Tecessüs || texting

Final |Part 3

Multimedyadki şarkıyı kesinlikle dinleyin, bu bölümü okurken.

BİR AY SONRA // karne günü

Aral'dan

"Erkek olduğuna emin misiniz?" O iğrenç kahkahalar etrafımı sarmıştı. Her zaman korktuğum şey başıma gelmişti. Herkesten sakladığım o gerçek gün yüzüne çıkmıştı.

"Aseksüel de ne demek? Gay gibi bir şey mi?" Bakışlarım ileri kilitlenmişken etrafımı çevrelemiş insanları umursamamaya çalışıyordum.

"Top yani." Kulaklarımı kapamak istiyordum.

"Aral'dan beklemezdim bunu."

"Aral'dan beklemeyip te kimden bekleyeceksiniz? Çocuğun tek bir sevgilisi bile olmamış!" Yine o kahkahalar kulaklarımı doldurduğunda sinirle gözlerimi yumdum. Dişlerimi sıkıyordum. Biraz daha zorlasam çenem kırılacak gibi hissediyordum.

"Hiç utanmıyor, şuna bak!"

"Vursak yuvarlanır mı acaba?"

Neden bu kadar acımasızlardı? Onlara ne yapmıştım ben? Onlar heteroseksüeldi. Ben bunu yargılamıyordum.

Neden saygı duymuyorlardı?

"Hatırlıyor musunuz bu ibne geçen gün pembe bir şort giymişti! Nasıl anlamadık?"

"Aseksüel iki cinsten de hoşlanmayan değil miydi ya?"

"Gay işte!"

"Kanka gayler erkeklerden hoşlanıyor."

Her kafadan bir ses,
Her dilden kırıcı bir söz,
Her kişiden haddini aşan cümleler,
Kalbi kırılan ben...

"Nonoş!" Kıkırdayan kişiye çevirdim bakışlarımı. "Bak nasıl da üzerine alınıyor!"

Çenem titriyordu, sinirden. Onların bu iğrenç söylemleri yüzünden ağlayacak değildim.

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Bakışlarımı etrafımı saran insanlar da gezdirdim. "Bitti mi?" diye bağırdım. "İçinizdeki kini ve nefreti kusabildiniz mi?" Sustular. Hiçbiri ağzını açıp tek bir kelime dahi edemedi.

"Evet, doğru aseksüelim! Bu beni eksik mi yapıyor?" Güldüm. "Eksik bir insan nasıl olur biliyor musunuz? Sizin gibi! Kalpsiz... Eğer bana bu hakaretleri, yakıştırmaları hiç utanmadan yapabiliyorsanız, kalbiniz yoktur sizin! Ve bence kalbi, vicdanı olmayan her insan eksiktir."

"Ben aseksüelim. Doğru duydunuz aseksüel. Erkeklerden veyahutta kızlardan hoşlanmıyor olsam bile kalbim var." Bana hakaret eden birkaç kişi utanarak başlarını öne eğdiler.

"Neden sizleri sevmiyorum, sizlerden hoşlanmıyorum, biliyor musunuz?" Gözlerimi önümdeki öğrencilerin yüzlerinde gezdirdim. Gözlerinin içine baktıklarım, bakışlarını kaçırıyorlardı.

"Sizleri sevmiyorum çünkü şeytana armağan olmuş gözleriniz, ağzınızdan hiç düşmeyen çirkin sözleriniz, küfürleriniz var. Acımasız kalpleriniz, silinmiş vicdanlarınız var. Tüm güzelliklere kendini kapatmış ruhlarınız, iğrenç kişilikleriniz var. Her şeyi kendi ellerinizle mahvediyorsunuz. Sizin gibiler yüzünden nefret ediyorum şu yaşadığım dünyadan. Üzerinde döktüğünüz kanlardan, yaptığınız her türlü haksızlıktan iğreniyorum. İyi insanlar değilsiniz, hiç te olmadınız!"

"Abi ayıp oluyor ama, hiçbirimizi tanımıyorsun!" Az önce bana nonoş diyen kişiye döndüm ve alayla gülüp kaşlarımı kaldırdım.

"Siz de beni tanımıyorsunuz." Elimi saçlarımın arasına daldırdım. Saçlarımı karıştırdım. Kalbim kırılmıştı. Söylenen cümlelerden çok Maral'ın yaptığına kırılmıştı kalbim.