Cameron Dallas as Brother

Deel 18: finally

POV: Hailey

Vorig deel:
'Maaaar, ik ben niet zijn favoriet, jammer he' zeg ik meteen serieus. Ze stoppen allebei met lachen en kijken me serieus aan. Dit word te akward, te pijnlijk en te gênant. Ik pak het bord eten van het aanrecht, dat Cam daar net neer zet voor me en loop de trap op naar mijn kamer. En ik begin te eten.

POV: Nash

'Maaaar, ik ben niet zijn favoriet, jammer he' zegt ze. Meteen kijken Cameron en ik elkaar raar aan. Wat zegt ze nu? Ik hou van haar.. 😊 ze pakt het bord eten en loopt de trap op. Ik wacht tot ik hoor dat de deur dicht is en begin dan te praten. 'Cam wat is er de laatste tijd met haar ? Ze heeft stemming wisselingen.' Vraag ik verbaasd.

Boos kijkt Cameron mij aan. 'Dude, ze is gekwetst. Ze weet dat je met haar speelt'. Verbaasd kijk ik Cameron aan. 'Gast heb je jezelf nu gehoord?' Vraag ik serieus. 'Ja.' Zegt hij weer kortaf. 'Ik hou van je zusje dude' zeg ik nu zacht. 'Ze gelooft het niet, en ik ook niet' zeg hij boos. 'Waarom gelooft ze het dan niet?' Vraag ik teleurgesteld. 'Omdat Nash, je nog steeds niets hebt gedaan, geen stap gezet' zegt hij geïrriteerd en loopt de keuken uit.

Als we in de bank ploffen kijk ik hem schuin aan. 'Help me dan met een dan een date te bedenken!' Zeg ik ineens vrolijk. Nu kijkt Cameron me al wat blijer aan. 'Goed idee'. Ik knik zelfvoldaan. 'Tegen wanneer dan kan ik haar zo meteen al mee uit vragen..' vraag ik Cam blozend. 'Uhm, het is nu woensdag dan Uhm vrijdag?' Vraagt hij. Als ik antwoord wil geven horen we een geschreeuw, gevolgd door 2 klappen en dan nog een gil.

POV: Hailey

Als het op is schuif ik mijn bord verder op mijn bureau en ga op bed liggen. Waarom is alles zo moeilijk? Kan hij niet gewoon van mij houden.. zoals ik van hem houd? 'Aargh' schreeuw ik luid en gefrustreerd als ik een boek van mijn nachtkastje pak en hem tegen de muur smijt. Een harde knal word opgevolgd door een zware doffe klap als het dikke boek op de grond valt.

'Aaaaaaah' schreeuw ik. Alle de woede maakt plaats voor verdriet en tranen beginnen langzaam over mijn wangen te rollen. Ik laat me slap, huilend en gebroken terug op bed vallen. Ik hoor vlugge voetstappen de trap op rennen.

Ik hoor hoe de deur open word gemaakt, nou ja ze proberen het want ik heb hem opsloot gedaan daarstraks. 'Hailey, laat ons binnen' hoor ik iemand roepen, waarschijnlijk Cameron of Nash. 'Neee' zeg ik proberend te verbergen dat ik huil.

Niet dat het werkt want ineens wordt er nog harder aan de deur gewrongen. 'Hailey?!' Herken ik Nash zijn stem. 'Ik trap zo gewoon de deur kapot he? Of je doet die stomme deur nu open' alleen al die stem die mijn naam zo uitspreekt laat me nog harder huilen. Het proberen stop ik en laat de snikken gewoon gaan. Ik gil het uit en huil al het verdriet er uit. Ik ben niet meer bang dat iemand het hoort want ik mag huilen. De deur zit dicht. Ze zien me niet zwak.

'Ik tel af en dan storm ik binnen' hoor ik Nash. '3...2...' ik sta op open de deur en laat me zacht terug op bed vallen en trek de dekens over mijn hoofd. Ik kan niet meer stoppen met huilen.

Ik voel hoe het bed indeukt aan beide kanten. 'Heyy, rustig...' fluistert iemand zacht. Ik probeer het onder controle te krijgen maar het lukt niet. De deken word weg getrokken en ik word meteen door Nash in zijn armen genomen. Cameron knuffelt mee. Tot de bel gaat en Cameron opstaat en naar beneden gaat.

Ik druk me dieper in Nash zijn shirt en snik luid. 'Sshh..' fluistert Nash terwijl zijn hand cirkeltjes wrijft als poging me te kalmeren. Zijn andere hand zit verstrikt in mijn haar. Ik kalmeer niet. Ik wil niet kalmeren. Ik wil geen adem meer innemen. Als Nash opmerkt dat het niet werkt laat hij me los. Hij pakt beide kanten van mijn hoofd vast met zijn handen. Diep kijkt hij me aan in mijn ogen. 'Hailey luister heel goed naar me, en concentreer je op wat ik zeg, op mijn stem. Ik knik.

Ik sluit mijn ogen. 'Kijk me aan' beveel Nash me. Meteen kijk ik hem terug aan in zijn oh zo mooie blauwe ogen. 'IK VIND JE WEL LEUK!😧 Sterker nog ik denk, nee weet haast zeker dat ik van je hou!❤ Ik vind alles aan je perfect.👌 Wees niet bang.👫 Ik vind het schattig hoe je altijd boost,☺️ hoe je me uitdaagt, 😌 hoe je lachkuiltjes verschijnen als die heldere lach van jouw weerklinkt.😁 Die lach die bij mijn hart laat smelten. ❣️ Ik hou ervan als je die kleine plukjes haar weg veegt omdat ze je irriteren.🙄 Het is fascinerend hoe jij mijn dag gewoon in 1 klap kan beter maken.😳 En je ogen, je ogen waar ik in verdrinken kan.. 😍 en dan die geweldige lippen van jouw,💋 die ik iedere moment als ik je zie op de mijne wil voelen..'💏💗

Ik kijk hem geschokt aan, ik ben ondertussen helemaal gekalmeerd. Tranen stromen over mijn wangen... dit had ik echt niet verwacht! 'Waar..waarom huil je?' Vraagt Nash stotterend. 'Geluk' fluister ik. Hij kijkt me aan. Hij pakt mijn hand vast.

'Lieve Hailey, ik weet wel dat je dacht dat ik niet van je hielt. Maar dat blijkt dus niet waar te zijn dus.. Uuhm...' blozend kijkt hij eventjes weg en neemt een hap adem. 'Wil je misschien op date met me op vrijdag?' Nerveus friemelt hij met mijn vingers en wacht op een antwoord.

'Jaa!' Roep ik gelukkig als ik hem in een knuffel trek. Hij grinnikt en laat me los. Hij kijkt me diep in mijn ogen en ik verdrink in die van hem. Ik trek hem dichterbij maar kus hem niet, hij kan er niet tegen en overbrugt ook die laatste centimeters. De kus voelt zo veel beter dan eerst. Nu voel ik geluk, opluchting, liefde.. ik hou van deze jongen. En niets, of NIEMAND kan daar nu nog tussen komen..

Foto: hoe Hailey, Nash kust

~~~~~~~~~~~

AN: Heyy lezertjes,

Ik hoop dat jullie happy zijn dat ze samen zijn eindelijk? Ik hoop dat Hailey gelijk heeft.. en dat hen date super verloopt! Wat denken jullie dat er zou gebeuren? ❤ Emma