Cümleler

178 26 48
                                    


Songül: A..acıyor..

Güney: Gülüm ben ç...çok...çok özür di-

Songül: Acıyor.....

Songül öylece bakıyordu önüne. Önünde kocaman bir boşluk vardı. Güney ve diğerleri ne kadar seslensede hiç birini duymuyordu.

Güney: Songül kendine gel ne olur güzelim.

Nurgül: Yere yatırın!

Uzay tam Songüle yaklaşmıştı ki Songül karnındaki bıçağı tuttu iki eliyle.

Asena: N..ne yapıyor bu manyak abla?

Songül Yavaşça çıkarmaya başladı bıçağı.

Güney: S..Songül...dur...

Songül: Öleceğiz. Hepimiz öleceğiz.

Sanki hiç bişey olmamış gibi söylemişti bunu. Sanki bıçaklanmamış gibi. Sanki bacağına bişey olmamış gibi. Herşey normal gibi.

Nurgül: D

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Nurgül: D..deme öyle... Ge...gel karnını saralım.

Nurgül yavaşça boynundaki atkıyı Songül'ün beline sararken açık kalan omuzu dikkatini çekmişti.

Nurgül: O...omuzuna n...ne oldu?

Songül: H...hiç bişey...

Songül hemen omzunu örtü. Güney arkadan gelip omzunu açtı. Büyük bir ısırık gibi bişey vardı. Ama çok kötü duruyordu.

Güney: Ne oldu omuzuna!

Songül: Y..ya yok bişey!

Uzay: Söylesene!

Songül: O...okuldaki...Y....Yasin...b..bana

Nurgül: hayır...

Songül: B..bana ş..şey e..ede....

Güney kendini tutamayıp hemen uzaklaştı olduğu yerden.

Songül sekeleye sekeleye yanına vardı.

Songül: G..gü...

Güney: Bana neden söylemedin! Neden söylemedin!

Songül: O...ona bulaşmanı i..istemedim

Güney Son-

SonGün; Orman - TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin