Stavros 1: Until You Were Gone

31

Tahimik kong minamasdan ang malalakas na hampas ng mga alon sa mga batuhang malapit sa aking kinauupuan dito sa buhanginan...

Matapos ang eksena kanina ay hinayaan ako ni Carlos na gamutin ang kanyang pasa at sugat,... At nagpaalam itong may aasikasuhin muna sa kabayanan ... Gusto pa ako nitong isama kanina ngunit hindi ako pumayag dahil sa bawat oras na lagi kaming magkasama ay wala pahinga ang puso ko sa pakikipagkarera ...

"Ate Frin, si nanay ba kailan siya magtotalk ulit? Miss ko na yung voice nya..." 

Napatingin ako sa pinagmulan ng maliit na tinig na iyon... Nakita ko ang triplets na naglalaro sa buhanginan ng dalampasigan... Napatingin ako sa paligid para tingnan kung may nagbabantay sa kanila... Ngunit walang sinu man ang naroroon...  Ang mga batang ito talaga...

"Shan... Hindi ko  din alam  e. Gusto ko na din makasama yung dating nanay... Yung nagsasalita... Yung naglalambing... Yung nagsasabi ng do's and don'ts sa atin... Atsaka yung i love you nya... Miss na miss ko na talaga siya..."

"Kasalanan ito ni tatay. Kung hindi niya sinaktan si nanay ... Kung di niya sinabi kay nanay na bad sila ni ninong Toffer ...kung hindi nya ginawa yun kay nanay... Hindi magiging ganito si nanay! Galit ako kay tatay! Ayaw ko na kay tatay! " puno ng galit na sabi ni Erion

Tila may napakabigat na bagay ang dumadagan sa aking dibdib... Na tila ba may sumasakal sa akin sa bawat pagtangis ng aking mga pamangkin dahil sa kagagawan ng tatay nila... Na tila pinapatunayan ng mga ito ang sinasabi nina Ybarra na ginawa ng kuya PJ sa kanyang asawa... Na tila sinasabi ng mga batang ito na totoong si kuya PJ ang hadlang sa kaligayahan nilang mag-iina... Na maling nakilala pa nito ang mga anak...

"Erion...  That's bad... Magagalit ang nanay pag narinig ka nya...hindi ba ang sabi niya sa atin...tatay loves us dearly... He loved nanay too... And we don't hate who loves us... We don't hate anyone even he caused us pain... Because... God didn't make hate...  The evil did . Gusto mo bang maging part ng hell?" Ani Frin sa malumanay na tinig.

These kids are well raised by their mom... Ate Yuki really a great mom.
But it sadden me to see her suffers like that ..

"...we miss nanay... But it doesn't mean we can't do anything to help her recover.. We need to help ninong Toffer, Auntie Rebel and Mr. Carlos ... I heard the doctor saying... That talking with nanay is a great help... Kaya let's talk to her every now and then...let's make her feel our love... Para kay nanay. Para bumalik na siya."
Pagpapatuloy ni Frin na tila napakamature na bata... Sa kabila ng murang edad nito na 9

Tila umayon ang mga kapatid nito sa kanya... At patakbong bumalik ang mga ito sa loon ng mansion... Sa tingin ko ay pupuntahan nila ang kanilang nanay...

"Wipe your tears. Wala ang kuya para gawin iyon sa iyo." Anang isang malaamig na tinig na ng tingnan kung sino iyon ... Ay ang walang anomang ekspresyong si Ybarra...

Madilim ang blankong berdeng mga mata nito... Tila ba nakikita ko ang mga mata ni Carlos sa mga iyon...but Ybarra's are darker shade... Na tila may mas malalim pang kahulugan ang pagkatao nito ... Malalim at mapanganib ...

Pinunasan ko ang mga luha ko... Na hindi ko man lang namamalayang tumakas sa aking mga mata... At nagiwas ako ng tingin rito at pinagmasdan muli ang mga alon...

"I want to apologized with my actions earlier." Napatingin ako rito dahil sa gulat ko sa mga sinabi nito... Nakita ko rito ang parehong ekspresyon nito kanina... Wala.  "You see...when it comes to Sabrina's wellfare I am losing my sanity... Lahat ng maaari kong ibigay sa kanya para maging ligtas at masaya silang mag-iina ay ibibigay ko... " anito sa malungkot na tinig.