My Husband is a Bad boy

Chapter 12

Kung allergic po kayo sa Wrong Grammars and Typos. Sorry in advance agad HAHAHA 

Thank you for Reading~

|C H A P T E R 12|

•A Sign of Goodbye•

• Grace •

HAHAHAHAHAHAHA

Wait lang, taena. HAHAHAHA. Buset, eto na talaga. Wai--hahuha.

"Teka Blade, uyy HAHAHAHA. Wag. Malakas kiliti ko d'yan!!KYAAHHHHH"

"I told you, finish your food or I'll tickle you."

"Aka≈Hahahaha. Ano ba?! Tama na!" Akala ko kasi may ibang meaning nanaman yung sinasabi niyang Tickle. Kaya 'yon hindi ko inubos ang pagkain 'ko.

"Blade naman! Tama na kasi!" Hindi ko inakalang nasigawan ko na pala siya nang bonggang-bongga. Tinigilan na niya ako at dumistansiya saakin.

Tinignan ko siya sa likuran ko. Dapat pala hindi nalang ako tumalikod, nakita ko pa tuloy yung pagka-badtrip niya.

Parang walang masayang nangyari kanina, dahil umalis siya na walang expression sa mukha.

Hala, ano nanaman ba 'to? Kanina okay na kami eh. Aish!

Sinundan ko si Blade sa rutang tinahak niya. Laking gulat ko ng makitang naninigarilyo siya. Agad akong lumapit pero napatigil din dahil may naisip akong mas tamang paraan para i-confront siya. Galit na nga yung tao, gagalitin ko pa.

Niyakap ko sa likod si Blade na nagpagulat sa kanya. Hindi ko pinansin ang kayang reaksyon at siniksik pa lalo ang ulo ko sa leeg niya. Naiilang ako kasi feeling ko nararamdaman na din ni Blade ang kanina pang nagtatalon na puso ko, gusto atang lumabas ng puso ko sa ribcage ko.

Nang umusog ako ng kakaunting distansiya para hindi niya marinig ang kanina pang tumitibok kong puso, Ako naman ang nagulat sa ginawa niya.

He turned around and made my heart beat even faster than it was awhile ago. Kakaunting galaw nalang tiyak ay maglalapat na ang mga labi namin. Napasinghap ako ng makita kong kinagat niya ang kanyang labi.

I can't compose myself. These is just to much. Me with Blade together, and the fact that I'm this close to him. Naamoy ko ang mabango niyang hininga na nagpasara ng bibig ko at iniwasan ang mga tinginan niya. Nahihiya ako, baka mamaya umalis nanaman siya dahil mabaho ang hininga ko.

Pero hindi, The moment na iniwasan ko ang tingin niya agad niyang nakuha ang atensiyon ko sa mga salitang sinabi niya,

"Why are you doing these to me, Grace?"

"Huh?"

"Why are you making me crazy? How can you make my heart beat faster with such a simple gestures."

Hindi ako nakapagsalita. I felt dumbfounded. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Parang sa pangalawang beses, naramdaman kong may totoong magmamahal saakin, na sa wakas may taong nakaka- appreciate sa kung ano ako. Recognizing the full worth of me without judging me by my own appearance.