Happy Birthday | jk

/four

VioletsPov

Σηκώθηκα απότομα και γύρισα να δω το ατομο που μου μίλησε.
Το χιόνι έπεφτε στα κάστανα μαλλια του και τα χερια του ηταν πίσω απο την πλάτη του. Λευκή επιδερμίδα, σαν πανί. Ομορφη παρουσια, ψηλός με γλυκα χαρακτηριστικά.

Συνεχιζα να τον κοιταω προβληματισμένη και τοτε ήταν που παρατήρησα το αχνό σημάδι στο μάγουλο του που φανηκε καταλάθος λόγο του φωτισμού. Παραδέχθηκα αρκετές φορές απο μεσα μου πως ειναι όμορφος.

«Πίστευα δεν θα ερχόσουν » ειπε σπάζοντας την σιωπη ενω εγω συνέχιζα να τον παρατηρω εξονυχιστικά απο πανω μεχρι κατω.

«Αρα αυτο σημαινει πως έλαβες το χαρτάκι» ειπε και στήριξε την πλάτη του στον κόσμο του χιονισμένου πεύκου διπλα του.

«Ποιος είσαι; » ρωτησα με θάρρος και τον κοίταξα στα ματια για πρωτη φορα.

«Jungkook»

«Δεν σε ξέρω »

«Εγω ομως σε ξερω. Εχουμε μιλησει » στην απάντηση του κοκκαλωσα και το στομα μου ανοιξε ελάχιστα προσπαθοντας να βγαλει τις λεξεις.

«Πως... Μπήκες εδω μεσα; »

«Απο τον τοίχο» ειπε απλα και εβγαλε ενα ζευγάρι κλειδια απο την τσεπη του κοιτώντας τα.

«Τι; Αποκλείεται. Ειναι πολυ ψηλά » επέμενα αρνούμενη για αυτο που μόλις ειπε. Αποκλείεται. Δεν ειναι δα και τοσο ψηλός.

«Για την ακρίβεια δεν σκαρφάλωσα αλλα περασα»

«Τι εννοείς; »

Εκείνος εκανε ενα βημα πλησιάζοντας με και εγω έμεινα στην θεση μου. Οταν εφτασε σε πολυ κοντινή απόσταση απο εμενα καταφερα να διακρίνω καλύτερα την άσπρη επιδερμίδα του. Εμοιαζε ψεύτικη.

«Για την ακρίβεια... » ειπε κόβοντας την προταση του ενω σηκωσε το κεφάλι του να με κοιτάξει.

«Ειμαι νεκρός » ψέλλισε και εγω τον ξανακοιταξα χωρις να τον πιστευω. Ούτε λιγο.

«Πολυ αστειο» ειπα ενω απομακρύνθηκα μερικα βήματα πίσω και εκείνος δεν πήρε το βλέμμα του απο πάνω μου.

«Αν ηταν θα γελούσα και εγώ αλλα δεν μπορω »

«Με περνάς για χαζή; Στέκεσαι μπροστά μου. Πως γίνεται να είσαι νεκρός; »

«Γίνεται γιατι εγω επέλεξα να εμφανιστώ σε εσενα. Χρειάζομαι την βοήθεια σου Violet»