Πως τα κατεστρεψα ολα...

παρτ 3

Η Αννα ετρεχε αλαφιασμενη, παραλιγο να πέσει πάνω μου.

- Πρόσεχε, βλαμμένη  θα με λιώσεις, .. Φώναξα και έκανα στην άκρη.

Εμοιαζε θυμωμενη...

- Με ακους, βαρεμενη; Σταθηκα μπροστα της.

- Αντε πνιξου, μαλακα... Μου φωναξε.

Εμεινα παγωτό.

- Τι ειπες, μαλακισμενο; Φωναξα

Δε γύρισε να με κοιτάξει, πηγε κατευθείαν Στο μπάνιο των κοριτσιών.

Έμεινε για λίγο εκεί μέσα και Ύστερα ανέβηκε τη σκάλα.

Τι να είχε πάθει;

Ποίος ξέρει, τα τρελά, δεν με ένοιαζε άλλωστε.

Μια εβδομάδα τώρα, μας τα είχε πρήξει.

Δε τρώει τίποτα, λες να κάνει δίαιτα, καλό θα της κάνει, της φούσκας...

Πηγαίνει βόλτες Μονη.

Κλείνεται όλη μέρα στο δωμάτιο της και ακούει μουσική.

Να είχε ερωτευτεί κανέναν και να μη τη θέλει, εμ, λογικό το βρίσκω.

Τσιρίζει μέσα στον ύπνο της, σαν μωρό, δεκαπέντε χρόνων κοριτσι.

Λες και μόνο αυτή έχει εφιάλτες.

Τι τα θες να θρίλερ, αν δεν αντέχεις;

Άσε αυτό με τις μελανιές, η κοπέλα είναι εντελώς μαλακισμενο, ούτε να περπατήσει ξέρει και όλο πέφτει.

Όλοι τρέχουν πίσω της, να δουν τι έχει η πριγκίπισσα, αλλά όχι εγώ.

Ξέρω πολύ καλά τι κάνει, το ύπουλο, μικρό μεξικάνικι...

Να τραβήξει τι προσοχή θέλει.

Ο Τομ, με χαιρέτησε από μακριά.

Με πλησίασε.

Πισω του ηρθαν οι αλλοι τρεις.

- Μέρα, φίλε.

- Καλημέρα

Ο Τομ με κοίταξε.

- Που είναι η χοντρή; Φώναξε

- Ούτε πού ξέρω, ουτε με νοιάζει.

Έξυσα το μετωπο του.

- Αληθεια, γιατι ετρεχε ετσι; Ρωτησα.

- Ο Ροτζερ την ειπε αγελαδα, μπροστά σε όλο το τμήμα της και τη πειραξε. εφυγε τρεχοντας, ποσο γελοια τρεχει, ρε φιλε!

Γελασαν.

Ολοι εκτος απο τον Κρις που κοιτουσε τον τομ περιεγα, λες και ηθελε να τον αρχισει στις μπουνιες.