Ben mabel 6yaşımda ailemi kaybetmiş bir kızım ben anne baba abi abla nedir bilmem annem babam yok ama var gibi hissetiren insanlar var .
Ben anemi kanserden babamı ise trafik Kazasınıda kaybetmişm. bilmiyorum nası bi is anne baban hissi bilmek te isterdim
Benim bir annem bile olmamış gibi hissederken aninden bi gün güneş doğdu bana mutluluk sevinç hepsi bir arda bende şakın bir şekildeydim
O akşam parktaydım sakince dolaşırken karşıma biri çıktı bilmiyorum ama bişey beni onun kucağına attı kedimi o Ada'mın kucağında baygın buldum
Hastanedeydim ve uyandığımda hastalığımdan bahsetmiyordu basit birşeydi
Neee şaka olmalı kamera nerde! Yoksa şaka değimi ben....
Ertesi gün
Hala başımdan geçenleri düşünüyorm ki Odama Emma geldi ona herşeyi anlatım ilaçları kullanmayacağımı hayatla yüzleşecegimi
Sen delirdinmi mabel hayatın riskte ve sen ilaç kulanmıycaksın,lütfen kenine gel
Ben tekim annem hiçkimsem yok bende onlar gibi sonsuz uykuya yatmak istiyorum
O ilaçları kullan hem polisler yalan olduğunu düşüyo yani ölmemiş olabilirler
Haklısın ilaçları kullanıcam zaten 1.0000 liraya ameliyatla kurtaracaklar
Bende o paranın yarısı var ama yetmiycektir
İç çekerek
Ben yatıcam em.
Odamdan çıkar ben enemi tek hatırdısını alıp ağlamaya başladım (buraya kadar saçma ama umarım beğenirsiniz )
Sabah souk bi gündü duş alıp üzerim salaş bol bir kazak altına ise siyah bir kot giydim emma nın yanına gedim kahvaltı yaptık ben günün en sıkıcı aktivtesi yani ödevmi yaptıktan sonra kontroller için hastaneye gittim. Ayğıma beyaz spar ayaklımı giyip yola koyuldum çok komik olmalı ama sonuçlar karışmış sadece tansiyonum düşmüş hemen emma yı aryıp haber verdim bi sure kahkalar bizi durduramadı
1 ay sonra
Emma trafik kazsında ölmüş bende yarlı bulundum hastaneden çıkınca ilk işim emmanın mezarına gitmekti emmayla birlikte yaşadığım anıların hepsin gözlerimin önden kaydı
Arkadaşlar ilk bölümüdü umarım beğenmişsinizdir
