Karanlığı o yorgun gözlerimi açarak aydınlattığımda keskin toprak kokusunu almam zor olmuyordu.Korkulu gözlerle etrafa bakındığımda büyük ağaçları ve su birikintilerini gördüm.Neden burada olduğumu anlamaya çalışırken bir yandan da neden bu kadar yorgun olduğumun cevabını arıyordum.Tek bildiğim ise başımın feci derecede ağrıdığıydı.Yavaşça dokunduğumda kanadığını farketmemle içimdeki korku artmıştı.Kolumu bile kıpırdatmaya dermanım yoktu.Bir süre ayağa kalkmayı denesemde başaramamıştım.
Pes ettiğimde olduğum yerin yakınlarından geldiğini düşündüğüm o tiz sesi duydum.Ama daha fazla dayanamıyordum.Göz kapaklarım izin vermiyordu.En sonunda kendimi bıraktım ve göz kapaklarıma yenik düştüm.
...
Gözlerimi açtığımda keskin bir rutubet kokusu ciğerlerimi daraltırken başımdaki yarayı nazikçe temizleyen küçük bir kız olduğunu farkettim.Uyandığımı farkedince bağırmaya başladı.
'' Büyükbaba! Büyükbaba! Uyandı.''
Der demez içeriye yaşlı ve bitkin bir adam girdi.Etrafa çok tuhaf bakıyordu.Odaklanma sorunu var diye düşündüm.Eski ve yıpranmış olan tekli koltuğa oturdu.Kafasını bana doğru çevirdi.
''İyi misin?''
''Bana ne olduğunu biliyor musunuz?''
''Emin değiliz ama seni bulduğumuzda kaza geçirmiş olduğunu düşündük.Büyük bir ağacın altında yatıyordun."
Korkulu gözlerle etrafa bakarken evin ne kadar eski olduğunu farkettim.Odada neredeyse düşecek olan avize,küçük bir şömine ve eski olduğunu düşündüğüm koltuklar bulunuyordu.Ben etrafı incelerken bir yandan da nasıl bu hale geldiğimi ve neden böylesine karanlık ve ıssız bir ormanda olduğumu hatırlamaya çalıştım.Ama başarılı olduğumu söyleyemem. Ev bu kadar sessizken sessizliği bozan yaşlı adam oldu.
"Herhangi bir şey hatırlıyor musun?"
"İnanın ismimi dahi hatırlamıyorum."
"Bir şeye ihtiyacın olursa Alicia'ya seslenmen yeterli."
Dediğinde adını yeni öğrendiğim küçük kız kafasını onaylarcasına salladı ve yavaş adımlarla odadan çıktılar.
Kafamda milyonlarca soru işareti varken cevaplandırmak yerine o çok yorgun olan bedenimin dinlenmesine izin verdim ve gözlerimi kapadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORMAN
Mystery / Thriller''Bazen kendine bile güvenmemelisin.Belki de yaşadığın hayat hiçbir zaman var olmadı.'' diyordu kısık bir sesle...Haklı mıydı? Emin değilim ama buranın çözülmeyi bekleyen küçük ama bir o kadar da büyük bir sır olduğunu biliyorum.
