Love Gum// kwon ji yong

nine

Gece heyecandan uyumamıştım. Buna da şahitlik yapan da göz altlarımdı. Aynaya baktığım da çok rahat anlaşılıyordu. Dağılmış topuzum ve şişmiş yüzüm...

Saat 5'e doğru uyuduğumu çok net hatırlıyordum. Şuan ki tek duam saatin 8 olmamasıydı çünkü konserde uyuklamak istemiyordum. En büyük ihtimallerden biriydi bu.

Elimi telefonumu aldım; yatağıma atladım. Biraz daha gevşeklik yapabilirdim. Konser akşam 8'deydi ve  şuan ki saat ise 12'yi gösteriyordu. İlk baktığım yer kakaotalk olmuştu. Elim istemsizce sürekli oraya gidiyordu.

Aslında bakarsanız Ji Yong'la çocukluk arkadaşıydık. Onun için arkadaş, benim için ilk aşkımdı. Tabii ki üzerinden çok geçmişti. İki erkek arkadaş, 5 tane en iyi arkadaş edinmiştim.

Aklımdan bile geçmemişken bir gün annesiyle karşılaşmam onu getirmişti aklıma. Markette Bayan Kwon'la karşılaştığım da samimi bir şekilde bana "Ji Yong'la görüşüyor musunuz?" diye sormuştu.

Ah ne diyebilirdim ki? Ben onu uzun yıllar sonra sadece televizyonlarda görmüştüm. Yüzüm düşmüştü. Hatırlamak istemiyordum.

Onlar taşındığın da ikimizde 15 yaşındaydık. Ve bana tek bir haber bile vermemişti. Gitmesiyle ilgili. Günlerce bekledim. Kırılmıştı kalbim. İçimden geçen tek şey şuydu:

- Ah! Demek en yakın arkadaş böyle birşey. Bir zaman sonra insanı yalnız ve ruhunla burakıyor!

Bayan Kwon telefon numarasını vermişti. " Ji Ri Ji Yong'la tekrar yakın olmanı isterim lütfen ona mesaj at!" ve gülüp gitmişti ben ise arkasından baka kalmıştım.

O günün akşamı... Şans eseri twitterda numarısını görmüştüm. Sayfayı yenilediğimde silmişti. Kendi kendime bu bir işaret mesaj atmalısın demiştim. O an ki cesaretle mesaj atmıştım.

Şöyle bir şey var ki hayranıydım. Gerçekten. Sadece benim hayranlığım fazlaca yeni hatırlanmış aşka dayalıydı.

Attığı instagram hesabım... Şaşırmıştım.... Böyle birşey yapabileceğini düşünmüyordum. Beni tanıyamaması şansıma gelmişti. Sonuçta üzerinden kaç yıl geçmişti?

~KONSER ALINA GEÇİŞ~ (konser bitmiş sahne arkası)

Sahne arksında ki korumalara baktım. Ah! Gerçekten kaçma şansım vardı. Şuan sadece kapıya bakıyordum. Baktım ve baktım... Korumalarsa öylece duruyordu.

Gitmeliydim buradan ne saçmalıyorum. "Hasta oldum. Gelemedim" diyebilirdim. Geçerli bir bahaneydi sonuçta...

Arkama dönüp ilerlemeye başladım. Girmeyecektim. Onunla karşılaşmaya cesaretim yoktu.

Birden kendimi havada ve iki kolumdan tutulmuş şekilde buldum. İki tarafıma baktım. Kapıda ki korumalar...

Bağırmaya başlamıştım şüphesiz.

"Bırakın beni!!!"

"Ya! Kime söylüyorum!"

"Sizi şikayet edicem! Şuan beni taciz ediyorsunuz!"

Hala yürümeye devam ediyorlardı.

"Adam kaçırıyorlar yardım edin lütfen!!"

"Bana yardım edin lütfeeeeen!!!"

Etraftaki çalışanlar ise bana tip tip bakıyorlardı. Bir odaya girmiştim ve yere indirildim. Kalkıp kapıya yürümeye başladığımda:

"Tekrar mı kaçmaya çalışacaksın Ji Ri?!"