Cameron Dallas as Brother

Deel 27: Bestfriend Shawn

POV. Hailey

Het is nu midden in de nacht. Lox is naar huis gegaan en Cam is gaan slapen. En ik, ik zit nog altijd beneden. Slapen lukt gewoon niet. Zuchtend sta ik op van de bank en wrijf met mijn handen over mijn gezicht heen. Wat heeft Alex dat ik niet heb? Nu ik erover na denk ze is veel mooier en ze is dunner en als ze lacht krijgt ze van die schattige kuiltjes..

Nash die zei dat we het moesten proberen en van die dingen doen me echt pijn. Tranen lopen inmiddels weer over mijn wangen. Voorzichtig loop ik de trap op en ga ik de badkamer binnen. Ik laat Cameron's kleren van mijn lichaam glijden. En trek mijn ondergoed uit. Terwijl ik de douche aanzet zodat die al op temperatuur kan komen in de spiegel kijk vliegen de tranen steeds sneller over mijn wangen. Ik pak een van de scheermesjes en stap onder de douche. De warme stralen verwarmen mijn ijskoude, gebroken lichaam.

Ruw zet ik het mesje op mijn arm en begin heen en weer te bewegen. Het is raar normaal helpt het me bij de eerste sneeën al van de pijn in mijn hart af.. nou ja het verzacht die pijn. Maar nu, nu moet ik veel meer keren snijden. Ik hef het mesje niet eens meer op. Gewoon heen en weer. Op een gegeven moment staat heel mijn onder arm vol. Ik spoel het af en zak tegen de muur aan langzaam naar beneden, als ik eenmaal zit begin ik nog harder te huilen. Ik moet hier weg... ik moet weten waarom hij dit deed.

Nog steeds helemaal over mijn toeren sta ik op en zet de douche uit. Ik pak een handdoek en droog mezelf af. Snel loop ik mijn kamer binnen en trek wat ondergoed aan. Ik trek een jogging, een shirt en een lichte trui die Nash hier ooit heeft laten liggen.
Ik loop naar mijn bureau en schrijf een briefje voor Cam: 'Cam, maak je geen zorgen, ben wandelen. Kom me niet zoeken! XOXO Hailey'

Ik stap in mijn Vans en loop de deur uit. Door de tranen is alles wat vaag maar ik weet prima waar mijn benen me naar toe brengen. Als ik eindelijk in Nash zijn straat sta overspoelt woede mijn verdriet. Hier sta ik dan in zijn straat met een gebroken hart. Woedend, huilend en in pijn sta ik dan eindelijk voor zijn huis. Alle lichten zijn uit het is dan ook midden in de nacht. Misschien half 3. Ik houd het niet meer hysterisch begin ik op de deur te bonken terwijl ik half sta te hyperventileren en te huilen tegelijk. 'Nashh!!' schreeuw ik hysterisch. 'Jij klootzak! Open de Fucking deur!! Nashhh! Klootzak! Mijn vuisten slaan hard op de houten deur. Harde snikken onderbreken soms mijn harde maar schorre schreeuwen.

Maar dan vliegt de deur open en verschijnt Nash in zijn onderbroek in de deuropening. Hij wilt iets zeggen maar voordat de woorden zijn mond kunnen verlaten neemt de woede de overhand en begin ik op hem te kloppen en te slaan. Gewoon in de wilde weg. 'Ik haat je!! Jij leugenaar! Bedrieger!! Ik HAAT JE!' mijn handen blijven maar slaan en mijn benen blijven schoppen. Ik ben ondertussen ook al gaan hyperventileren. 'Hailey rustig!' probeert Nash me te kalmeren maar het helpt niks. Ik kan gewoon niet stoppen met huilen. Ineens voel ik hoe Nash mijn pols vast pakt en een harde kreet verlaat mijn mond. Meteen schuift hij de mouw omhoog en ziet de sneeën. 

'Hailey...' vraagt Nash me teleurgesteld. Ik laat me snikken in zijn armen vallen. Terwijl de tranen nog altijd over mijn wangen stromen. Ik voel hoe Nash mijn kin optilt en me hem laat aankijken. 'Waarom?' Brengt hij uit. Als ik geen antwoord geef blijft hij me aanstaren. Steeds komt hij dichter bij met zijn hoofd. En als hij me bijna kust stop ik hem.

'Nee Nash. Ik haat je! Jij.. jij leugenaar!!' Veranderd mijn gefluister in hard geschreeuw. 'Wat is al dat ge.. oh God' komt Shawn ineens de trap af gelopen.

'Kom hier Hailey' zegt shawn ineens. Huilend laat ik me in zijn armen vallen. 'Shhst het komt allemaal goed' troostend wrijft hij over mijn rug heen. Stilletjes buiten mijn gesnik enz tilt hij me op en zet hij me op zijn schoot neer op de bank. 'wat is er aan de hand hails?' vraagt Shawn stilletjes. 'N... Nash h.. hij h.. heeft m.. ' komt er moeilijk uit. 'Hij l... loog' tranen vallen ondertussen op Shawn.

'Shh rustig maar.. kom dan gaan we naar boven, ik denk dat het beter is als je eerst wat slaapt?' Vraagt Shawn lief. 'Shawn wat zit je nou allemaal te doen? Probeer je mijn vriendin af te pakken ofz?' Hoor ik Nash ineens boos vragen. ' ga j.. jij maa.. maar lekker n.. naar Alex toe w... want wij z... zijn nooit iets geweest.. e.. en dat zullen we ook n... nooit zijn' antwoord ik boos. Verbaasd kijkt Nash me aan. Ik weet dat het een leugen was maar Nash weet dat niet.

Ik voel hoe Shawn me optilt in bruidsstijl en hij richting de trap loop. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zie Nash kijken hoe we de trap op lopen. Ik sluit mijn ogen en laat een diepe zucht de tranen zijn op gedroogd. De pijn is erger en mijn hart is verdoofd. Ik voel hoe Shawn op bed neer zet en open mijn ogen. Even denk ik dat hij weg is maar al snel verschijnt hij met een EHBO koffertje voorzichtig ontsmet hij mijn arm en verbind hij die met verband. Netjes ruimt hij alles op en stilletjes legt hij me onder de dekens en komt zelf naast me liggen.

'Ga slapen Hailey we kunnen morgen praten, maar voor nu kalmeer wat en rust uit..' ik nestel me tegen Shawn aan en val uiteindelijk door zijn rustige hartslag in slaap.

Foto: Shawn en Hailey
AN: wat vinden jullie ervan? ❤️ Emma