Μοιραίο

threë

Βητα : αρσενικος η θηλυκος λυκος μετριου αναστηματος, μυικης μαζας και μεγεθους. Κατωτεροι ιεραρχικα απ'τους Αλφα. Συνηθως εχουν γκριζα χρωματα τριχωματος ως λυκοι και ουδετερα χρωματα ματιων, οπως καφε. Μπορουν να ζευγαρωσουν με Αλφα η με αλλους Βητα. Ειναι αυτοανωσοι μεσα σε τρεις ωρες μετα τον τραυματισμο τους.

Παρον.

Ο Καη ηξερε ακομα και πριν ξυπνησει οτι ειχε μπλεξει πολυ ασχημα. Αλλα, το ασχημο μπλεξιμο ειχε γινει πια το δευτερο του ονομα. Μπορει να ηταν σχεδον δεκαοχτω χρονων τωρα πια και να ετοιμαζοταν να παρει την αρχηγια της αγελης, αλλα ακομα εκανε λαθη. Πολλα λαθη. Πολλα, μεγαλα, χοντρα λαθη.

"Εισαι απιστευτος." μουγγρισε απεγνωσμενα μια γνωστη αντρικη φωνη και τωρα πια ηταν τελειως ξυπνιος.

Κουνηθηκε ελαφρως μεσα απ'τα σκεπασματα μονο για να συνειδητοποιησει οτι ηταν ολογυμνος. Και οτι αλλο ενα εξισου ολογυμνο γυναικειο σωμα ηταν κολλημενο πανω του.

"Δεν ειναι αυτο που νομιζεις Βον, ηρθε χθες βραδυ στην καλυβα μου για να τη βοηθησω με την Αλγεβρα και της εκανα το παραδειγμα με τα ρουχα. Αν φορας ενα παντελονι, μια μπλουζα και δυο παπουτσια και τα βγαλεις ολα, ποσα ρουχα θα φορας?" ειπε γρηγορα ο Καη, κρατωντας τη φωνη του χαμηλα για να μην ξυπνησει τη χθεσινοβραδινη του παρεα. "Και μαλλον θα γραψει εικοσι αυριο στο διαγωνισμα της, τα πηγε πολυ καλα."

Δεν προλαβε να πανηγυρισει για την ιδιοφυη δικαιολογια του, γιατι, ξαφνικα, ενα δυνατο χερι τραβαγε βιαια το αυτι του, σχεδον ξεριζωνοντας το, αναγκαζοντας τον να σηκωθει απ'το κρεβατι με η χωρις τη θεληση του.

"Ενταξει, ενταξει σηκωθηκα!" διαμαρτυρηθηκε, προχωρωντας προς το μπανιο βαριεστημενα, δινοντας μια γερη αγκωνια στον αγαπητο μεγαλυτερο αδελφο του στο δρομο, την οποια, δυστυχως, καταφερε να αποφυγει. Να παρει.

"Το ξερει η φιλη σου που κοιμαται του καλου καιρου οτι εισαι αρραβωνιασμενος με αλλη?" τον ρωτησε πονηρα ο Βον αλλα ο Καη απλα απεφυγε την ερωτηση και κλειστηκε στο μπανιο.

"Δεν την πειραζει την Σορν που κοιμαμαι με αλλες, το'χει πει και η ιδια, δεν θα παντρευτουμε απο ερωτα, το ζευγαρωμα ειναι καθαρα για επαγγελματικους λογους, για να ενωθουν οι αγελες των γονιων μας με ειρηνη. Συν οτι η τυπισσα δεν εχει ιχνος βυζιων, αντρας ειμαι τι να κανω?"

"Καη, θα σου κανω μια ερωτηση." μουρμουρισε ο Βον κανοντας βολτες εξω απ'το μπανιο, παιζοντας νευρικα με τα δαχτυλα του. "Σε μια εβδομαδα ειναι η ενηλικιωση σου, θα παρεις την ηγεσια της αγελης και θα γινεις ο κυριαρχος Αλφα κληρονομωντας ολα οσα εχει ο πατερας, σωστα?"

"Μχμ." κουνησε το κεφαλι του ο μικρος αδελφος του, μπαινοντας κατω απ'το κρυο νερο που επεφτε ορμητικα απ'το ντουζ.

"Ωραια. Κι ομως, εισαι ακομα ο πιο ανωριμος, ηλιθιος λυκανθρωπος που εχω δει ποτε στη ζωη μου. Και φτανω στην ερωτηση μου : γιατι εισαι τοσο βλακας?"

Χαχανιτα ακουστηκαν μεσα απ'το μπανιο. "Κι εσυ γιατι εισαι τοσο ασχημος?"

Ο Βον στριφογυρισε τα ματια του, εχοντας ανεχτει αρκετη ανωριμοτητα απ'τον μικροτερο αδελφο του. Κανονικα δεν θα επρεπε να τον ενοχλει τοσο πολυ η συμπεριφορα του. Ηταν οντως ακομα ενα παιδι, δεν ειχε καν αποφοιτησει! Αλλα οι περιστασεις δεν του αφηναν αλλη επιλογη.

Μεγαλωνοντας ως ο πρωτοτοκος γιος της οικογενειας Μορακανα, ολοι τον προετοιμαζαν για να γινει αυτος καποτε ο διαδοχος του πατερα του ως κυριαρχος Αλφα της αγελης. Ο Βον Μορακανα ηταν ενας απ'τους πιο ικανους νεους λυκους και θα γινοταν σπουδαιος αρχηγος μια μερα.

Μεχρι που, στα δεκαπεντε του, εκανε το μεγαλυτερο λαθος της ζωης του. Εμπλεξε με αδεσποτους λυκους που δεν ανηκαν σε καμια αγελη, σε μαχη με τον αρχηγο τους εχασε το δεξι του ποδι, το οποιο ξεριζωθηκε εντελως απ'την αρχη του γονατου του, αφηνοντας τον ανημπορο, μισο και παραλυτο.

Χρειαστηκαν χρονια θεραπειας και εξασκησης με το ψευτικο μελος για να μαθει να το χειριζεται σαν το αληθινο του ποδι, τοτε ομως, ηταν πλεον πολυ αργα. Ο λυκος του Βον ειχε ηδη αποδυναμωθει σε μεγαλο βαθμο, η ταχυτητα του, η αντοχη και η αξιοθαυμαστη ικανοτητα του στη μαχη ειχαν αρχισει να εξασθενουν, να πεθαινουν μαζι με την αυτοπεποιθηση του. Μπορουσε να περπατησει ως λυκος, να τρεξει, ακομα και να παλεψει, αλλα ο αρχηγος μιας αγελης οφειλει να εμπνεει ελπιδα στο λαο του, να του δινει κινητρο να γινει καλυτερος και πιο δυνατος, να τον
ωθει να γινει σπουδαιος.

Και αυτο δεν μπορουσε να το κανει καποιος που δεν πιστευε στον εαυτο του πια.

Το να δωσει το δικαιωμα της μελλοντικης αρχηγιας στον μικροτερο αδελφο του ηταν η πιο σωστη επιλογη. Ο Βον ηταν σιγουρος. Ακομα κι αν μερικες φορες η απερισκεψια και η ηλιθιοτητα του Καη τον εκαναν να αμφιβαλει...

-