Six, een klein meisje in een gele regenjas, wordt wakker in een oude reiskoffer, op een onbekende plaats die ze niet kent. Maar waarom komt die plaats haar toch zo bekend voor? Waarom kan ze zich niets meer herinneren? Ze weet maar een ding. Mijn na...
Six opende een luikje in de muur. Behoedzaam kroop ze naar binnen. Het kleine kamertje werd verlicht door een lantaarn. Naast de lantaarn stond een kleine nome zijn handen te verwarmen. Six sloop er naartoe.
We zijn allemaal alleen. Ook hij. Hier voelen we allemaal dezelfde pijn.
Ze sloop naar de nome toe en gaf hem een dikke knuffel.
(Voor de mensen die het niet weten, dit is een nome:)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De nome stribbelde eerst tegen, maar had uiteindelijk toe en knuffelde terug. Hij zag niet dat onder de gele kap van Six een dikke traan over haar wang rolde. Voorzichtig zette ze de nome terug neer op de koude vloer. Stilletjes strok Six zich terug en kroop weer door het luikje. De houten vloer kraakte onder haar voeten wanneer ze door een kleine opening in de muur in een nieuwe kamer terechtkwam, wat leek op een slaapkamer. Ze bestudeerde de omgeving. Een armoedig bed stond eenzaam en verlaten tegen de muur, die gemaakt was van ijzeren platen. Tegen de muren stonden enkele kisten slordig opgesteld. In het midden van de kamer... Six hapte naar adem. In het midden van de kamer gingen twee, lange benen te bungelen met daaronder een stoel en een brief. Geschrokken trippelde ze richtig de man. Ze kon zijn gezicht niet zien, maar toch kwam de man haar akelig bekend voor. Met trillende handen pakte Six de brief op.
Mijn liefste kinderen van de wereld,
Ik vraag jullie om niet te lang verdrietig te zijn. Ik heb mijzelf het leven ontnomen, maar niet zonder reden. Ik deed dit omdat ik jullie wilde redden. Meer hoeven jullie niet te weten. O ja, en Six, hou je de gele regenjas nog bij? Het is een mooi aandenken.
Six knipperde met haar ogen, en las de voorlaatste zin opnieuw.
O ja, en Six....
Was deze man... famillie? Vriend? Kennis? Hoe hard Six ook probeerde, ze slaagde er niet in om zichzelf in verband te brengen met de mysterieuze man. Waarom had hij zichzelf opgehangen? Het leek meer op een moord. De stoel stond recht onder de man, normaal schoppen de mensen hun stoelen weg bij zelfmoord, zodat die op de grond belanden en ze niet meer terug kunnen...
O ja, en Six...
Hoeveel kinderen waren er die Six heetten en een gele regenjas droegen?
