Mam,Can I Go To The Cr?

Chapter 5

Avery's Point of View

Biglaang mabilis nag-drive si Kuya papunta sa isang maliblib na lugar. Bigla akong natakot dahil sobrang dilim ng lugar. Nakapatay na ang makina ng aming sasakyan. Napalingon ako sa kaliwa't- kanan ko at wala na akong halos makita sa sobrang dilim.  I told myself to be steady. Really steady. Baka may makapa kasi akong kayamanan sa dilim. 

"Kuya...why here?" ang bulong ko sakanya.

" I'm sorry kung napunta tayo dito. It's the only way para hindi tayo tuluyang masundan. I can't turn on the car right now. The lights will act as a hint. Let's just wait for that damn car to pass by." ang sabi saakin ni kuya. I still can't see him pero ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang hininga.  

Napahawak ako saaking mga pisngi dahil...too many dark thoughts are running in my mind. Hell. It's because of those damn incest stories I red online. Sheesh. 

"I'm scared." He muttered. Napatingin ako saaking gilid. I was trying to figure out kung ano na ang reaction o itsura ni Kuya na ngayon ay natatakot na siya. But still, I couldn't see a damn thing.

Nagulat ako ng may naramdaman akong patak saaking kamay...He's crying. No....

Nararamdaman ko na bumabalik ang kaniyang trauma. And I felt really bad...why does Kuya have to suffer all the pain. Bakit....Bakit kung sino pa ang mabait sila pa ang nakakadanas ng pait. That's just the most tragic thing. It's like offering a flower in exchange of a gun.

Nagulat ako ng biglang pinaandar niya na ang kaniyang kotse. 

"I won't lose anyone this time. Never again." ang sabi niya habang pinaharurot na niya ang sasakyan. The light from the screen of his music player glistened on his face. The very first thing I saw was his bitterly devilish smile and he was forcing it to turn into a sweet innocent smile. Hinawakan ko ang kaniyang kamay at napatingin siya saakin. Nginitian ko nalang ito at nanahimik nalang ako. Sometimes it's better to remain silent and smile. Silence speaks when words cant.

Kahit nawala na ang aking kaba ay pasimpleng sumisilip pa din ako kaliwa't-kanan sa mga side mirror at inaabangan kung may sumusunod pa saamin. Luckily Kuya's plan worked. Tama rin na napadpad kami doon sa liblib na lugar lalo na matte black pa naman ang aming sasakyan.  Sa wakas nakahinga na rin ako ng maayos.

"Grey...change of plans. Sa bahay nalang tayo, bro." "Okay okay see you." ang sabi ni kuya sa kausap niya sa phone at ibinaba na ito.  Baka ayun ang lalakeng kwini-kwento niyang alam rin ang daan papunta sa balcony namin noong bata pa sila. Now I'm getting curious. I'm having a devilish thought again na "Is he hot and handsome?". Who wouldn't have that thought while hearing his name. Grey. Like Christian Grey of fifty shades of Grey. Come on.

Mabilisan na dumiretso si kuya saaming bahay. Bago pa kami makarating ay sinabihan na ako ni Kuya. 

"Now that sa bahay na ang venue namin. You can rest na sa bedroom mo besides it's late na rin. Okay, Ave?" ang sabi nito saakin at pinisil ang aking pisngi. 

"Oh what's with the face?"  ang sabi niya at tumawa pa ito.

"Huh? Uhm edi Maganda?" Tangi kong sagot kay kuya. Ininform ko lang siya, guys. Baka nastarstruck siguro sakin.

"Sucks to be a bad liar." He said while he chuckled.

 "Yung mukha mo kanina from Avery to Mommy Dionisia Real quick. Dont tell me...oh Avery." Ang dagdag na sabi ni kuya then he smirked at me. Bigla akong nataranta sa pag-asar niya saakin and then....

"Kuya di ko crush si Grey." Blam. Hell. Nice choice of words, Avery.

"HUH?" Sabay naming sabi ni Kuya at napa face palm ako ng sobra. Can count as a slap in the face na nga.