BTS İle Hayal Et

Suga

İyi okumalar. Suga hikayesi çok güzel oldu. Oy verin ve arkadaşlarınıza da eğer beğenirseniz önerin lütfen.
Sırada Jungkook var.💓

Annen ile kavga ettiğin için evden bir hışınla çıkmıştın. Neden böyle davranıyordu ki?

Denize karşı bir uçurumun kenarına geldin. Buraya kimse kolay kolay gelmezdi. Çünkü sadece sen biliyordun. Daha doğrusu öyle sanıyordun. Uçurumun kenarına birisi geldi. Sana baktığını fark ettin. Belli ediyordu.

Ona bakıp konuşmaya başladın.

-Birine mi benzettiniz acaba?
-Hah?... Oh. Yok. Pardon. Dalmışım.
-Sorun yok.

Tebessüm etti. Yakışıklı bir genç oğlan. Ve tahminince senden iki yaş falan büyük.
Ellerini iki yana açıp derin nefes aldı.

-Beni affet anne... Beni affet baba... Beni affet canım... Ve beni affet aşkım...

İntihar etmeye kalkışmıştı. Fakat sen de bunu çok yapmaya kalkıştığın için önceden fark etmiştin. Ve son anda onu kurtarmıştın.

-Sen ne yaptığını sanıyorsun?! Nasıl hayatına kıyarsın?! Nasıl aileni böyle bir başına bırakırsın?!

Ağlamaya başladı. Çok çaresizdi.

-Hayatımı bilmiyorsun! Beni tanımıyorsun bile. Ben ailemin yüz karasıyım. Onlar benim yüzümden rezil oldular.

-Her ne olursa olsun... Dayanmalısın.
Ben dayanabildiysem sen de dayanabilirsin.

-Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?

-Emin değilim. Sadece biliyorum.

Sana sarılmıştı. Eğer kötü bir durumda olmasaydı buna izin vermezdin. Ama senin de ihtiyacın vardı buna. Sende sarılarak karşılık verdin.

Eve varmıştık. Onun evine gitmiştim. Ona nasıl güvendim hâlâ bilmiyorum ama onunla beraber geldim.

-Sen şu odada kalabilirsin. Sana kıyafet getireyim. Ama benim giysilerimi giyeceksin. Olur mu?

-Olur demekten başka çarem olmadığı için.
Getir bakalım.

Kıyafetler sana çuval gibi oldu. Ama yapacak bir şey yok.

Yavaşça sana yaklaştı. Üstüne geldikçe sen geri geri gidiyordun. Sırtını tezgaha dayayana kadar gidebilmiştin sadece.
Tam dibinde durdu. Yüzüne doğru eğilince kafanı geri çektin. Nefesini yüzünde hissediyorun. Ve konuşunca daha da ürpermiştin.

-Benim sevgilim ol. Seni seviyorum. Şaka falan da zannetme.

-Ne?

-Yha. Duydun işte. Benim sevgilim ol.

Onu omuzlarından iterek rahat bir pozisyon aldın.

-Pardon da. Daha bugün tanıştık. Biraz ağır ol.
-Bak sen. Evime gelirken öyle demiyordun.

Doğru söylüyordu. Ona nasıl güvenebilmiştin ki?

-Tamam doğruları söylüyorum sana.
İlk gördüğümde çok yakışıklı olduğunu düşündüm. Ve senden biraz da olsa hoşlandım. Ama bu sevgili olacağımız anlamına gelmiyor.

-Açık sözlü olman beni sana daha çok çekti.

-Ve ben gitmek istiyorum. Kapıyı aç lütfen.

-Olmaz.

-Yha!! Kapıyı aç dedim sana!

-Ben de olmaz dedim sana.

-Şu lanet olası kapıyı aç artık.

-Bir şartla.

-Ne var be ne?!

-Sevgilim olur musun? Lütfen. Cidden seni çok seviyorum.

-Off be. Pekala seni lanet olası yakışıklı.

-İşte benim sevgilim.

Seni kucağında döndürdü. Ve sarıldı. Artık onunla aynı evde kalıyordun. Ve sevgiliydiniz.