Verborgen Verleden |Dutch/NL| #1 | #Netties2017

Hoofdstuk 21

Het was doodstil na de woorden van de koningin. Niemand durfde zijn mond open te doen en ik hield mijn adem in. Colette nam uiteindelijk het woord.
    "Dankuwel, en u bent?"
Haar wenkbrauw schoot omhoog en de koningin keek spottend naar Colette. Colette kon ook nooit voorzichtig en beleefd zijn. Pas nu realiseerde ik me dat het echt een probleem was. 
    "Ik ben degene die beslist of jij blijft leven," zei ze bloedserieus.
Colette klapte gelijk haar mond dicht. Die zat. Ik mocht deze vrouw nu al, want ze had een wonder verricht. Met moeite kon ik dan ook mijn lach inhouden. Ik zag dat Rose het net zo zwaar had als ik.
    "Majesteit, het was niet onze bedoeling om onbeleefd te zijn. We zijn echter op zoek naar de prinses," zei Will hoffelijk.
    "Wie de prinses wil spreken moet eerst de Proeve doorstaan. Wie überhaupt hier iets te zeggen wil hebben, moet de Proeve doorstaan," antwoordde ze.
Dat wisten we. Om de Fantasia te redden moesten we de elementen herstellen. Hiervoor moest je een proef doorstaan en dan kon je op één of andere manier het altaar herstellen.
    "Wie neemt de uitdaging aan?" vroeg ze.
Ik keek naar de twee prinsessen van Daronia. Binnen onze groep waren zij de enige met krachten die oorsprong vinden in Vuur. Zenuwachtig keek Daniëlle naar de sneeuwkoningin, maar Colette keek haar juist uitdagend aan.
    "Ik, kroonprinses Daniëlle van Daronia, neem de uitdaging aan, Majesteit," zei ze.
    "Ik, prinses Colette van Daronia, neem de uitdaging ook aan."
De koningin wenkte ons allen met haar mee te komen. We liepen via een deur naast de troon een gang in. Deze was in tegenstelling tot alle andere gangen waar we in waren gelopen niet blauw of wit, maar rood en bruin. Het had iets huiselijks. Deze gang moest vast bij het oudste deel van het kasteel horen. Waarschijnlijk was dit het enige deel van het gebouw wat niet door de ijzige vloek was getroffen. Aan de wand hingen schilderijen van de hoge bergen, maar ook van draken. Aan het einde van de gang was een eikenhouten wenteltrap die naar beneden ging. We stonden voor de trap en er waaide een hete wind omhoog die mijn haar uit mijn gezicht blies. De koningin draaide zich langzaam naar ons om.
    "Dit is het begin van jullie Proeve. Jullie lopen samen de trap af en dan kom je voor een grote granieten deur te staan. Dit is de toegang tot het labyrint waarin jullie Proeve plaatsvindt. De Proeve van Vuur bestaat uit drie onderdelen. Zodra je in het labyrint bent, is het ieder voor zich. Jullie moeten beiden een andere kant op. Het eerste onderdeel is de test van moed. Als je die test heb gehaald vervolg je je weg totdat je de tweede proef hebt gevonden, de Test van Wijsheid. Als laatste komt de Test van Angst. Hierbij moet je je persoonlijk angst overwinnen. Als je alle proeven heb gehaald leidt het labyrint je naar de uitweg. Zo niet, dan zal je eeuwig ronddwalen. Wees gewaarschuwd. Velen die jullie voorgingen, zijn nooit teruggekeerd. Succes fee van de zon, succes fee van het licht."
De sneeuwkoningin draaide zich om. Ze liep de gang weer in. We bleven alleen achter. Daniëlle gaf Colette een hand en samen liepen ze de trap af.

❀⊱┄┄❀┄┄⊰❀

Behoedzaam voor elke dreiging die komen kon, daalden de zusjes af naar beneden. De aardewerken trap leek oneindig lang naar beneden te gaan. De fakkels aan de wand gaven weinig licht, maar Colette vond stevigheid door de muur te volgen met haar hand. Daniëlle volgde het voorbeeld van haar jongere zus. Toen ze beiden de laatste tree waren afgelopen, kwamen ze in een warme kamer met lavastenen wanden. Beide prinsessen stonden voor een grote deur met daarin het teken van Vuur gekerfd. Colette duwde tegen de deur aan, maar die gaf geen krimp.
    "Ik ben prinses Colette van Daronia en ik beveel je open te gaan!" riep ze.
Het teken van Vuur op de deur lichtte op.
    "Volledige naam en kracht," verkondigde de deur stoïcijns.
    "Ik, Daniëlle Sophia Grace van Daronia, fee van de zon, verzoek naar binnen te mogen."
De deur ging nog steeds niet open.
    "Ik, Colette Lauren Roxanne van Daronia, fee van het licht, wil mijzelf ook beproeven," zei ze plechtig.
Langzaam en krakend opende de deur zich. Samen liepen de twee zusjes het labyrint binnen. Ze verdwaalden door een aantal gangen. Ze wusten niet welke kant ze op gingen. Na de vijftiende bocht verscheen er een tekst op de muur.