Rhea's POV
When you're gone
~I always needed time on my own...I never thought I need you there when I cry.~
I'm here at my room...sitting all alone in my bed. Looking at the window with teared eyes. I miss him so much :( I miss Mark.
~ And the days feel like years when I'm alone...and the bed where you lie is made up on your side.~
It's been a week na rin ng Maghiwalay kami...yeah, it's just a week but being without him feels like a year of being lonely :(
~When you walk away, I count the steps that you take...do you see how much I need you right now...~
"Hello Kagome..." I called Kagome. "oh rei?" "Kagome.." T_T "Rei, umiiyak ka ba?" She ask with worried voice. "I needed someone right now..." "anung gusto mong gawin ko?" "be with me please..." "Okei, puntahan na kita. Magpapa-alam lang ako." "okei." then I hang up the phone.
~When you're gone, the pieces of my heart are missing you. When you're gone, the face I came to know is missing too...
When you're gone, the words I need to hear that always get me through the day, and make it okay, I miss you...~
Pagdating ni Kagome, pinagbuksan ko sya ng pinto. Nakita nya ko'ng umiiyak and nilapitan nya ko. Niyakap ko agad sya atsaka ako humagulhol.
[sa kwarto]
"Anung problema?" tanong nya saken. "akala ko kaya ko...akala ko, kaya ko'ng itago yung nararamdaman ko...akala ko, kaya ko magpakatatag...akala ko, kaya ko to ma-overcome mag-isa." mas lalo'ng nagshake ang balikat ko at napahagulhol ng sobra.
Pinililit ko to'ng pigilin pero hindi ko kaya. "okei lang yan Rei." " Kagome!" tumingin ako sa kanya at nakita ko'ng malungkot sya. Nakatitig lang din sya saken. "kagome..." "bakit rei?" "bakit nya ko iniwan?" :( "hindi ko alam rei..." yumuko sya saglit at tumingin uli saken. "diba dapat ako ang magtanong sayo kung bakit kayo naghiwalay?" sabi nya. Umiling ako. Napayuko at tumingin sa malayo.
Tumingin ako sa may labas ng bintana sa may kwarto ko. Nag isip-isip saglit. "Anu, magda-drama ka ba dyan?" si Kagome. "teka lang naman noh! Inaalala ko pa yung mga nangyari." sabi ko. "Okei." sagot nya habang nakatingin sa cellphone nya. "Kumain ka na ba?" si Kagome. "hindi pa, wala ako'ng gana eh!" ako. "ahh, busy ka pa sa pagi-emote..." sabi nya. Binato ko nga sya ng unan. "Kagome naman eh!" "anoh?!" "pinapunta kita dito para damayan ako...hindi para asarin ako!" "hoy , sinamahan kita dito para pagaanin loob mo...hindi para damayan ka sa Pagda-drama moh!" sabad nya saken sabay dial ng no. sa cellphone nya.
[Kagome on Phone]
"Hello..." (psst...sino kinakausap mo?) pa-bulong ko'ng salita kasi may Kausap sya sa phone. Sumenyas sya saken ng 'quiet'. "Ou, magpapa-deliver ako." anu kaya ipapa-deliver nya? "Hawaiian overload...ou." Hawaiian overload? Pizza! O.O "okei, thank you." Magpapa-deliver sya ng pizza... "Dito nga pala kami sa 110 Masipag B. Makiling St. Q.C. huh!" Complete address talaga huh! "Okei sige! pakibilis lang huh!" Then she end up the call. "Anu yon, Magpapa-deliver ka?" she nod. "Pizza?" she nod again. "Baket?" tanong ko "Diba sabi mo hindi ka pa kumakain?" I nod. "Edi nagpa-deliver ako. Masarap magkwentuhan habang kumakain." sabi nya.
Ilang sandali pa, may kumatok na sa ibaba. "Parang ang bilis naman?" sabi ko. "Sabi ko kasi pakibilis diba?" sagot nya. Sabay kami'ng bumaba ng kwarto para makita kung sino yung kumatok. Pagkababa ng kwarto, Nag-cr lang saglit si Kagome kaya ako na ang nagbukas ng pinto. Pagkabukas ko ng pinto, Hindi ko inaasahan kung sino'ng makikita ko. Maya-maya pa, lumabas na rin si Kagome galing cr.
"Rei, delivery na ba.....yan?" nagkatinginan kami. "Oh anung ginagawa nyan dito?" si Kagome. "Mark, anung ginagawa mo dito?" ako. "Rhea, pwede ba tayong mag-usap please?" "Wala na tayo'ng dapat pa'ng pag-usapan pa! Diba may iba ka na? Sawa ka na sa ugali ko diba? Anu pa'ng tinatayo-tayo mo sa harap ko? Umalis ka na...Umalis ka na!" I began to be hesterical and pinagtutulakan ko na si Mark palayo. Inawat na ko ni Kagome at sya na ang kumausap kay Mark.
"Mark...umalis ka na lang. Ayaw ka nya makausap." sabi ni Kagome. hindi na rin nagpumilit si Mark at umalis na. Pero bago sya umalis, binigyan nya ko ng isang malungkot na tingin. Ayoko sya'ng makita'ng umalis ng ganon. Pero sa tuwing nakikita ko sya, Nasasaktan ako. Niloko nya ko. :(
BINABASA MO ANG
Ang Diary ng Dating Martir
Teen FictionSya ang First Love ko...Hindi ko in-expect na darating sa buhay ko ang Isang hindi malilimutan'g Pag-ibig na tulad ng naranasan ko...Sabi nga sa kanta, "First love never dies." Mula ng makilala ko sya, nagbago sa ang takbo ng buhay ko. Gasgas na yun...