Helaas voor mij geeft hij niet zo snel op. Verscholen achter mijn mobiel kijk ik toe hoe zijn ogen de kantine rond speuren.
Zijn ogen die als laatst op mij blijven haken, laten mijn adem in mijn keel stokken. Zeg me niet da-. Nog voor ik mijn zin af kon maken wend hij zijn blik af, om terug naar zijn mobiel te kijken.
Een kleine 'bliep' bevestigd dat hij me weer een berichtje stuurt, maar bang dat ik ben, om een reactie terug te sturen. Blijf ik versteend voor me uitsturen. Wie weet heeft hij het in de gaten als ik meteen iets terug stuur, houd hij me in de gaten, maar misschien valt het zelfs nu al op. Radeloos staar ik voor me uit. Wat moet ik doen?
Mijn blik die van hem naar mijn nieuwe berichtje gaan laten me een moeilijke beslissing maken, maar nog voor het berichtje goed en wel tot me door begon te dringen, gleed een sidderende adem over mijn hals.
"Goed gespeeld."
