Emanet Kız !

4» Yeniden...

Yazınca Hemen Yayınlamak İstedim

                Begenirseniz

         Vote ve Yorum Pleas :]

     » HATIRLATMA «

  Hemen yukarı odaya çıktım. Yerde cansız bedeni duruyordu arkası dönüktü ama oydu onun kıyafetleri.Kanlar içindeydi fakat bu olamazdı o kadar da ileriye gidemezdi. Yerde yatan kıza dokunup yüzünü kendime dogru çevirdim. Bunu nasıl yapardı, nasıl bu kadar adi olabilirdiki... Nefesim kesilmisti, duraksadım.En azından clara değildi onun kıyafetlerini giydirmiş kıza. Peki ya clara nerdeydi....

Michel'i odaya girmiş arkadan beni izliyordu....Arkamı döndüm claraya silah dayamıştı. Hemen ayaklandım. Clara sakin ol kurtaricam seni.

Clara " o kız öldümü, pislik bırak beni"

Michel "hani çok eğlenmiştik seninle, dudakların öyle demiyordu"

"Clara sana naptı bu, sakin ol biticek hersey"

Boş anını bulup kolundan çevirdim. Clarayı kolundan kaçmasını sagladiktan sonra micheli yere yatırıp, küfürler savurup yumrukladım. Ayağa kalkıp tekmeledikten sonra clarayı kucağıma alıp oradan çıktık..

Clarayı arabaya koyup, hızlı bir şekilde eski bir mekana sürdüm..

Yol boyunca sadece ağlamıştı sorduğum sorulara dahi cevap vermemişti bu beni daha çok çıldırtıyordu. Geldiğimizde inmedi, kolundan tutup zorla mekana yürüttüm içerde kimse yoktu burası benim özel yerimdi..

Kesss sesini artık sorularıma cevap ver clara  !!!

Ben, off kafayı yiyicem bak otur şuraya ve biraz sakinleş..........Clara naptı sana anlat diyorum.?

" O bana zorla sahip olmaya çalıştı, sadece..."

  Söyledikleri beynimde yankılanıyordu nedemek oluyordu bu. Öldürmeliydim o piçi. Ne kadar ileri gitti CLARA ?

"Hayır, sadece d-u-d-a-k-larımdan öptü o kadar. Utanıyorum senden git şurdan bunlar olmamalıydı allah kahretsin! Hem de evden gidiyordum yeni hayata başlayacaktım yine buldum belayı"

Bunlar benim yüzümden oldu affet beni. Ben ona yapıcağımı biliyorum. Kurtuldum sanmıştım ondan. Sana söz veriyorum seninle birlikte değişicem, bunlardan kurtulacağız seninle...

Sadece bunları tekrar yaşamasak yeter. Sözünü tutarsın umarım. Hafif ağlamaklı ve gülen sesiyle..

Sen hep gül tamammı hatta o evde bile yaşamayalım. Bir düzen kuralım seninle hatta hemen bu hafta. Bugün burda kalalım sonra konuşuruz zaten. Hadi kalk birseyler yiyelim dışarda seninle. O gülen sesiyle peki demişti. Arabaya binip boğazda bir kafeye gittik. Bir masaya oturup, garson'a sparişleri verdik.

Clara bana bakıp gülümsedi. Masada duran elimi elinin üstüne koyarak iyiki varsın dedi. Gülümseyerek sende küçük.

Sparişlerimiz geldi ve yemek yemeye başladık. Yemek yerken aslında mutlu olmanın hiçte zor olmadığını anladım. Bu masum kız bana ilkleri yaşatıyordu. Kimse bana onun kadar yakın olamamıştı aslında buna ben izin vermemiştim. Yemek yedikten sonra sahil kenarında bankta oturup dertleştik. Bana sorular sordu ama cevap veremiyeceğim türden çünkü kimseye hayatımı anlatamazdım. Daha çok erken bunlar. Konuyu değiştirdim her seferinde. Zaten bir kere bulaşmıştı ne kadar uzak dursamda. Sonunda merakıma yenilip michel sana baska birsey yapmadı öyle değilmi ?

Hayır. Peki o senden neden bu kadar nefret ediyor ve intikam almak istiyorki. Naptın ona ?

Onun sevdiği ve değer verdiği kızı öldürmek zorunda kalmıştım..

"Neden böyle bir şey yaptınki" Yoksa sende mi kötü çocuksun.

Bunu gülerek söylemişti ama gerçeği bilmiyordu ki ben kötününde kötüsüydüm ;)

Ya bosver bu konuyu. Uzun baska sefer anlatırım sana.

Michel neyin oluyor o zaman senin ?

O benim ..........'di

Yorumlarını ve fikirlerini esirgemeyen herkeze teşekkür ederim. Hikayeyi begenirseniz arkadaslariniza önerin.

Bu bölüm sana desteklerin için saol @llknurDemir4 :)