U hebt dit contact geblokkeerd. Tik om te deblokkeren.
Met een zucht van verlichting kijk ik via mijn raam naar buiten, terwijl ik de achterkant van mijn pen tegen mijn voorste tanden tik. Rust. Na de ontdekking is voor mij de lol eraf. Een jongen als hem zou toch nooit iets in mij zien, dus contact houden zou overbodig zijn. Tenslotte ging het mij om het leuke raad spelletje wat er bij kwam, toch?
Ik wrijf met mijn duim en wijsvinger over mijn ogen, om me terug te concentreren op mijn huiswerk wat nog steeds voor me ligt. Door de chaos in mijn gedachtes lijkt het moeilijk me hier op te concentreren. De teksten worden onduidelijk, alsof de woorden niet eens in mijn taal zijn geschreven. Wederom rolt er een zucht over mijn lippen voor ik besluit er even tussenuit te gaan.
Een frisse neus halen in het parkje dicht bij huis is nooit een verkeerd plan.
Of wel..?