Forever Together || Een SQUAD fanfictie

5.

'We proberen te achterhalen wie het wel is.' Zegt Joost. Hij ziet er ongerust uit. 'Het komt wel goed Joost.' Zeg ik en ik geef hem een knuffel. 'Ik hoop het maar.' Zegt hij. 

Julia POV

Twee weken later is iedereen er weer zo goed als bovenop, fysiek dan. Ze hebben achterhaald wat er op de chip van Jeremy stond, en het was een soort compilatie van zijn video's. De andere aangevallen jongens moeten nog bedenken wat ze met hun chip willen doen. Hier hebben ze nog een paar dagen voor, voordat de chip te moeilijk te verwijderen is, en voordat het te gevaarlijk word om dat te doen. 'Je hoeft het niet te doen Joost, maak je geen zorgen. De Dokter zei dat er niks gevaarlijks aan is om het niet te doen.' Zeg ik. 'Ik denk dat ik het moet doen.' Zegt Joost. 'Ik bedoel, ik heb weinig keus. Wat nou als er iets heel belangrijks op staat? Iets gevaarlijks, of een hint over wie het gedaan heeft?' 'Ik begrijp het. Laten we gaan.' Zeg ik. We gaan langs bij Don voor het eerst sinds al deze gekkigheid. Hij heeft er tot nu toe nog niks mee te maken, tenminste dat is wat wij denken. We stappen in de auto. De rest van de squad zien we daar. 

Eenmaal aangekomen is de rest van de squad er al. Zo te zien aan de serieuze blik op Don's gezicht  zijn ze aan het praten over de chips. 'Maar waarom zou iemand dit doen?' Zegt Harm boos. 'Wat is de reden ervoor?' Hij draait zich om als hij ons ziet aankomen. 'Sorry, hoi Joost, Julia.' Zegt hij. 'Het maakt niet uit hoor.' Zegt Joost. We gaan zitten en krijgen wat te drinken van Don. We praten wat over de chips voor een halfuurtje, en komen erachter dat Link en Harm ook gekozen hebben om de chip eruit te laten halen. 'Ik wil gewoon niet de rest van mijn leven vast zitten met zoiets.' Zegt Link. 'Precies, dat is wat ik ook dacht.' Zegt Harm. Joost knikt instemmend mee. Zij zeggen dat ze al een afspraak hebben staan voor over een paar weken. 'We hadden al verwacht dat jij ook zou kiezen om hem eruit te laten halen, dus hebben we meteen een afspraak voor jou gemaakt. 'Thanks.' Zegt Joost. Hij ziet er moe en ongerust uit. Alsof hij dagen al niet geslapen heeft. 'Gaat het wel Joost?' Vraagt Don. 'Ja hoor, het gaat prima. Het gaat goed met me.' Zegt Joost en hij glimlacht. Ik sta op. 'Ik moet even naar het toilet.' Ik kijk Link direct aan en loop richting het toilet. Een minuut later zie ik dat Link mijn blik begrepen heeft, omdat hij aan komt lopen. 'Wat is er Julia?' Vraagt hij. 'Er is iets mis met Joost, hij is zichzelf niet. Jij kent hem het best, weet jij wat er aan de hand is?' Zeg ik. Link zucht. 'Ik had het al gemerkt. Ik denk dat hij gewoon iets leuks nodig heeft, zodat hij dit even kan vergeten.' Ik knik. 'Misschien iets voor zijn verjaardag?' Fluister ik voorzichtig. 'Hij wordt volgende week 22.' 'Ja, goed idee. Maar wat zullen we doen dan?' 

Ik ben terug, soortvan? Ik weet het eigenlijk niet hoor. Beetje een kort hoofdstuk, maarja ik moet er wel weer even inkomen. Ik hoop dat iemand dit leest, omdat jullie waarschijnlijk nooit meer op Wattpad zitten, maar wat moet ik anders doen tijdens deze corona-vakantie? Ik hoop dat degene die dit leest het nog leuk vind. Lees trouwens ff de vorige delen, zodat je nog weet waar het over gaat.

Dan zeg ik nog maar een ding en dat is,

Later Later!
Xx Maud