İşten eve gidiyordun. Mutsuzdun. Çünkü patrondan azar yemiştin. Aslında olay şu;
Hazırlanıp evden çıktın. Üstüne de bunları giydin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Garsonluk yapıyordun. Çalıştığın kafeye gittin. Hemen önlük alıp işe başladın. Bugün fazla kalabalık değildi.
Yakışıklı bir çocuğun yanına gidip isteğini aldın. Sonra portakal suyunu getirdin. Fakat masaya katarken üstüne döktün yakışıklı çocuğun. Patron geldi. Seni azarladı. Sana da şunları söyledi.
-Bir süre buraya gelme. Sinirlerimi bozuyorsun.
Sen de ağlayarak çıktın. Yürüyordun-ki biri senin kolundan tutup kendine çevirdi.
Arkana baktığında çocuğu gördün. Seninle konuşmaya başladı.
-Şey... Ben özür dilerim. Benim yüzümden oldu.
-Sizinle bir alakası yok. Benim sakarlığım. Hep böyleydim ben. O yüzden kimse sevmezdi beni. Şimdi de öyle. Baksana. Patronum benden nefret ediyor.
-Yanılıyorsun. Herkes senden nefret etmiyor. Yani ben etmiyorum.
-Pardon da. İlk defa karşılaşıyoruz.
-Ama ben seni hep görüyordum.
Sonra sen tabi şok.
-Ben Kim SeokJin. Ama bana kısaca Jin de. Ve... Ben uzun süredir senden hoşlanıyorum. Benim olur musun?
-Sadece bir şans. Abartma. Aşkım falan değil yani. Anladın?
-Anladım benim Pembe Prenses'im.
Sonra sevgili oldunuz.
Happy And...
Arkadaşlar lütfen oy verin. Hepinizi çok seviyorum. Sırada J-Hope var.
