Stavros 1: Until You Were Gone

36

Nameless : Hi! may posted po ako na  "UNTOLD Stories" sa works ko. Some of the parts ay sent by some of my friends and some followers here in wattpad. yung ibang parts naman ay mga mga untold stories ng Hotbreaker at Stavros Series . You may check it out!  Thank you!

----

"Love, let's go... We're gonna be late to our meeting with our wedding coordinators." Pagaaya ni Carlos habang ako'y kasalukuyang nagaayos pa rin.

"5 minutes, love. " sagot ko.

It's been a month since the day he asked for my hand to my family... Ngayon ang unang pagkakataong mameet namin ang mga planers and coordinators sa kasal namin na gaganapin sa isang old cathedral church dito sa Pinas at plano namin ni Carlos na magkaroon ng pangalawang kasalan sa Germany... Since doon ako isinilang...

Huminga ako ng malalim para mawala ang kakaibang kaba sa dibdib ko... Hindi ko alam... Magbuhat kanina ng magising ako ay may kakaibang takot ang naglalaro sa puso ko...

Pero kailangan kong ayusin ang sarili ko... Shit! Aayusin na namin ang kasal namin ni Carlos! Kaya siguro ganto.

After I satisfy myself with my look ay sumunod na ako kay Carlos... Hindi ko gustong mahuli kami sa appointment namin with the weddig coordinators and planners. The Hellios loves being punctual.

Sinalubong nya ako sa may entrada ng Lianne Mansion... Hm... Hindi ko pa sya natatanong tungkol sa pangalan ng mansyon nya... Ayaw kong magassume.

Napansin kong nakakunot ang noo nito habang tinitingnan ako... Nakaramdam tuloy ako ng pagkailang... Sa paraan ng pagtingin nito sa akin

"M-may problema ba ?" Tanong ko rito at napahinto ako sa aking paglakad patungo sa kanya.

Umiling ito... At pilit na binablanko ang ekspresyon... I hate it when he don't want me in...

Hinigit ako nito sa beywang palapit sa kanya... Medyo Nasasanay na ako sa ganyang gawi niya...

"Carlos... Ano yun?" Pilit ko dito.

Huminga ito ng malalim at pinakatitigan ako...
"Can't you just... Wear jeans and damn... With sleaves?" Anito na tila pinipigilan ang sariling mainis.

Napamaang ako sa kanya... Naramdaman ko ang paginit ng aking mukha ng mapagtanto ang ibigsabihin niya. Ang suot ko ngayon ay isang sleeveless dress na kulay beige na see thru sa likuran ... My cleavage is bit showed.

"Damn! Don't blush when we are with others... You're beyond beautiful. "  he said possessively.

Hinampas ko sya ng mahina sa dibdib at isinubsob sa kanyang leeg ang aking mukha ng maramdaman kong lalo akong namumula.

Narinig ko syang tumawa ng mahina at hinigpitang ang pagkakayakap sa akin.

"Bolero." Bulong ko na lalong ikinatawa nya.

"No love... I am being honest. You are beyond that. Kinakabahan ako na baka mawala ka sa akin...na baka maagaw ka. Kaya nga kung maaari nga lang ay dito ka lang sa bahay at itago ka sa iba... Pero ayokong pigilan ka sa mga bagay na gusto mong gawin... Ayokong pigilan ka sa mga pangarap mo. I am smitten. Shit!" Aniya sa mahinang tinig.

Ramdam kong muli ang pagkalabog sa dibdib ko at ang pagwawala ng mga kulisap at paru paro sa sistema ko.

"I love you, Rebellianne.Deep. Hard and damn inevitable. "

And with.                                                                      That my heart is full of wonderful feelings.