"Sino ka ba talaga, Phil?" Yan ang lagi kong natatanong sa isip ko noong mga araw na alam kong may iba nang nangyayari. Iyong instinct ko nagsasabing, "mag-observe ka, Ivy, I smell something fishy." Fishy, parang decomposed garbage na umaalingaw-ngaw kahit takpan pa ito ng lupa.
Because, "I observe more than you think."
Remember the day when we sleep together in a same bed? I couldn't image that you will hug me there, in that time, in that day. You don't know how awkward it was. But, still I savor that moment. Remember the second time I slept with you and, that was the time it changed everything, cause it was also the time that it get confused my feelings. I'm in the verge of telling my bestfriend or not to tell what had happened. Fortunately, I did. Told her that we kissed. Yes, we kissed, and I was like assumed what was that for?
Then the day comes.
"Mag-usap nga kayong dalawa." Dani said. "Bakit beh, anong meron?"
And I was like, "c'mon! what's that question?"
Oo nag-usap tayo.
Sa totoo lang kinikilig ako noon. Haha. Baliw lang. Kasi kasama kita. Gago ka ba? Oo, gago ka.
Masyado ka kasing paasa.
"Saan mo gusto kumain?"
"Hindi ko alam, ikaw ba?"
"Hindi, ikaw ba ano gusto mo? "
"Ikaw 😊 Emegehd! (Baliw...) "
"Hindi ko talaga alam eh."
"Sa inasal na lang tayo,beh?"
"Okay!"
Pareho tayo ng inorder kasi pareho nating paborito yun. Pareho tayo ng paboritong parte ng manok, thigh and leg part.
"So, ano ang pag-uusapan nating dalawa? May nagawa ba akong mali?"
(* The F*! ) panimula mo. At heto ako trying to compose myself. Nag iisip kung paano ako magsisimula.
"Uy, tumingin ka sa'kin. "
"Kain muna tayo. Mamaya na lang, baka mawalan tayo ng ganang kumain." sabi ko naman habang unti-unting sumusubo ng kanin at manok.
Kaba at kilig ang tanging nararamdaman ko. Iyong tipong "sasabihin ko na ba o hindi? Paano kung wrong move pala?", pero tinuloy ko pa rin. Lagi akong padalus-dalos sa mga desisyon ko, iyong parang laging nagmamadali. But atleast nagkaroon naman ng kasagutan.
"Ano bang meron tayo? Ano tayo? " (Kapal ng mukha ko di ba?)
Hindi ka kaagad nakasagot, siguro nag iisip ka pa ng mailulusot. Hindi ako makatingin sa'yo kasi nahihiya ako. Halos hindi ako makatingin sa mga mata mo. Nakakapang hina ka kasing tumingin. (Char lang!) "Hindi ko maintindihan ang set up nating dalawa. Ano nga ba tayo? Bakit nangyari yung halik na....?"
"Ivy, uy.... Ivy... tingnan mo ko. Sabihin mo sa'kin yan nang nakatingin ka sa'kin."
" Kasi! Ano nga ba meron tayo? Kaya mo lang ba 'to nagagawa sa'kin kasi alam mong gusto ko kita? Ganun ba yun?" pagmamatapang ko.
"Uy, ngayon ko lang nalaman yan ah! Hindi ko alam na gusto mo ko."
Ngayon ko lang napagtanto baka nasabi mo lang iyon noong araw na yun para hindi mahalata ang tunay mong pagkatao. At nanalo ka sa parteng iyon. Napaniwala mo ako. Napaikot.
"Ivy, tumingin ka sa'kin. " At oo, tiningnan ko ang mga mata mo, alam ko kung gaano kabilog yang eyeballs mo at kung gaano ka- insincere mo iyon sabihin sa'kin. Ang galing-galing mo sa parteng iyon, pang best actor. "Sa totoo lang gusto kita. Gustong gusto kita. Kaya lang, go with the flow muna tayo. Maging masaya muna tayo sa kung ano tayo ngayon."
Hindi mo sinagot ang unang tanong ko. Masyado kang nagpaligoy-ligoy, inikot-ikot ang sitwasyon. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Oo gusto kita, Ivy. Pero let's be happy muna ngayon. Let's stay what we are right now. Hindi naman na tayo mga bata, alam mo yan...."
Para matigil na ang usapang iyon, isang okay na lang ang naisagot ko.
After that talk, masaya naman tayong dalawa noon. Ngunit hindi nagtagal paulit-ulit na akong nasasaktan.
[Play the song: Sa ngalan ng pag-ibig December Avenue]
2nd and 3rd Reasons: Being friendly is a lie/"We are just friends",
but you are unaware you're being too sweet to her. Oops, very flirty sweet. Fuck off!
