Forever Together || Een SQUAD fanfictie

1. Epiloog

Julia POV

Voordat ze nog iets anders kunnen zeggen of doen, rennen we de bar uit, naar Joost zijn huis. Als we daar aankomen, kijken we om. Ze hebben ons niet gevolgd. Ik kijk op mijn telefoon. Het is bijna twaalf uur. Ik gaap, en daardoor Lotta ook. Dus we kleden ons om en vallen in slaap. Ik word wakker door een gil. Ik open mijn ogen snel van de schrik en zie Lotta in de deuropening naar de gang staan. Ze kijkt naar beneden. 'Wat is er?!' Vraag ik als ik om kijk naar Joost zijn bed. Hij ligt er niet. Mijn hart begint sneller te kloppen. Ik loop naar de deur. 'Hij, ik.' Stamelt Lotta. Ik open de deur om Joost daar te zien liggen. Ik voel tranen ontwikkelen in mijn ogen. De deur staat open. Zijn neus bloed, en er zit iets in zijn borst. Ik heb wat cursussen gehad, omdat ik graag verpleegster wil worden. Ik verzorg Joost zoveel als ik kan, en voel zijn pols. Zijn hartslag is niet gezond op dit moment. 'Bel de ambulance.' Zeg ik tegen Lotta. Tranen stromen nu over mijn wangen. Nadat Lotta de ambulance heeft gebeld, vraag ik haar om mijn telefoon, en om druk op Joost zijn wonden te houden. Ik pak mijn telefoon en ga naar de squad groep. Ja, ik heb hun nummers. Ik stuur ze een appje.
U: Jongens, Joost is aangevallen, ofzoiets. Lotta heeft het ambulance gebeld en ze komen eraan.
Na twee minuten komt Link online.
Pjoes🐱: Wat?? Dit meen je toch niet? Ik kom er meteen aan!
U: Ok, zie je zo. Het kan zijn dat je naar het ziekenhuis moet komen, dan app ik wel.
Pjoes🐱: Ik bel Jer, en haal hem dan op.
Jurumy😢🤣: Wat????????????????????????????!!!! Jezus ik kleed me aan! Tot zo Link
U: Nu Harm nog....
Jurumy😢🤣: Oke.. Veel succes en sterkte..
U: Thanks.
Ik kleed me snel aan voor de ambulance komt. Ik neem over van Lotta zodat zij ook kan omkleden.
Broekk👖: Jezus! Ik kom eraan! Ben er over een halfuurtje!
U: De ambulance komt zo. Kom maar meteen naar het ziekenhuis.
Broekk👖: Ok, ik kleed me nu aan.
Jurumy😢🤣: Link heeft me opgehaald. We gaan naar het ziekenhuis. Zijn er over anderhalf uur.
U: Tot zo...
Ik begin snel weer druk op Joost zijn wonden te zetten. Zijn hartslag is niks opgeschoten. Er zit ook een wond op zijn voorhoofd. Ik heb zoveel mogelijk gedaan. Er staan twee jongens, en een oude mevrouw voor de open buitendeur. 'Lotta!' Help me ff met Joost op een matras te leggen!' Roep ik. 'Ben bijna klaar!' Roept ze terug. Ze komt weer terug. We proberen Joost op een matras te tillen, maar falen. 'Kunnen wij helpen?' Zegt een van de jongens. 'Ja, dankjewel.' Zeg ik. De jongens helpen ons om Joost op het matras te tillen. Tien minuten later komt de ambulance. Twee mannen tillen Joost op en leggen hem in de ambulance neer. Lotta gaat voorin zitten en ik bij Joost. Ik houd zijn hand vast. 'Ben jij zijn vriendin?' Vraagt een verpleegster. Ik knik. Nu gaat de verpleegster druk op de wond houden, en zorgt ervoor dst zijn hartslag wat omhoog gaat. 'Hij heeft veel bloed verloren, maar hij overleeft het wel. Je hebt goed voor hem gezorgt.' Zegt de verpleegster na 5 minuten. Een andere verpleegster houd druk op de wonden terwijl de andere wat dingen opschrijft. 'Moet je nog iemand bellen? Je moeder of zijn ouders?' Vraagt de eerste verpleegster. Ik heb zijn ouders niet in mijn telefoon staan. 'Oh, als hij wakker is kijken we wel. Hoe heet je?' Vraagt ze. 'Julia.' Antwoord ik. Ze schrijft nog wat dingen op en begint Joost weer te onderzoeken. Na 10 minuten komen we aan bij het ziekenhuis. Ik zie Harm al binnen staan. Hij volgt ons naar de wachtkamer. Wij moeten hier wachten. 'Hoe gaat het met hem?' Vraagt Harm. 'Wel oke, denk ik.' Zeg ik. Harm ziet Lotta. Hij steekt zijn hand uit. 'Hoi, ik ben Harm.' Zegt hij. Lotta kijkt hem aan. 'Ik ben Lotta.' Zegt ze en pakt zijn hand aan. Ik zit nog een uur nagelbijtend in de wachtkamer voordat Link en Jeremy komen. Ik zie plots een gele muts in mijn ooghoek. Ik sta op en vlieg Link in de armen. Verbaasd slaat hij zijn armen om mij heen. 'Het komt goed.' Zegt hij geruststellend. Tranen stromen over mijn wangen. Misschien is dit om onze relatie te saboteren, misschien is het wel niet echt. Maar we moeten het proberen. Na nog een halfuur wachten mag ik eindelijk de operatiekamer binnen. 'De operatie is geslaagd. Alles is goed gehecht. Hij zou in dit uur wakker moeten worden.' Zegt een dokter. 'Dankjewel.' Zeg ik en de dokter loopt de kamer uit. Ik wacht een halfuur als zijn ogen langzaam bewegen. Na een minuut zie ik zijn mooie blauwe ogen verschijnen. 'Joost..' Zeg ik zacht. 'Julia.' Zegt Joost en hij geeft mij een pijnlijke glimlach. 'Het komt goed. Je hebt alles goed doorstaan. Je hartslag is weer bijna normaal.' Zeg ik met tranen in mijn ogen van geluk. Hij probeert weer te glimlachen. 'Julia, ik moet je iets vertellen. Degene die mij neersloeg, ik denk dat het Link was.' Zegt hij. Ik schrik. 'Link?' Zeg ik. 'Maar, dat kan niet! Hij is altijd zo aardig geweest. En, hij was er niet toen ik de squad appte!' Zeg ik geschokt. 'Het was 2 uur toen hij kwam. Hoelaat was het bij jullie? Hij kon makkelijk terug naar huis zijn gegaan.' Zegt Joost. 'Tuurlijk, het was 4 uur. Maar weet je zeker dat het Link was?' Vraag ik. '99% zeker.' Antwoord hij. 'Ok, ik laat de squad even binnen, en niet een voor een.' Zeg ik en ik druk een kus op zijn voorhoofd. Ik loop naar de wachtkamer. Er is niemand, behalve Harm. Die op de grond ligt met bloed over zijn gezicht en borst

Ajjajjajj! Dat was het Epiloog van Forever together! Yap, heel veel is gebeurd in dit hoofdstuk! Is Lonk een meurdenaar? Wat denk jij? Stem, Comment, en Deel voor meer!
Dan zeg ik nog maar een ding en dat is,
Later Later!
Xx Maud