"Damn! You fooled everyone in this room Rouvientte. You didn't even bother to dig deeper?" Sarkastikong sabi nito.
Tumayo ito at naglakad lakad kasabay ng pagbukas ng unang dalawang butones ng suot nyang long sleeves.
Si Ross naman ay tila nabato sa kinatatayuan nito...
"Cause if you really wanted to help the Dutches in the first place... It's easy for you to find out that I am alive! We even got bumped in some parties we attended...but you never got a balls to tell Lianne... About it..did you?" Sarkastkong turan nito.
Tila umakyat ang dugo ko sa ulo sa mga narinig ko.
Napatingin ako kay Ross... "Is it true?"
Tanong ko.
"R-Reb..." Anito
"Damn it! Tell me! Is it true?!" Galit na sigaw ko dito
"Rebellianne! Anak ..calm down" ani momma na nasa likuran ko na at pilig akong kinakalma.
"Chaossiean... Give me those fucking papers!" Utos ko kay Chaos na tinaasan ako ng kilay bago ibinagay ang hinihingi ko.
Binasa ko ang parteng gusto kong makita!
"Heart related problems"
There I lost it!
Isinampal ko ang mga papeles na iyon sa mukha ni Ross!
"Rebel!"
"Anak!"
"That's my cousin!" Dinig kong sabi ni Chaos.
"Chaos!" Saway ng Ate nito.
But I don't care!
"HOW DARE YOU ROSS! YOU FREAKING FOOLED ME ! YOU AND YOUR SELFISHNESS! YOU MAFE ME BELIEVE THAT MY SON WILL NEVER HAVE A FUCKING CHANCE TO MEET HIS FATHER!" Sigaw ko rito!
"Reb... Please hear me out...I di--"
"LEAVE NOW ROUVIENTTE!" Malamig kong utos dito.
"Reb...I-I did tha-"
"MAKE HIM LEAVE NOW! CAN'T YOU HEAR THE HEAD OF THIS HOUSE?! I COMMAND YOU TO MAKE HIM LEAVE!" Hasik ko sa lahat.
I know ... It sounds wrong. But I am mad as hell!
Iniisip ko ang mga oras na sana ay nakasama ni Roquil Ytan ang ama nya...
Na nakasama namin siya...
Kung hindi sana sa kagagawan ng parehong taong naging dahilan ng lahat ng pasakit sa akin...
Walang nagawa si Ross ng si Grandpa na ang nagaaning iwanan na muna kami...
Umalis na ito...
Hinarap ko naman si Carlos Ytan...
"Stavros... Kailan mo pa nalaman kung nasaan kami?" Tanong ko rito.
"More than 4 years ago." Sagot nito
Ngumiti ako ng mapait.
"Great!" Sabi ko at iniwan silang lahat.
Alam kong sinubukan akong pigilan nina Chaos... Ngunit pinigilan sila nina baba.
Damn...
Bakit ang sakit sakit sa puso ?
Bakit parang mamamatay ako sa sakit...
Kailangan kong magpakalayo layo sa lahat ng ito...
Pinilit kong maglakad ng mabilis sa buhanginan...
Kahit pumipintig Ng aking ulo...
Nanlalabo ang aking paningin ng dahil sa mga luha...
At...
Tila umiikot ang lahat...
Unti unti akong nilalamon ng kadiliman...
At bago ako magupo nito...
Isang pamilyar na tinig ang tumatawag sa akin...
Ngunit...
Lahat ay naging madilim...
Kasabay ng matinding sakit sa puso ko'y namayani....
BINABASA MO ANG
Stavros 1: Until You Were Gone
Roman d'amour"Ever since I left you I've been trying to get you back And it keeps getting worse I'm burning on the inside And the truth is that I didn't know how good you were Until you were gone..." -Until You Were Gone (The Chainsmoker)
