The Snob Princess

Chapter 6: How...?

Sophie's Pov

"Oh my God... What the heck just happened? "

"Why are they together?"

"Mag-eend of the world na ba? "

"Please tell me this is just a joke"

"God, I think I'm about to vomit."

Agaran akong napairap nang marinig ang mga komentong iyon ng mga estudyanteng babae sa loob ng cafeteria.

I was on the middle of feeding this little kid here when my hand stopped half way before it gets to the kid's mouth.

Nagtatakang tiningnan ako ni Luke and the little kid, Ken, pero hindi ko nagawang ibalik ang kanilang mga tingin. My sight and whole attention was diverted on the three person ahead of us.

Taas-noo siyang naglakad and I cannot find even a single hint of expressions. The guy on her left also wears that kind of smug in his oh-so-handsome face while the little girl who's standing in between was smiling happily.

Magulo at hindi maitatangging mas madaming tao ngayon sa cafeteria dahil narin sa biglaang task na binigay ng teachers sa amin. There were also a lot of kids playing around, shouting, crying at ang iba ay nakikisali pa sa tuksuhan. For the first time, this university of ours became a home of children in instance.

But nevertheless, almost half of the attention was only focused on those three person. Cortney, Zarex and his little sister, Zianne.

"Oh that girl is pretty" bigla akong napatingin kay Ken nang magsalita siya at ituro ang nakababatang kapatid ni Zarex.

"Tss. Tumahimik ka nga diyan. Pretty pretty ka pang nalalaman diyan" singit naman ni Luke habang nakasimangot. Napailing nalang ako dahil sa dalawa.

"Baby you feed me na. Ahhh" sabi ulit ng batang si Ken at ngumanga. Napakunot noo ako dahil sa tinawag niya sa akin pero kalaunan ay ngumiti rin. Maybe this kid really just loves to use endearments. Mas lalong napasimangot si Luke and again, my hand stopped halfway nang siya na mismo ang nagsubo sa bata. Nagsalubong ang kilay nito ngunit agad namang ngumuya, yun nga lang padabog.

"Possesive-freak" bulong ng bata at sinamaan ng tingin si Luke. Sasawayin ko na sana when everyone gasp. Agad din nanlaki ang mga mata ko ng makitang basa ang mukha ni Cortney ng chocolate drink na ibinuhos ng babaeng nakatayo sa harapan niya. She did not cursed. She did not dare to look back. She did not move a single bone. She was just sitting there, spaced out to nowhere.

"Ate Cortney!" Zianne called worriedly while Zarex just leaned on his chair and crossed his arms, giving a boring look.

Mapang asar na tumawa si Madison nang hindi man lang siya tapunan ng tingin ni Cortney. Her jaw clenched and slammed his hands on their table. Nagsisimula ng magkagulo at magiyakan ang ibang bata while the little girl, Zianne was just there, beside her ate C.

"Saan na napunta ang talas ng dila mo Corts? You seemed..." hindi niya ipinagpatuloy ang pagsasalita nang simpleng kunin lang ni Cortney ang tissue at ipinunas sa kaniyang mukha.

Lahat kami ay nakatingin lang sa kaniya hanggang sa tumigil siya sa ginagawa. No one dared to speak, to butts in and move. Namamanghang napalingon din ako sa dalawang katabi ko na walang imik knowing that the two of them were just fighting like cats and dogs minutes ago.

"Bakit ba ayaw mong magsalita?! Hindi ka naman bingi at lalong hindi ka naman bulag diba?!" naiinis na sigaw ni Madison.
Nagsalubong ang kilay ko at nagtatakang tiningnan siya. What exactly is she doing by the way? Anong bang gusto niyang mangyari? Siya itong susugod ng pabigla bigla at gagawa ng gulo tapos ngayon siya pa ang naiinis kung bakit di siya pinapansin?

Tsk. Really Mads, that's the best thing you can do?

"Alam mo ba na just merely seeing and feeling your existence is killing me?!..."

"Then go and just kill yourself, that way you won't be able to see her."

Di makapaniwalang tinapunan niya ng tingin si Zarex na nagpatuloy lang sa pagsubo ng pagkain at pag-asikaso sa nakababatang kapatid.

"Ha! Kill myself? Yeah, maybe..." sarkastikong sabi nito at tiningnan ng blanko si Cortney.  "After I kill her. "

"Gosh!  Is she referring to Cortney?"

"Woah!  That bitch gone too far"

"Well that sounded like a threat.  Tsk"

"Nababaliw na ang babaeng yun" iling ni Luke. Magrereact na sana ako nang bigla ulit tumahimik.

Tahimik na tumayo si Cortney at tiningnan ang nakatalikod na si Madison.

May kung ano siyang tinipa sa kaniyang cellphone bago ibinalik iyon sa bulsa.

"You will kill me?" malamig na sambit nito. Napahinto si Madison sa paglalakad at nakangising hinarap siya. Magsasalita na sana siya nang biglang marahas na bumukas ang pinto ng cafeteria at ibinulaga nito ang principal na galit na naglalakad.

Maraming nagpanic sa biglaang pagpapakita ng principal at dahil na rin sa nakakatakot na aurang bumabalot dito.  Pero hindi nito nagawang pigilan ang talim ng titigan nina Madison at Cortney.

Nakangising naglakad papalapit si Madison sa kaniya ngunit agad din siyang napahinto at nabura ang mga ngisi sa mapaglarong labi nito.

"Let us kill each other then."

Agad nanlaki ang mata ko at gulat na napatayo.

"Cortney!" tawag ko. Hindi siya lumingon at nanatiling nakangisi sa namumutlang mukha ni Madison.  Nagpalipat lipat lamang ang atensyon ko sa kanilang dalawa at kahit na ang principal ay napahinto din.

"Ms. Korin and Ms.  Smith!" galit na tawag nito ngunit walang may pumansin sa kaniya.  "You two are exchanging death threats huh? Where are your manners!" galit na sigaw ng principal.

"Manners?  I must have left mine behind" seryosong sagot ni Cortney na nanatiling nakatingin kay Madison.

Paunti-unting naglakad siya papalapit kay Madison nang hindi nawawala ang sama ng titig nito.  Nagsisimula na rin akong kabahan sa mga posibleng mangyari.

Mapait na tumawa si Madison at muling ngumisi.

"Okay then. Tingnan natin kung sino ang unang mamamatay. "  what the hell!  Ako ang kinikilabutan sa mga pinagsasasabi nila eh! 

"The two of you. To my office immediately." mariing pahayag ng principal at naiiling na umalis.

Naging blanko muli ang mukha ni Cortney at seryoso lamang na tiningnan si Madison.

"How did you do that?" mahinang tanong niya ngunit sapat para marinig din naman ng lahat.  Tinaasan lang siya ng kilay ni Madison at tinalikuran.

"Standing in front of the person you betrayed... How did you that...M..."

~~~

A/N:

I would like to thank sa lahat ng nagbabasa nitoo. Ang totoo niyan,  I was having second thoughts of deleting this story kasi di ko na talaga alam kung ano ang kahihinatnan ng plot nito hahaha. 😅
Pero noong nakita kong nagincrease (kahit papano😅) yung reads at votes ay parang nanghinayang akong idelete hahaha. Pero as in!!  Thank you po sa inyong lahat and sana you will keep supporting this story (kahit minsan ako mismo nawawalan ng suporta sa story nato. 😂😅)

And yeah!  Sorry sa sooooobbbrang tagal na update hahahhaa.  Nagdadalawang isip nga kasi akooo hahhaha.

Hanggang dito nalang muna.  Lovelots to all! 😘😊

Ps: you can escape this author's note hahaha.  Di ako magagalit or magtatampo or whatsoever kasi kahit ako din tinatamad magbasa ng a/n hahahahha😅😂😂😂

Pps: Credits also jung_yerinnie for the book cover. Awieee thankies shobsss hahahah😘😂😂