Happy Birthday | jk

/one

JungkookPov

Και καπως ετσι ξύπνησα. Ξύπνησα στο τίποτα.
Ξύπνησα στο μηδέν.
Εκεί που ο χρονος δεν μετράει.
Εκει που τον χρόνο τον καθορίζεις εσύ και μονο εσυ.

Υποθέτω πως θα ηταν πολύ όμορφο να ειχα εναν απλο θάνατο απο φυσικα αιτια.

Θα ηταν πολυ απλο. Θα ηταν κατι που θα με εκανε να περάσω στην απέναντι μερια ευκολότερα.

;/Θάνατος: Λέξη που σε κανει να πονάς. Που μόλις την ακους απο καποιον, ή ακομα και να την σκεφτείς, θα σου φερει θλίψη αλλα και άγχος για αυτο που επρόκειτο να συναντήσεις. Το μεγαλο "άγνωστο " για πολλους... Το πλεον μεγαλο γνωστο για εμενα.

Κατι που ήλπιζα να μην μαθω ποτε μου.

Πρακτικα αδύνατο.

Πρακτικα ακατόρθωτο.

Παγίδα.

Λαθος.

Μεγάλο λαθος.

Οχι δικο μου.

Μπορεί και να ήταν.

Δεν θα μαθω ποτε.

Το μονο που μπορω να κανω πλεον είναι να ψάξω. Να ψάξω να βρω το άτομο που με παγίδεψε στο ενδιάμεσο.

Να ψάξω να βρω τον δολοφονο μου.

Και να τον σκοτώσω.

Να τον σκοτώσω για να μπορέσει το πνεύμα μου να περασει στην απέναντι μεριά. Να περασει την ενδιάμεση κατάσταση . Να συναντήσω το πραγματικό "άγνωστο ".

Να σταματήσω να κινούμαι αναμεσα στους ζωντανούς χωρις να νιωθω. Χωρις να αισθάνομαι.

Ειμαι ο Jeon Jungkook.

Η καλύτερα ... Ημουν...

«Μιλήστε παρακαλώ » ακουστικε ξανα η γλυκια φωνη απο την αλλη μερια του ακουστικού και εγω απο συνήθειο εβαλα το χερι μου στο κατω μερος του ματιού μου ελπίζοντας να σκουπίσω τα πιθανα δάκρυα μου. Τίποτα δεν αλλαζει.

«Παρακαλώ; » ξανα ειπε εκεινη και εγω εγλυψα τα χείλη μου απο αμηχανία. Κάντο. Τωρα.

«Καλέσατε την γραμμή υποστήριξης εφήβων. Μπορείτε να μου μιλησετε ελεύθερα. Οι συζητήσεις παραμένουν παντα ανώνυμες ,οπως και το ονομα μας αν θέλετε.» με παρότρυνε εκεινη και εγω ακούμπησε καλύτερα το παλιο τηλέφωνο του θαλάμου ενω με το αλλο χέρι στήριξα το σωμα μου καλύτερα στο πλαστικό τζαμί αυτου.