bakışın, çiçeklerim

clouds

büyük ihtimal çok fazla bekledim seni, saatler geçti gitti öylece. ben de geçtim gittim kendimden.

içinde senin olduğun garip, imkansız, sonu olmayan hayallere kapılmış gitmişim.

hah!

yolumu kaybetmişim sonra.

dönerken eve, çiçekleri bir çöp kutusuna attım.

onlar artık ölü ve solmuş.

ben yoldayken bulutlar sardı gökyüzünün dört bir yanını,

sonra yağmur başladı.

ağlayamıyordum, gökyüzü benim yerime ağladı.

büyük ihtimal acımı çok iyi anlıyordu, hiç gelmeyecek olan birini beklemek..

ölü birine mektuplar yazıp cevap gelmesini beklemek gibiydi işte.

seni kalbimde hiç öldüremedim, bekledim. sonsuza dek bekleyecekmişim gibi görünüyor,

buna saniyeler geçtikçe daha fazla inanıyorum.

sonra yolda bir çiçekçiye rastladım.

bir tane demet daha çiçek aldım, yoldan geri döndüm.

oturdum yine kapının önündeki merdivenleri,

gökyüzü ağlaya dursun, 

ben seni beklemeye devam edeceğim.