İsimsiz (TAMAMLANDI)

BÖLÜM8 "İki Yabancı Olmaktan Öteye Geçmemek"

Karşımdaki gerizekalıya bir saattir hikayeyi anlatmaya çalışıyordum. Tamam ben de anlamını kavrayamamıştım ama en azından olay örgüsünü anlamıştım.

''Abi dur şimdi, kuyuda bir kız var, ben bu kızla konuşuyorum. Aşık oluyorum falan buraya kadar anladım. Sonra onu öldürmemi mi istiyor?''

''Evet amina koyiyim evet.''

''Öldürmem.'' ses tonu güçlü ve gururlu çıkmıştı.

''Neden?'' dediğimde ne saçmalayacağını merak ediyordum.

''Çünkü ona aşıksam onu öldüremem ki'' dedi.

''Ama o orada acı çekiyor?'' dedim.

''Tamam acı çekiyor ama onu öldürürsem bu sefer ben acı çekeceğim''

''Ama bu büsbütün bencillik. Sırf kendin acı çekmemek için, onu yaşatacak mısın?''

Bay Kusan uzan zamandan sonra beynini ilk defa bu kadar çalıştırdığından zorlanıyordu. ''Ne lan bu böyle. Beynim yandı, her türlü acı var. Yaşarken de acı çekeceğiz, ben onu öldürsem de... Kaçarım herhalde. Arkama bakmadan kaçar ama gittiğim her yerde de onu düşünürdüm.''

Bardağın içindeki sıvıyı yavaşça bitirdim. ''Haklısın kardeşim. İnsan içindekinden kaçamaz. Nereye gidersen onu içinde taşıyacaksın.'' İkimizin de keyfi kaçmıştı. Bardaklarımızı tokuşturduk ve içtik.

Karşımda beliren bacaklara baktım. Sağ ayağıyla ritim tutuyordu. Kafamı biraz zorlayıp, yüzüne bakmayı denedim.

''İyi geceler beyler.''

Bay Kusan bardağını kaldırarak Bayan Bacak'ı selamladı bense kılımı bile kımıldatmadım.

''Biraz konuşabilir miyiz seninle?'' Bana mı diyordu, neden bana diyordu?

Bay Kusan kalktı ve bizi yalnız bıraktı, Bayan Bacak'sa onun kalktığı yere oturdu.

''Sevgilim seni çok özledim. Tartışmamız saçmaydı kabul ediyorum, lütfen unutalım.''

Yayıldığım koltuktan toparlanmaya çalıştım.

''Sadece tartışmamız mı saçmaydı? Bizim yaşadığımız her şey saçmaydı!''

Sinirle bağırdı ''Peki ya sevişmelerimiz?'' Bu kız gerçekten arsızdı.

''Düzüşmelerimiz demek istedin herhalde. Haklısın bir tek onlar anlamlıydı.'' Sendeleyerek kalktım ama fena halde dengemi kaybediyordum.

Tam kapıya ulaşmışken, bara doğru düştüm. Koluma biri girmiş ve beni toparlamıştı. Kolumun altındaki güzelliğe baktım. Onu istedim ama bu gece çalışamayacak kadar yorgundum.

**

~~

İlk önce uzaktan izlediğim bu yabancı hayatıma nasıl olmuştu da girmişti?

Onu uzaktan keşfetmeyi ve hayallerimde biçimlendirmeyi yeğlerdim. Dün ise o hiç beklemediğim bir anda tüm gerçekliğiyle karşıma oturmuştu. Şaşkınlıktan ne yapacağımı bir türlü saptayamadan, onunla savaşmaya çalıştım.

Tıpkı onu uzaktan izlediğim gibiydi. Rahat ve umursamazdı hayata bakışı. Fazla özgüvenli ve fazla güçlüydü.

Hatta davranışlarında arsız bir yön vardı. Rahatsız ediciydi.

Cam kapıyı açtım ve gözlerim direk onu aradı. Benim masamda oturuyordu. Başka bir masada oturmam ona kabalık mı olurdu?

**