KANIN BOZUKLUĞU

1

    Arkadaşlar ilk hikayem okuyup vote verip destek olursanız beni çok mutlu insan yapmış olacaksınız.. Şimdiden teşekkür ederim iyi okumalar... :)
 

Medya:Rüya

Aralanan perdeden yüzümü okşayan güneşin ışınları yanaklarımı ısıttığı gibi kalbimi de ısıtmıştı. Yatakta doğrulmadan önce yatakta telefonu arayıp bulmak için çok çaba sarf ettim. Ekran kilidini açıp baktığımda tabiki tek bir bile bildirim gelmemesine şaşırmadım ve aldırmadım. Nasıl olsa yalnızdım ve bunu çok benimsemiştim.

    Yatakta doğrulup ayaklarımı yere bastım. Yatağımın yanındaki komodinin üstündeki babamla çekildiğim fotoğrafa bakıp iç çektim. Babamı çok özledim...

    Babam bir trafik kazası sonucu, ben daha 11 yaşındayken vefat etmişti. Ama onunla ilgili anılarımı az biraz hatırlıyorum. Annemden daha cok sevgisini hissettirmişti. 10 yıl geçmesine rağmen sevgisi hala kalbimde. Ve hala ona yakışır bir evlat olmak için çabalıyorum.

     Dalıp gitmişken odamın kapısını tıklayıp içeri giren anneme dönüp baktım. Yüzünde gene bir maske vardı ve bu şekilde cok komik görünüyordu. Yaşı kırkı geçmişken bile benden daha çok bakımlıydı. Yüzü gergin halde botoks yaptırmış gibi duruyordu. Gülmemek için yanaklarımı ısırdım.

     " Rüya sesleniyorum niye cevap vermiyosun? Hadi kahvaltı hazır. " dedi ciddi bir ses tonuyla. Bende cevap vermeden sadece suyla yüzümü yıkayıp mutfağa geçtim. Sevmiyorum öyle maske işlerini.

Masaya oturduğumda hala pijamalarım vardı üstümde. Çayımı doldurup güzelce kahvaltımı ettim. Odama çıktığımda okul için hazırlanmaya başladım. Kot pantalonun üstüne beyaz tişört ve kot ceketimi giyindim, gerekli olan kitabımı çantama attım. Arabanın anahtarını elime alıp merdivenleri seke seke indim. Annem " seni ben bırakayım kızım " dedi. " Yok anne ben kendi arabamla gidicem " diyip çıktım evden.

   

    Okuluma giden yolda hiç trafik olmazdı. Nedense bugün çok yoğundu. Trafik yavaş yavaş akarken bir kazanın olduğunu gördüm. Bir taksi arabası önünde duran siyah renkteki bir spor arabaya çarpmıştı. Taksi şoförü olduğunu tahmin ettiğim adam, arkası dönük olan uzun boylu ve geniş omuzlarıyla sporcu vücudunu andıran genç adamdan özür diler gibi konuşuyordu. Daha fazla bakamadan yoğun olan trafik akmaya başlamıştı. 10 dakika sürmeden okula gelmiştim. Daha fazla geç kalmadan dersime girmek için sınıfıma yöneldim. Neyseki hoca yoktu bende direkt Melike'nin yanına geçip oturdum.

     Işıl ışıl parlayan mavi gözleriyle bakıp sımsıkı sarıldı. " Kuzum gözümü yolda bıraktın " diyip dudak büzdü küçük çocuklar gibi. Onun mimiklerini çok seviyordum. " Yolda kaza olmuş ondan biraz geciktim ama neyse ki hoca gelmemiş " dedim ciddi bir yüz ifadesiyle. " Neyseki kaza da büyük birşey değildi " diyip kazayı sormaya kalmadan cevaplandırdım. Meraklı gözleri rahatlayıp dudakları yukarı kıvrıldı.

     Sınıfa giren hoca nefes nefeseydi. Geç kaldığı ve yetişmek için kendini yorduğu bariz belliydi. Hiç dinlenmeden derse başlamıştı ama benim aklım o kazada ki genç adamdaydı.

   O vücudun sahibinin yüzü nasıldı acaba?

     Kendimi bunu düşünürken dersin sonuna geldiğimizi anlamam biraz vakit aldı. Melike gelip beni dürtmeseydi kendime gelmem baya bi zaman alırdı kesin. " Bir haller var sende ama neyse canımcım çıkmam gerek bir randevum var da " dedi sevinçle çıkışa doğru yönelirken. Birşey dememe fırsat vermeden arkasından sırıtıp 'deli kız' diye fısıldadım.

    Bende toparlanıp hızlı adımlarla çıkışa doğru yöneldim. O ara çantamdaki telefonum çalınca durup bulmak yerine adımlarımı dahi yavaşlatmadan durmadan çalan telefonumu stresle aramaya koyuldum. Tam buldum derken birisine çarpmam bir oldu. Gözlerimi sımsıkı kapattım, dengemi kaybetmemek için çarptığım iri cüsseye sarıldım. O da kollarını bana dolayınca nefesimi düzene soktum. Öyle güzel kokuyordu ki orda öylece mest olmuştum. Kokusu kadar sesi de erkeksi olan sesiyle" iyi misiniz? " demişti. Gözlerimi açıp beni sıkı sıkı tutan ve bu kokunun sahibi olan adamın yüzüne baktım.

  K

ısa kumral saçları parlak ve yumuşak görünüyordu. Burnu sanki kalemle çizilmiş gibi düzgün, çenesi ile keskin yüz hatlarına sahip olduğunun kanıtı gibiydi. Kapkara gözleri oyle derin bakıyordu ki kendimi bakmaktan alıkoyamadım. Çok karizmatik bulduğum adem elması yutkununca inip çıkmıştı.

     " İyiyim" dedim kendimi toparlamaya çalışarak. " Özür dilerim benim hatam" deyip yoluma devam etmek için sol tarafa yönelerek arkamda bıraktığım genç adama bakmak için arkamı döndüm. Onu da bana bakarken yakaladım ve mahçup olacak ki hemen arkasını döndü. Genç adamın sırtı çok tanıdık gelmişti ve hemen kazadaki arkası dönük adamın olduğunu anladım.

     Otoparka geçtiğimde arabamın yanındaki sabah gördüğüm kazadaki siyah arabanın ta kendisiydi. Bu kadar tesadüfe şaşırıyordum çünkü hayatım cok sıradandır.

     Kaza yapan arabayı yakından incelerken birden arkamdan gelen sesle irkildim. " Bugün bi aksilik yaşadım malesef dikkatsiz bir şoförün kurbanı oldum" dedi masum bir gülümsemeyle.

     " Sanırım bugün bütün dikkatsizleri üstünüze çekiyorsunuz" dedim gülümsemesine karşılık verdim. O kadar karizmatik duruyordu ki, her mimikleri o kadar samimiydi ki...

     "Bugün yeni evime taşınıyorum" dedi saatine bakarak. " Geç kaldım evin kapısını açmam için beni bekliyorlar eşyaları taşımak için. Sizinle yeniden karşılaşmak dileğiyle" diyerek elini uzattı. Anlayışla karşılayarak bende o eli tuttum, sıcacıktı...

        Arkamı dönüp arabama binecekken "adım Umut" dedi. Sormasa da benim ismimi merak eden gözlerle baktı bana o kapkara gözleriyle. Ufak bir gülümsemeyle "Rüya" dedim.

        Etkileyici bir gülümsemeyle "isminiz de sizin kadar güzelmiş" dedi. İstemsiz şekilde yüzüm kızardı mahçup bir şekilde teşekkür edip arabalarımıza binip otoparktan çıktık.

      Kırmızı ışıkta durduğumda Umut'a çarpmama neden olan telefonumu elime alıp Melike'nin aradığını gördüm sonra ararım diyip yan koltuğa koydum. Solumdaki arabaya baktığımda Umut'un gülümseyerek bana baktığını gördüm. Şaşırmış bir vaziyette ona bakarken göz kırpıp yeşil ışığın yandığını gösterdi eliyle bende gülümsemesine karşılık verip gaza kökledim ve evimin yolunu tuttum. Çünkü bu kadar tesadüf bana yeter... 😒