα. Ένα μπλε τζιν και μια μπλούζα που γράφει πάνω  Twenty One Pilots,  Το αγαπημένο μου συγκρότημα. Μαζί μου παίρνω και τα γυαλιά ηλίου και περπατώντας πάμε με την κολλητή μου στη στάση του λεωφορείου.

Όταν φτάνουμε και μπαίνουμε στο μαγαζί ανακαλυπτουμε ότι δεν έχουμε πει τι θα αγοράσουμε. Έτσι κάνοντας μια μεγάλη βόλτα σου αχανής διαδρόμους του καταστήματος αρπάζουν ο.τι μας φανεί χρήσιμο για την νέα χρονιά. Δευτερα λυκείου φέτος . Ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια. Κι όμως.

Έχουμε αγοράσει πάρα πολλά, μολύβια, στυλό, τετράδια,  σημειωματαρια, αξεσουάρ και κασετίνες καθώς και πολλά άλλα. Τσάντα είχαμε. Βέβαια πήραμε κι άλλα αντικείμενα, όχι σχολικά, που βρήκαμε ωραία και ας πούμε χρήσιμα.

Στο γυρισμό συζητάμε για το τι θα βάλουμε την Κυριακή στο πάρτι καθώς και αύριο στον αγιασμό. Φυσικά και αύριο θα ντυθουμε καθώς πρέπει επειδή είναι...Αγιασμός! Επίσης η Ντινα συνεχίζει από την στιγμή που με είδε σήμερα μέχρι τώρα να με ρωτάει αν έχω ξεπεράσει το γεγονός με τον Γιάννη και αν είναι όλα καλά με τον Ιάσονα. Και στις δύο τις απορίες ή απάντηση είναι ναι αλλά καμία δεν είναι ειλικρινής. Νταξει όντως είμαστε καλά αλλά.... δεν νιώθω πια...πως να το πω...όπως ένιωθα στην αρχή . Και όχι δεν φταίει ο Γιάννης. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον.

Επίσης η Ντίνα με ρωτάει για τον πατέρα μου. Δεν είναι κάτι που θέλω να συζητήσω καθώς με την δουλειά του ο πατέρας μου ταξιδεύει συνέχεια. Ήταν να γυρίσει προχθές αλλά αντί αυτού θα κάτσει  άλλον ένα μηνα.

Γυρνάμε σπίτι και μόλις μπαίνω βλέπω πως η μαμά μου δεν είναι μέσα και αποφασίζω να την πάρω τηλέφωνο. Κλασσικά μου λέει πως είναι για καφέ με τη φίλη της τη Δήμητρα. Όλο μαζί ειναι αυτες! Σαν εμένα και την Ντινα ένα πράγμα! 😂

Κλείνω το τηλέφωνο  και ανοίγω την τηλεόραση και την συνδέω στη συνέχεια με το κινητό μου για να βάλω μουσική. Η μουσική παίζει στη διαπασών στα ηχεία και εγώ χορεύω σαν τρελή στη μέση του σαλονιού μέχρι που κουράζομαι.

Η ώρα πάει 12:13 και αποφασίζω να επιλέξω τα ρούχα που θα βάλω αύριο και να πέσω για ύπνο μιας και πρέπει να ξυπνήσω νωρίς αύριο. Διαλέγω μια φλοραλ μπλούζα με υπέροχο ύφασμα, κάπως σαν μετάξι, με δαντέλα στο ντεκολτέ και κάτω κάτω, με ένα μαύρο τζιν. Το λουκ θα ολοκληρώσουν τα μπλε σκούρα toms μου. Μόλις πλενομαι, βάζω πυτζάμες, βάζω ξυπνητήρι και ξαπλώνω αφήνω το κινητό μου στο κομοδίνο, σκεπαζομαι και κλείνω τα μάτια μου. Ακριβώς 10 δευτερόλεπτα μετά ακούω έναν ήχο και τον αναγνωρίζω αμέσως καθώς είναι ο ήχος κλήσης του κινητού μου. Ο Ιάσονας φυσικά. Δεν το κλείνω γιατί θα έχει νεύρα την άλλη μέρα και θα ζητάει απαντήσεις. Βάζω το κινητό μου σε σιγαση και το αφήνω να χτυπάει χωρίς να το σηκώνω. Δεν έχω όρεξη για κουβέντα. Μετά από λίγο κοιτάω να δω αν σταμάτησε. Έχει σταματήσει και έχω 9 ειδοποιήσεις από 9 διαφορετικές αναπάντητες κλήσης από ένα όμως άτομο.

Τελικά ίσως να μην είναι αυτό που περίμενα αυτή η σχέση.

Παιδιά μια γρήγορη ενημέρωση!!!!!! Σε λίγες μέρες πάω κατασκήνωση οπότε δεν θα έχω χρόνο να ανεβάζω πολλά κεφάλαια! Συγνώμη θα ανεβάσω όσα μπορώ όσα είμαι εδώ. Ίσως γράφω και κάποια στην κατασκήνωση με την βοήθεια της μοναδικής KonstantinaMnt 😏❤ ευχαριστώ πολύ  για την υποστήριξη που μου δίνετε  ❤❤