Emanet Kız !

3» Masumiyet

Süpriz !!!!!!! 

Erken Bölüm İyi Okumalar

   » HATIRLATMA «

Kadın fısıldayarak kızım sana emanet oğlum, kimsem yok ona iyi bak dedi ve son nefesini verdi. Elimle gözlerini kapatıp odadan dışarı çıktım. Peki ya şimdi napıcaktım, odaya birsürü doktor girdi, hemşire ise kızı dışarı çıkarmıstı. Kız dona kalmış ve titriyordu kolundan tuttum halsizdi ve bayıldı kucağıma aldım. Sedye diye bağırdım......

» Bölüm «

Zaman durmustu... Kızın  uyuması ve daha çok acı çekmemesi için narkoz verip uyutmuşlardı. Sinir krizi geçirmisti her sey bir anda olmustu. Bense sadece odadaki koltuğa otumuş bekliyordum uyanmasını.Beklemek çok sıkıcı.    Saat 14:00 olmustu aslinda

zaman hiç geçmiyordu.    

İlk kez acıyordum birine, ilk kez tadiyordum bu duyguyu. Çok garip o kız şuanda kimsesiz, o kadar iyi ve masum ki bunları haketmiyor.

Annesinin sözünü nasıl tutabilirdimki, burda benden bahsediyoruz. Komik aslında seçmem gereken iki secenek var..Bırakıp gitmelimiydim yoksa, onu da bu hayata sürüklemelimi ??

Ne yapacağımı bilmiyorum... Oturdugum koltuktan kalkıp kapıya yöneldim, ona benim gibi biri yardım edemez di ki..

Kapıyı açarken bir sesle kendime geldim ;

Kız yani clara "bunu yapmak zorunda degilsin yine de saol"

Cevap vermeden kapıyı açıp çıktım. Hastenin bahçesine gidip oturdum bir bankta ve düşünmeye başladım. Ne yapıyım yani sırf onu böyle bir hayat yaşatmamak için terkmi etmeliyim. Bence en iyisi ona biraz zaman tanımak zaten bir süre sonra kaçar benden..

Hastanedeki annesinin işlerini tamamlayıp clara'nın odasına girdim. Beni görünce biraz şaşırdı ve o buruk sesiyle "beni bırakıp gittin sanmıştım" ağlamaya başladı.

Yattığı yerin yanına oturarak gözlerin den düşen damlaları sildim. Ben sadece hastane işlemlerini halletmek için aşağıya inmiştim. Biliyorum bunlar zor şeyler ama sen beni bırakana kadar bir yere gitmiycem. Hadi kalk hazırlan eve gidelim. Diyince hafif bir tebessüm etti. Bir şey demeden odadan çıktım. Koridorda duran bekleme yerinde bekledim. Bu yaptığım doğruydu herhalde.....

Clara odadan çıktıktan sonra hastaneden çıkmak için yürüyorduk. Bir an duraksayıp an-nem yani cenaz.. Ne diyeceğini anlamıştım hallettim dedim. Çıkışa geldiğimizde park ettiğim arabaya yöneldik. İkimizde arabada yol boyunca hiç konuşmadık. Clara'nın tek yaptığı camdan dışarıyı seyretmekti. Eve geldiğimizi görünce, arabayı park edip indik. İçeri geçip salondan bahçeye girdi ve puf lardan birine oturdu. Odama çıkıp t-shirt ve eşortman alıp üstümü değiştirdim.

Daha sonra mutfağa inip tost yaptım. Açlıktan ölüyordum, clarayada yaptım oda aç olmalıydı.

İçecekleride alıp tepsiye koydum ve bahçeye çıktım. Aslında çok güçlü bir kızdı, iyi dayandı bunca olanlara. Bahçeye geldiğimde pufta oturuyordu hala, yanına gidip puflardan birine oturdum.

Bilmiyorum ne hissettiğini ama gerçekten güçlü bir kızsın sen.

"aslında annem hep alışmamı söylerdi ölüme, evet ölüceğini biliyordum kader bizi ayıracaktı."

  "Zaten artık meleğim yok"

tamam neyse üzülmeyelim artık şimdi şu tostu bitir önce. "Yemek istemiyorum saol" bidaha sormam ye hemen. Sesim yüksek çıkmış olmalıki pufdan kalkıp içeri girdi. Yapamıyordum ben buydum oldugum gibi olmaktan cikamiyordum. Şimdi bi de gidip özür dileyecektim, ne için hah ?

İçeri girdim büyük ihtimalle dün verdiğim odaya çıkmış olucaktı hemen yukarı çıktım. Burada yoktu salondadır diyerek aşağıya indim.

Karşımdaydı yüzüme bakıp " beni küçük, acımasız ve zavallı buluyorsun demi allah kahretsin öyleyim"

Ben sadece sana yardim etmek istedim annen için. Daha yeni yaptigim sey kusura bakma benim hatam dı "

   Sinirlerim bozuk ben... sözünü bile bitirmeden bayıldı. Ah evet bir bu eksikti, yerden kaldırıp koltuga koydum. Ayılması için bi kaç kez sendeledim...

Koltuğa bırakıp öylece uyuya kalmıştım kalktığımda ise yerinde yoktu. Bahçededir diye oraya baktım yoktu evin her yerine baktım yoktu. Belkide evden çıkmıştı biraz dolaşmak istemiş olabilir...

Salona tekrar geldim masada bir kagit duruyordu, mektup gibi. Herhalde clara yazmış olmalıydı.

  Tahmin ettiğim gibi oydu ;

Biliyorum basina bela oldum. Benimle ugrasmak zorunda değilsin. Bunu senden isteyemem. Zaten böyle olmayacak senin hiç bir zorundalığın yok ki. Neyse farkettim de adını bile bilmiyorum. Her şey icin saol.....

  CLARA

Benim için bu durum farketmezdi hiç. Onun için daha iyi olucaktı. Bunu onun farketmesi iyi. Bugün annesini tanidiklari komşusu cenazeyi kaldıracaktı gitmez diye umuyorum zaten.

Bu olanları çabucak unutmak için duşa girdim yaklaşık 1 saat sonra çıktım.. Ne zamandır yüzünü görmediğim telefonumu bulup gelen mesajlara baktım.

Tam kurtuldu derken asıl belaya düştü... O mesaj ;

Bana yaptıklarını ödetmek için gelmiştim. Fakat kapıdan çıkan

kızı görünce intikam almamak olmaz dedim.

Öyle değilmi james gregory..

   Tatlı Belan Michel

Bu kötü olmuştu işte. O kıza sahip çıkamamıştım. Çıkmazı olmayan bir yola sürükledim onu.....

Hemen Michel aradım ;

Kız nerde michel

Yenimi farkettin, merek etme iyi.bakıyorum

Bırak kızı senin derdin benim gel beni al

Hahahah kızı istiyorsan benim eski ormandaki eve gel al , tabi nasıl bir şekilde alırsın orası meçhul...

Ona sakın dokunma !!

Zamanın az yerinde olsam hemen yola çıkardım james

Telefonu yüzüme kapatmıştı. Benim yüzümden oldu. Hemen üstümü giyinip, arabaya bindim ve  o piçin evine sürdüm.. Geldiğimde hemen arabadan inip eve yürüdüm kapı aralıktı üstünde de bir not bu piç oyun oynamaya bayılıyordu. Not ; seni daha fazla bekleyemedi yazık yukarıda ki odada seni bekliyor..

  Hemen yukarı odaya çıktım. Yerde cansız bedeni duruyordu arkası dönüktü ama oydu onun kıyafetleri..........

  Bu bölümü bebeğime ithaf ediyorum @tralse

Yorum atarsanız sizlerede ithaf ederim. Fikirlerinizi bekliyorum..